Vanaf de Belgische stad Ieper fietste ik op een mooie zomerochtend een heel eind de velden in. Alles is nu rustig en stil en groen en wijds. Een mooi landschap om doorheen te rijden. Maar je kunt geen enkele weg gaan of je komt wel een begraafplaats tegen. Overal in de hele omgeving zijn hier nog de sporen te vinden van de Eerste Wereldoorlog. En op elke weg kom je een paar ommuurde dodenakkers tegen. Ook die zijn rustig en stil en groen maar beklemmend.
De verschrikkelijke oorlog van meer dan honderd jaar geleden wordt hier nog dagelijks herdacht. Ik woonde vorige week ook op een avond een herdenking bij, bij de Menenpoort, waarbij de last post wordt geblazen.
Zò zal ik me Ieper blijven herinneren: een plek waar de oorlog diepe sporen heeft nagelaten in het land en in de levens van de mensen die daar zoveel jaren later nog zulke schrijnende familie-wonden van hebben.
1 gedachte over “De velden rondom Ieper”
Wij (dochter en ik) waren vorig jaar na een dag van verschillende begraafplaatsen, het museum In Flanders Fields en de Last Post compleet op. Zó indrukwekkend en dan nog het gevoel hebbende dat we maar een fractie hadden gezien. Het begon al met de ontroerende beeldengroep van Käthe Kollwitz op de Duitse begraafplaats, de onzinnigheid van het verlies van al die jonge levens op de vele verschillende begraafplaatsen, het originele eenvoudige kruisje voor Käthe’s zoon in het museum, en eindigde met de Last Post onder de poort (en dan al die namen van de vermisten). Het is inderdaad een aanrader, dat gebied, maar je moet wel fantasie hebben om je daar iets van het gekkenhuis van de loopgravenoorlog voor te kunnen stellen.
Mooi trouwens die foto met het vlas en de “poppies”: België en de Great War in 1 foto.