Eindelijk een patchworksterretje afgemaakt

M’n verslag van een driedaags-festival is ten einde. Ik publiceerde de blogjes verspreid over ook drie dagen. De volgorde van die blogjes ga ik nu veranderen, zodat het een doorlopend verhaal is, en makkelijker leesbaar voor mensen die dit later willen lezen.
Je maakt veel mee tijdens zo’n uitje, en ik maak dan ook veel foto’s die ik eigenlijk allemaal wel zou willen laten zien. De rust, de weidsheid, en ook de vriendelijkeheid bij vele gezellige praatjes. Nog één voorbeeld van hoe leuk het was:

Ik had zelf allerlei quiltjes meegenomen om op mooie plekken en op de overnachtingsplek ook van te genieten. En ik had ook nog een klein quiltsterretje bij me, dat al drie jaar onafgemaakt ligt te wachten op één laatste lapje. Het was een pakketje, wat iemand nooit had afgemaakt. Alles was weer terug gedaan in het zakje. Ik vond dat zakje, en wilde dat rood-wit-blauwe-sterretje wel even afmaken. Maar dat lukte niet omdat er dus stofjes tekort waren. Ik besloot om het mee te nemen naar Groningen. Wie weet…..

En ja: bij de ingang van één van de vele kerken waren twee gastvrouwen aan het quilten. Eén naaide met de hand allerlei oude rood-wit-blauwe stofjes aan elkaar, die vroeger voor beddegoed werden gebruikt. Even een praatje maken. “Ik denk dat dat precies een lapje is wat ik nog nodig heb…” En dat kreeg ik van haar mee.
Daarna liep ik naar de geparkeerde auto, haalde deze molenster eruit en liep weer terug. “Kijk, precies het lapje wat ik nog nodig had!”

Nu afgemaakt. In mijn tuintje heb ik ook een gezellig landelijk hoekje gemaakt. Het oude tuinhekje van toen onze kinderen nog klein waren, heb ik nooit willen wegdoen. Het geeft me zo’n fijn landelijk gevoel.