Stralend eind-september-weer en daarom maakten we nog een zondagmiddag-wandeling. De parkeerplaatsen waren vol: iedereen trok erop uit. Het mooie weer zorgde voor mooie plaatjes, maar de vele andere recreanten zorgden soms voor minder prettige confrontaties. Zo moesten we van onze klompenpad-route afwijken omdat motorcrossers – midden in het stiltegebied – de weg versperden. We konden er gewoon ècht niet langs. Helaas, ook dat is Nederland. Dus doken we het bos in en vonden daar een idyllisch meertje met sprookjesachtige uitstraling. Eén en al rust en wonderlijke kleuren. Ik zocht een takje om mijn tas op te hangen, maar hoorde geritsel. Een hert? Nee, een grote hond. Jammer, nu kon ik nèt niet meer m’n tas recht hangen. Gauw grisde ik hem van de boom en we liepen weer weg. In de hoop dat de eigenaar z’n hond bij zich zou houden. Sprookjes bestaan niet. Of ze duren maar een paar minuten.
Wat een gezeur van mij. Het was gewoon een prachtige dag! En we genoten van de zon en het bos. En het coulissenlandschap. Telkens een akkertje, en dan weer een perceel bomen. Veel Afwisseling. Dat is ook terug te zien op deze patchwork-tas. De afwisseling van de lapjes zorgt voor het speelse effect. Patchwork is in onze tijd heel ingewikkeld geworden, maar terug naar de basis is nog steeds mooi. Wat mij betreft: terug naar de basis van geen brommers in het stiltegebied en honden graag aan de lijn.
En wat het patchwork betreft: ik heb naast boeken met ingewikkelde patchwork-patronen ook boekjes met die simpele basis die voor zoveel uitstraling kan zorgen. Zoals het boekje Country-style Patchwork.