Fietsen langs de ‘IJssellinie’

Vanmorgen werd Israël en de wereld opgeschrikt door massale terreuraanvallen op land en mensen. We zagen beelden van raketten en ravages. Er wordt dood en verderf gezaaid en op grote schaal verwoestingen aangericht. Zò vreselijk!
Ik wilde weg van die beelden en het nieuws en besloot te gaan fietsen. Het voelde alsof we in een herhaling zitten van anderhalf jaar geleden, toen we ook werden opgeschrikt door een begonnen oorlog. Dit is (nog?) zo onbevattelijk. Zò groot. Zò verschrikkelijk. Dat kan ik niet zo snel verwerken. Fietsen dus.

Ik stopte een onafgemaakt quiltje in m’n fietstas, waar ik nog een lapje voor nodig heb, en fietste naar Oene. Daar is een grote quiltwinkel. Ik bofte want er was net een mooie en grote quilttentoonstelling. Ineens zat ik aan tafel met andere handwerkliefhebbers en wisselden we onze ongerustheid uit. Iedereen heeft het erover. Iedereen moet dit verwerken. Onze lapjes lijken onbelangrijk, maar toch geeft zulke quiltontmoetingen iets van troost. We moeten dit weer samen verwerken. Ik kreeg geen toestemming om de tentoonstellingsfoto’s te publiceren, maar schrijf toch maar een blogje. Jullie zitten er vast ook mee. Met die rotbeelden. Met dat rotnieuws.

Langs de IJssel fietste ik weer terug. Er is daar een plekje waar een paar ingebunkerde Shermantanks staan. Daar ben ik al wel vaker langs gefietst, en altijd was het iets van tientallen jaren geleden. Als ‘de Russen’ zouden komen, dan kon Nederland een heel groot stuk land onder water zetten. Lange tijd was deze ‘IJssellinie’ geheim gehouden; pas in 1990 (na de val van de Berlijnse muur) werd deze IJssellinie (en ook de geheimhouding daarvan) opgeheven. En kunnen voorbijgangers op bordjes lezen welke bizarre verdediging hier in het geheim altijd heeft klaargelegen. Het was natuurlijk nog de tijd van vóór de raketten….

Nu stapte ik hier even af. Lange tijd was verdediging iets onwerkelijks. Lange tijd konden we naar zulke verdedigingswerken kijken als iets wat voor de vorige generatie belangrijk was. Wij mochten al tientallen jaren in vrijheid en veiligheid leven. Maar nu is de wereld opnìeuw opgeschrikt! Nu is opnieuw gebleken dat vrijheid en veiligheid niet vanzelfsprekend zijn, en dat er zomaar weer zo’n verschrikkelijke aanval op kan worden gedaan. Israël lette even niet goed genoeg op….

Ik fiets weer verder langs de rivier. Het land ligt er hier zo vredig bij. Die mooie strook land tussen dijk en rivier. Zo verschrikkelijk dat het land niet overal in de wereld er zo mooi bij kan liggen.
Thuis is het eerste wat ik doe het nieuws bekijken….