Een verschrikkelijke aanslag in Parijs. We voelen ons allemaal geraakt. We voelen ons allemaal Charlie. Er zijn van die momenten dat ik me afvraag: kan ik wel ‘gewoon’ doorgaan met bloggen? Wanneer afschuwelijke gebeurtenissen ons opschrikken, lijkt het allemaal zo betrekkelijk. Ik blog over handwerk; mooie dingen om te zien, om te fotograferen, om over te schrijven. Het zijn de mooie kanten van het leven. En dan, zomaar aan het begin van een nieuw jaar, zo’n aanslag. Ook ik voel me geraakt. Het is een aanslag op ‘het vrije woord’. Hoe vrij zijn we nog? Hoe lang kunnen we ons vrije woord nog blijven spreken? We mogen ons niet laten intimideren (zeggen politici). Maar we worden en zijn wèl geraakt… Het vrije woord wordt bedreigd.
3 gedachten over ““Je suis Charlie””
Mooi dat je aandacht aan het onderwerp besteedt. Het is voor mij nog te vers om al een afgewogen mening te geven. Wel zie ik duidelijk dat de verontwaardiging, de woede over en het verzet tegen zulke terreurdaden groter is dan de steun aan de terroristen, ook uit hun eigen gelederen. Dat biedt hoop.
Angst is een slechte raadgever.
Sterkte in elk geval.
T.
Dank voor je mooie en duidelijke bericht. Dit mogen we echt niet goedkeuren.
Hier zijn nauwelijks woorden voor…..Bang ben ik niet….. ik word wel ontzettend verdrietig van dit soort barbarijen.