Zand eronder

Zand is het symbool van wankel en veranderlijk. Geen stabiele ondergrond (behalve voor iets lichts, zoals dit patchworkje).
Zo voelde Pasen 2020 als een wankel evenwicht in wat er in de wereld allemaal gaande is. Er is al veel veranderd en er gaat nog veel meer veranderen.
Tegelijk was de betekenis van Pasen hetzelfde als altijd. Een paar dagen van rust en hoop, gebaseerd op gebeurtenissen uit het verleden en met verwachtingen voor de toekomst.
De hoop werd dit jaar o.a. grandioos uitgedragen door Andrea Bocelli, die in de uitgestorven stad Milaan het wereldbekende lied Amazing Grace zong. Tegelijkertijd waren beelden van andere lege wereldsteden te zien. 24 miljoen mensen hebben deze beelden al gezien en de mooie muziek beluisterd en als je dat doet, voel je je verbonden met al die andere thuis-zittende mensen.

Zand kan ook heel mooi zijn. Een grote vlakte zand waar de wind vrij spel heeft. Elke dag en nacht worden nieuwe patronen in het zand geblazen. Het Kootwijkerzand is het grootste stuifzandgebied van West Europa. Beheerders willen dat graag zo houden en daarom moeten ze af en toe ingrijpen. Want ook hier slaat de stikstof uit de lucht neer en kunnen algen en mossen zo snel groeien dat het zand snel bedekt zou worden.

Stikstof. Soms stikken we onder het stof. Hebben we genoeg van alles en willen we liever mooie muziek horen dan nieuwsberichten over stikstof en coronoa-core. Pasen 2020 is voorbij. De dagen zijn beleefd. Woorden zijn gesproken, muziek heeft geklonken, barbeque-vierders zijn van het dak gehaald, spelletjes zijn online gespeeld. We gaan gesterkt en hoopvol weer verder!