Hoog oprijzend op de wierde in Usquert staat een monument in neo-gotische stijl, met een kenmerkende toren. “Kunt u zich ons dorp indenken zonder dit monument? Maar een monument dat geen functie meer heeft, is dood.” Dat bordje hing in de Petrus en Pauluskerk in het Groningse dorp, met een vraag om bij te dragen aan de instandhouding van dit monument. Gedurende drie dagen was dit zéker geen dood monument, maar de entree tot een levendige in-en-uitloop, en mogelijkheid om te praten met de exposanten die hier hun werk toonden. Ik raakte gelijk in gesprek met de textile-artist Hilde van Scharrenburg. Zij zag mijn interesse voor de vilten ballen en legde uit hoe die waren ontstaan. Allemaal repen textiel om elkaar heen gedraaid en daarover speciale wol die in de wasmachine wordt vervilt zodat die bol lekker stevig aanvoelt.
In de klik die we even hadden vertelde ik hoe ik laatst met een tas met textielresten bij het containerpark stond. M’n vodden mochten niet in de textielcontainer maar moesten alsnog bij het huishoudelijke afval, en dat wou ik niet. Op m’n blog schreef ik daarover. “Moet je er gewoon ook repen van maken” zei Hilde, en dan zulke bollen. Moet je eens voelen!” Toen ik dat deed was ik ‘verkocht’ en nu wil ik dat zelf ook wel leren. Wie weet kan dat nog eens.
En zo was die kerk op dat moment een levend monument! Met kunstenaressen die wat uit te beelden hebben, met publiek die bewondering uit en inspiratie opdoet. Met een ongewone opstelling zoals dat in geen eeuwen daar zo is gezien. In het programmaboekje stond dat Hilde de levensvreugde van de vrije natuur wil delen en de kijker erin ‘meenemen’. En zo komen er nu geen woorden meer vanaf de preekstoel, maar hing er een kleed wat de rijkdom van de natuur weergeeft in vormen, kleuren en textuur.
De beheerders van die oude kerkjes hebben meegewerkt om die oude monumenten open te stellen, en wisten dat het gedurende een paar dagen heel anders in die kerk zou zijn als vroeger. Deze Petrus en Pauluskerk vond ik een mooie illustratie om op mijn blog te laten zien wat het effect is als de boodschap nu op kunstzinnige wijze wordt gebracht. Voor velen is de natuur een waarde in zichzelf, en klinkt er een waarschuwing om er zuinig op te zijn. En de waarheid wordt dan op deze manier verkondigd: kijk eens hoe mooi!
2 gedachten over “Kunst in de kerk, waarde en waarheid”
Wat ook mooie vilt-vogeltjes! Zulke mooie heb ik nog niet eerder gezien. Die lijster is prachtig, met die spikkels en andere details.
Ja, die vilt-vogels waren prachtig! Maar ik herinner me dat het een co-produktie was en dat de berkenboom van vilt en de vogels van vilt nìet van de genoemde kunstenares waren, maar van twee andere textiel-kunstenaressen. Ik heb gekeken of ik de naam kon achterhalen maar dat is me niet gelukt.