Terugblik blogjes van Tweedehandwerk in 2023

Dat leek even goed te gaan: het was de warme zomer van 2023. Ik had een logeerpoes (ja, een ragdoll!) en was een week alleen thuis. Dat leek me een ideale periode om een oud patchwork af te maken. Die vliegerpunten liggen al zò lang in een doos. Zou het nu eindelijk een keer lukken?

Antwoord: nee!
De vliegerpunten liggen er nog steeds.
Poesje was een schatje, maar de combinatie met al die losse lapjes was minder geslaagd.
Ragdolls zijn af en toe in het nieuws, en ook vanmorgen weer. Ik zocht deze foto op. De foto zat in een mapje met foto’s die ik had uitgezocht voor een ’terugblik op 2023′. Het kwam er niet van, om dat terugblik-blogje een maand geleden te maken. Weet je wat? Dan doe ik het nù!

Het is nu ook de 31e. Weliswaar van januari, maar een terugblik kan nog wel. Ik had al wat foto’s uitgezocht die ik dacht ik afgelopen jaar nog niet eerder had gepubliceerd. Met die foto’s maak ik dan een soort van terugblik.

Het lukte me die warme zomer wèl om een andere quilt af te maken. Dat was een quilt waarvan iemand anders de top had gemaakt. Ik zette er een rand omheen en deed het doorrijgwerk. Dat was een leuk klusje voor in de tuin. Telkens een stukje.

Het was het jaar waarin ik (eindelijk) leerde sokken breien. M’n dochter kocht bambu-naalden voor me en die breien heel lekker.

Het jaar begon met het inleveren van mijn gehuurde hobo. Ik had het een half jaartje geprobeerd, maar dat geblaas bleek toch niet zo geschikt voor mijn gebit. Maar ik mis het eigenlijk niet. Bezig zijn met handwerk vind ik ook heerlijk!

Ik maak best vaak foto’s die ik dan toch niet kan gebruiken. Vaak ben ik op zoek naar wat structuur of contrast.

Soms maak ik teveel foto’s van een handwerkje op een mooi plekje, zoals deze patchworkbloemen in een botanische tuin:

Dan kan ik maar twee of drie foto’s gebruiken voor een blogje en de rest laat ik in het mapje zitten.

Als ik ergens naar toe ga waar ik verwacht dat er mooie plekjes zijn, dan wil ik graag wat bij me hebben. Dan kan ik lekker even wat spelen, en m’n gedachten laten gaan over wat ik met die patchworkblokken wil.

Het was een paar keer zò warm dat we allemaal helemaal nìks wilden. Zelfs een speldeprik aan een boom was al bijna teveel inspanning.

Ik maak graag foto’s van handwerken in een museum, omdat je dan kunt zien hoe zo’n handwerk vroeger heeft dienst gedaan. Dat geldt vooral voor gehaakte kleedjes.

Het was heel leuk om te merken hoe de gehaakte kleedjes de afgelopen jaren ’terug van weggeweest’ waren. Ze stonden volop in de belangstelling en veel handwerksters wilden ze weer maken.

Een etiketje aan een handwerk geeft altijd interessante informatie. Achterop deze tas uit Perzië stond dat deze speciaal voor V&D was gemaakt. Dat was in de zeventiger jaren, de hippietijd. Ik was al een tijd van plan om die tas nog eens te fotograferen bij de achterkant van het oude warenhuis in mijn stad, en op een dag deed ik dat. Dat zat gewoon in mijn hoofd. Uiteindelijk deed ik het en daarna kwam die tas in m’n shop.

Ook deze foto was van iets wat ik ‘in m’n hoofd had’; ik wilde die geborduurde rozen bij onze eigen rozen toen ze bloeiden. Maar daarna deed ik niks met die foto want ik wilde dat borduurwerk bij nader inzien nog niet in m’n shop.

Het borduurwerk hing eerst nog een tijdje op het prikbord boven m’n werkplek. Maar veel andere boeken, tijdschriften en handwerken kwamen wèl in m’n shop en elk artikel kreeg een oplopend nummer. Zo bereikte ik na bijna tien jaar nummer TW10.000 en daar maakte ik op mijn blog een feestje van.

Tweedehandswerk is: bezig zijn met oud en tweedehands handwerk, maar het is ook een ‘gewone’ handwerkblog, waarin ik af en toe laat zien wat ik zelf maak. Ik maakte bijvoorbeeld een merklapje wat een beetje anders is, met een dansend alfabet.

En heel soms laat ik mezelf maar eens zien. Dit was op Schiermonnikoog. Op de boot had ik nog zitten breien aan dat lichtblauwe truitje en toen we op het eiland aankwamen kon ik het gelijk aan. De mouwen liet ik er nog even af, die kwamen er pas later aan.

Nu kon ik op het eiland aan een nieuwe trui breien. Het lukte me om die in één week af te krijgen!

Bij een terugblik kan ik nog wel eens laten zien hoe ik eruit zie. Overvaren naar Bronkhorst, vaak gedaan maar straks kan het niet meer want dan moet die pont uit de vaart.

Bloemen staan bij mij altijd tot ze helemaal ‘op’ zijn. Of verdroogd, en dan kunnen ze zelfs nòg een tijdje mee. Maar het langst goed blijven natuurlijk de geborduurde bloemen!

Nog een foto die bleef liggen. Of hangen.

En deze ook.

En deze. Elk mooi stofje is geschikt voor een tasje, en als je er teveel van hebt is er ook altijd wel iemand aan wie je er één weg kunt geven. Ik maak ze nog steeds.

En ik maak ook nog steeds foto’s die ik dan vervolgens niet altijd gebruik op mijn blog.

Maar dan komt zo’n foto vaak wel een andere keer van pas. Deze foto van dit gebreide tasje stuurde ik vandaag naar iemand die een brei-ideetje zocht om met een kind te doen.

Dus dat was mijn ‘soort van terugblik’, met wat foto’s die ik maakte maar niet gebruikte. Mijn blogjes zijn als pluisjes, die ik mag wegblazen op het web, en wat is het toch telkens weer fantastisch dat anderen die blogjes dan kunnen ontvangen, lezen en de foto’s bekijken! Foto’s geven vaak een andere kijk op handwerk. Je kunt kiezen voor close-ups of juist iets laten zien in de omgeving. Je kunt kleuren benadrukken of kiezen voor het accentueren van structuren. Ik vind foto’s maken nog steeds heerlijk om te doen, en een voorrecht om ze op mijn blog te kunnen delen!