Wikuna sokkenbreimachine

Een sokkenbreimachine, die al dat urenlange werk van overbelaste huisvrouwen zou kunnen overnemen: dat zou toch echt ideaal zijn! In de tijd dat er voor van alles machines werden uitgevonden, zag ook een fabrikant mogelijkheden. Hij maakte van gietijzer een apparaat en probeerde thuiswerkers over te halen om zo’n heel duur apparaat aan te schaffen. Dan hoefden de trotse bezitters alleen nog maar tientallen sokken per dag te breien en dan had je de aanschaf er zò weer uit. Die belofte bleek veel te hoog gegrepen te zijn, en mensen kwamen er hopeloos door in de problemen, na eerst veel geld te hebben uitgegeven.

Toch bleef het fascineren en in onze tijd worden er ook weer sokkenbreimachines bedacht en gemaakt. En ook zijn er fanatieke sokkenbreisters die maar wàt graag zo’n antiek apparaat willen uitproberen, en met veel doorzettingsvermogen blijkt het dan toch te lukken om op zo’n oud ding moderne sokken in kleurverloopgaren te breien. Zo’n machine blijft natuurlijk altijd fascinerend.

Op de zolder van het Hofshuus in Varseveld zag ik zo’n machine. Er lag een Leerboek bij, en dat vind ik dan ook weer interessant. Zo’n boek heb ik nog nooit gezien, en als ik ooit nog eens zoiets tegenkomt dan zal ik dat zeker kopen en weer willen verkopen. Als ik zo lees wat er over deze machine is gepubliceerd, dan denk dat er al heel veel uren zijn gevuld met frustraties over dit moeilijke apparaat. Maar toch…. het schijnt te kunnen en als het dan lukt is de voldoening vast groot.

Ik heb dit jaar pas leren sokken breien met de hand, en vond dat meer dan genoeg voldoening geven: zo’n fijn breiwerkje wil ik nu niet meer uit handen geven aan een frustratie-machientje. Maar wèl leuk om hier nu een paar foto’s van te laten zien, want ik had nog nooit zo’n apparaat in het echt gezien.