Denneappel van vouwpatchwork

Het was eigenlijk tè koud, en tè ver, maar ik besloot om het toch te doen. Ik wilde bij iemand op bezoek die een eindje bij mij vandaan woont. Geen spijt dat ik het tòch durfde in de bittere kou! Ik was wel een half uur te laat, want onderweg moest ik telkens even afstappen. Om al dat moois in me op te nemen. De eerste stop was omdat ik dacht dat ik de wolf zag lopen, ècht! Maar het was hem toch niet. Nou ja, het had wel gekund hier. En nu ik toch afgestapt was, kon gelijk m’n meegenomen denneappel op de foto. Oók van vouwpatchwork, net als het handwerkje van vanmorgen.

De terugweg was ook bijzonder. Die strakblauwe lucht, die knisperende vrieskou, de rijp die nog net zo op de velden lag als eerder op de dag. En dan die kleuren van de zonbeschenen winterdag!

Ook hier rolde de denneappel even uit m’n fietstas. Zomaar aan de kant van de weg. Zodat ik daar nog wat langer kon staan kijken (en tegelijk te wachten tot m’n handen weer ontdooid zijn). Het was wel een avontuur, zo’n eind fietsen in de kou, en beide keren duurde het na aankomst een hele tijd tot ik het niet meer koud had. Maar deze fietstocht (in totaal 30 km.) had ik ook niet willen missen.