Zo’n traditie die meer dan honderd jaar belangrijk was: die zou je het liefst willen voortzetten of nieuw leven inblazen. En dat is ook gebeurd met de hernieuwde aandacht voor merklapjes. Veel handwerkliefhebbers wilden hun kinderen of kleinkinderen óók zo’n merklapje naar vroeger voorbeeld laten maken, maar daar hadden ze dan wel het juiste stramien voor nodig. Afke Wullink heeft eens het initiatief genomen om dit stramien weer in produktie te krijgen. Ze heeft er ook veel aan bijgedragen dat mensen enthousiast hierover werden en zelf een rode schoolmerklapje konden maken naar vroeger voorbeeld.
Ook tijdschriften en handwerkwinkels deden mee met bijvoorbeeld een schoollapjesklas en bijeenkomsten waarbij de schoollapjes gemaakt konden worden. Op deze manier konden kinderen en volwassenen zelf iets maken wat paste in die oude traditie en ervaren hoe pedagogisch goed dat onderwijs destijds in elkaar zat. En ook een resultaat krijgen wat niet zo kwetsbaar is als de lapjes die vaak al meer dan honderd jaar bewaard waren, maar weer fris en stevig. Wat een bijzonder leuke initiatieven waren dat!
Zo’n lange traditie trouwens: daar heb ik wel meer dan één week voor nodig om erover te bloggen. Dus ik ga er nog een weekje mee door.