’t Winkeltjen van tante Mieneken

Al die oude handwerken (die velen nu weer interessant vinden, en die ik ook graag op m’n blog laat zien), zijn gemaakt met materialen en hulpmiddelen en die moesten natuurlijk ergens gekocht worden. Waar? In de kleine handwerkwinkels die er waren in iedere stad en in vele dorpen. Maar de tijden veranderden en de meeste van die oude winkeltjes werden opgedoekt. De spullen en kasten die over waren ‘verdwenen’. Er zijn wel foto’s van, maar dat is toch iets minder tastbaar. Het interieur van een paar winkeltjes bleef bewaard en daar is nu belangstelling voor: zò zag dat er vroeger uit!

In de museumboerderij Het Hofshuus in Varsseveld is zo’n oud winkeltje te bewonderen. Na het overlijden van ’tante Mieneken’ (zoals iedereen de uitbaatster noemde) werd het hele interieur op een zolder bewaard. Totdat na vele jaren ook daar de boel moest opgeruimd en zo kwam het in dit museum terecht. Heel leuk om te zien. Een hele collectie ritsen, knopen, garen en bandjes is ondergebracht in de vele laden. Je ziet het voor je, dat een huisvrouw de winkel in kwam en vroeg om een paar knopen. Tante Mieneken wist dan precies welk laatje ze moest opentrekken, en dan kon de klant kiezen.

Voor mij (en hopelijk voor mijn bloglezers) was dit interessant om te zien. En om te bedenken dat al die oude handwerken dus gemaakt zijn met spulletjes die in zulke winkeltjes te koop waren. Als je nu nog ergens op een markt of in een kringloopwinkel of bij het opruimen van een huis, een zakje of doosje met fournituren tegenkomt, dan kun je bedenken dat dat ooit een keer is gekocht in zo’n klein winkeltje. En je kunt ook beter begrijpen waarom de vrouwen van vroeger soms tientallen jaren hun lapjes en ritsen en knopen bewaarden: zòveel keus was er destijds niet, en wat je had daar was je zuinig op. Kon altijd nog wel eens van pas komen….