Als ik verwend wil worden, dan fiets ik naar het andere eind van de stad, liefst op een mooie dag want dan kunnen we buiten zitten. Ik fiets dan naar een lieve oudere mevrouw die het fijn vind als ik kom en ik vind het fijn om bij haar te zijn. We praten een paar uur en daarna zijn we allebei blij dat we elkaar weer hebben gezien. Van te voren verheug ik me er al op om in haar mooie tuin te mogen zitten en denk ik na wat ik tijdens die gezellige uren wil doen. Het moet iets zijn wat niet ingewikkeld is, en wat het praten niet verstoort.
Een tijdje geleden ontving ik een andere oudere mevrouw in mijn eigen huis, een bloglezeres die wat op kwam halen. We hebben toen gepraat over quiltlapjes die soms te mooi zijn om stuk te knippen. “Ik maak er nutteloze doekjes van, zei die mevrouw, niet met de naaimachine maar met de hand. Gewoon een klein zoompje erin maken met kleine steekjes, en daarna stop je zo’n doekje in je tas en kun je het als zakdoek of als kleedje gebruiken, net hoe het uitkomt.”
Dat idee zat al een tijdje in m’n hoofd en vandaag maakte ik (in deze mooie tuin) twee doekjes, door er een klein zoompje in te naaien. Lekker langzaam met de hand. Inderdaad: veel te mooi om stuk te knippen, maar ook veel te mooi om er niks mee te doen. Ik stop ze nu ook in m’n tas, want dan zie ik dat mooie dessin nog eens.
2 gedachten over “Kleedjes of doekjes van quiltstofjes”
De reactie: “Wat ben je vreemd bezig; eerst mooie lapjes stof kopen, ze dan stuk knippen en ze daarna weer aan elkaar naaien”, wordt vaak gegeven door mensen die quilters bezig zien. En inderdaad, mooie lapjes kan je ook heel laten :).
Ja, die reactie hoor je wel eens van mensen die er de lol (nog) niet van inzien, om mooie lapjes stuk te knippen om er nòg iets mooiers van te maken!