Eikeltjeskussentje tussen herfstblaadjes

Eén dag per jaar is er een landelijke Dag van de Stilte. Op deze dag staan we stil bij het belang van stilte en worden er op sommige plekken stilteactiviteiten georganiseerd. Een bloglezeres stuurde me een link door over deze dag, en ik geef het graag ook weer door.

Het blijkt dat het in de natuur-zijn veel mensen helpt om stilte te ervaren en tot zichzelf te komen. Die formulering is ook weer van de website. Ik zou het zelf iets anders formuleren. ‘Tot jezelf komen’ is best lastig. Wie waren we ook alweer vóórdat alles zo heftig werd? Kunnen we nog terug naar ‘onszelf’ voordat alles zo heftig werd? Of moeten we het ‘verwerken’. Ervan ’tot rust komen’?
Ik denk dat ik gister iets teveel televisie heb gekeken. Totdat het me echt teveel werd en toen ging ik fietsen en ‘stond ik ergens stil’ en raapte deze bladeren op. Nu ben ik in gedachten nog steeds bezig met al die beelden en berichten, maar die bladeren in huis doen me ook weer een beetje goed.

De website noemde wat natuur op waar we hopelijk wat stilte kunnen ervaren. Natuur in bossen, duinen, polders… maar ook in tuinen en parken. Natuur buiten de dorpen/steden én in de dorpen/steden. Klinkt zo simpel allemaal. Alsof alle andere lawaaibronnen mee zouden willen doen met die Dag van de Stilte.

Maar ik wens iedereen een paar mooie uren toe, waarop het liefst zo stil is ‘dat je de blaadjes van de bomen kunt horen vallen’!
En wat vinden jullie van m’n eikeltjeskussentje met eikenblaadje?