In Westeremden, in noord-Groningen, woont een beroemd kunstenaar, wiens schilderijen gedurende een groot deel van het jaar voor publiek te bezichtigen zijn. Over het bruggetje linksaf, dan kom je bij zijn museum. Maar de Andreas kerk uit de 13 eeuw had ook de deuren uitnodigend open staan, en daar gingen we even naar binnen. De kerk ligt op een wierde of terp en als je aan komt rijden is dat goed te zien. Op school leerden we vroeger dat Groningers hun kerken en dorpen op kunstmatige heuvels bouwden, als bescherming tegen het zeewater. Eeuwenlang heeft deze kruiskerk daar gestaan en het was mooi om ook even binnen te kijken.
We waren even helemaal alleen, en lieten het licht, de kleuren, de aankleding, en de eeuwenoude struktuur op ons inwerken. Zo mooi!
Ik zag wat oude gebreide en geborduurde kussens in de kerkbanken liggen, en probeerde er één te fotograferen. Dit kussen harmonieert met z’n omgeving en ziet er kunstig uit. Ik kom ze liever hier tegen dan op een rommelmarkt. Mooi als zulke oude kussens in zo’n oude kerk nog tot het laatst gebruikt worden.
En toen zag ik een kussen wat ik het allermooist vond. Oud, versleten, maar nog steeds mooi in z’n ouderdom. Ik legde het op de verweerde oude vloer en daarmee vormde het een eenheid. Het is geknoopt met smyrna wol en de knoopkunst is zodanig dat de knopen tot het allerlaatst vast blijven zitten. Als niemand op het idee komt om het weg te gooien, kan het daar nog tientallen jaren dienst doen. Oud en versleten is niet erg. Als er ìemand oog heeft voor de charme van oud en gebruikt, dan is het de kunstenaar in het naastgelegen museum wel, en ik vond het leuk om deze vondst hier op dit plekje te doen. Voorzichtig legde ik het na de foto weer terug in de bank.
Ik heb een boekje met nog veel mooiere patronen dan op dit kussen. Het heet “Soedan parels” en ik heb gewacht tot een mooie gelegenheid om het in m’n shop te plaatsen. Als je van oude Soedan- of Smyrna-patronen houdt, dan is dit een prachtig (en zeldzaam) boekje. Die oude patronen zijn zo mooi! Altijd als ik dit soort patronen zie (vooral in die oude boekjes) dan krijg ik de neiging om alle afspraken af te zeggen en zelf ook weer aan zo’n kussen te beginnen. Net als vroeger, toen maakte ik een keer zo’n kussen als tien-jarige. En daarna ben ik altijd van deze patronen blijven houden.