In de wachtkamer van de tandarts: gebreid poesje maakt er een lolletje van. Ik wou dat ook wel, maar het viel me niet mee vandaag. Ik kreeg twee schroeven in m’n kaakbot en daar had ik tegenop gezien. Ik zit in een beugel-traject en er komt telkens weer wat bij om m’n gebit recht te trekken. Nu dus die schroefjes, weer iets om aan te wennen.
Het gebreide poesje was gisteravond ter sprake gekomen in een gesprek met m’n dochter over wat je allemaal kunt doen met de breipennen. En daarna sprong het poesje in m’n tas. Ze wou mee. Ze is gemaakt van een paar recht gebreide lapjes en ik kocht haar een keer na een praatje met een activiteitenbegeleidster in een verzorgingstehuis. Op hoge leeftijd gekomen willen oudere vrouwen soms nog wel blijven breien maar zonder hulp en sturing lukt dat niet meer. Rechte lapjes gaat soms nog net. Fijn als er dan een begeleidster is die daar iets leuks van maakt. Door op de juiste plekken het borduurwerk af te binden en op te vullen ontstaat er een herkenbaar knuffelbeestje. Er zou eigenlijk eens een website moeten komen waarop patronen staan voor dit soort simpele breisels, want er zijn vast veel meer ouderen die dat breiplezier nodig hebben.
Maar mijn hoofd (letterlijk, compleet met m’n gebit) stond vandaag niet echt naar handwerk. M’n man was gelukkig mee en hij zocht een andere route uit om te rijden want er waren wat files. Ik zat er rustig naast en was blij dat ik niet zelf hoefde te rijden. En dat was dan vandaag de eerste keer in dat lange beugeltraject dat ik niet na afloop van een behandeling naar de Waal ging. Wel òver de Waal. Op de terugweg begon ik gelukkig het ‘lolletje’ weer te zien.
2 gedachten over “Gebreid poesje”
Wat zul je blij zijn Margriet, dat je beugeltraject nu verleden tijd is. Heftige ervaring.
Ja, dat was het zeker! Ik heb er al die jaren heel open over geschreven en ik zou anderen zeker wel aanraden om het ook te doen, als het nodig is. Ik ben zelf blij dat ik dit heb kunnen doen, maar moeilijke dagen waren er ook volop!