Op jonge leeftijd leren we het alfabet en daarna kunnen we lezen en schrijven. Een feest als alles goed gaat! Fantastisch om de rest van je leven alles te kunnen lezen wat los en vast zit, om alles te leren en te schrijven wat je wilt, om je te ontwikkelen met die letters ten leven. Bij mij ging er helaas al vroeg in het leerproces iets niet goed. En daar kreeg ik later last van.
Terwijl ik de letters leerde schrijven groeide mijn duim krom. M’n moeder nam me mee naar het ziekenhuis en onder algehele narcose werd m’n duim geopereerd. Toen ik weer bijgekomen was mocht m’n moeder me mee naar huis nemen en ging ze nog even langs bij een spelletjeswinkel. Ik was pas vijf, maar het spelletje wat ik mocht uitzoeken weet ik natuurlijk nog.
Operatie-plekken zijn zwakke-plekken en op latere leeftijd kreeg ik weer last van m’n duim. Ik ging er mee naar de dokter. Foto’s laten maken. Ja, is toch wel artrose, zo wezen de foto’s uit. “Ga er maar eens mee naar een fysiotherapeut” zeiden ze. Dat stelde ik nog een tijdje uit, maar vorige week dacht ik: “Dat gaat toch zo niet langer meer.” Ik belde en kon gelijk terecht.
Ik werd verrast door de mogelijkheden. Eerst in snel tempo twee korte behandelingen om een zwaar-geïrriteerde en overbelaste spier los te masseren. En toen moest ik voor de derde keer terugkomen en lag er een spalk voor me klaar. Wat krijg ik nou? Voor ik het wist zat de spalk al om m’n hand. Nu wordt m’n duim met kracht in de goede positie geduwd en krijgt hij tegelijk een poosje rust.
Dus nu zit er een brace om m’n duim. Ik begin er al wat aan te wennen. Eigenlijk wel een sensatie, dat dat allemaal kan. Ik ben blij dat er nog wat aan te doen valt. Ik laat m’n borduurnaald met de fijne motoriek een paar weken met rust. Typen gaat nog wel.
Bij dit blogje zocht ik twee oude foto’s uit van mijn eigen geborduurde alfabet. Dat borduurde ik al wat langer geleden en ik weet nog dat er een hele lange doorlooptijd in zat omdat het donkerrode kleurtje nergens meer was bij te krijgen. Veel dingen in het leven hebben een enorm lange doorlooptijd! En het is fijn als iets uiteindelijk toch nog (een beetje) goed komt. Of beter wordt. Of af komt. Moed houden!
4 gedachten over “Alfabet leren en borduren”
wat een mooi alfabet,komt dit uit een oude ariadne?
Dat weet ik niet meer waar het patroon uitkomt. Het kan wel 25 jaar geleden zijn (dus làng voordat ik met m’n handwerkboekenhandeltje begon) en ik had alleen maar dat coptietje.
Soms hebben dingen tijd nodig ja. Maar uiteindelijk komt het toch weer goed.
Fijn dat er nog iets aan gedaan kon worden. Vervelender is het dat je de komende tijd wat minder “handig” zult zijn.
Ik was ook verrast dat er met fysiotherapie nog zoveel mogelijk is, en ben blij met deze be’hand’eling!