Op allerlei momenten moet ik nog gauw even een foto maken en de mensen in mijn nabijheid weten dat inmiddels. Maar er wordt natuurlijk ook wel eens om gezucht. Zijn we aan het wandelen, moet er weer even gestopt worden. Willen we net gaan eten, moet er weer even gewacht worden. Meestal wordt mijn foto-interruptie geduldig aanvaard en probeer ik m’n “Ho! even wachten!” niet al te lang te laten duren. Snel een foto dus.
M’n zus kwam op bezoek en we wilden lekker lui op de bank en niet aan tafel lunchen. Daar klonk het alweer: “Ho, wil je nog even wachten?” Snel pakte ik een prachtig geborduurd tafelkleed en nam niet eens de moeite om het helemaal neer te leggen. Zo kon het ook wel even.
En bij de eerste happen van mijn vreemde salade (witlof en aardbeien) praatten we erover dat we die mooie tafelkleden eigenlijk nooit meer gebruiken. Teveel werk. Best jammer. Staat zo mooi.
4 gedachten over “Lunch op geborduurd tafelkleed”
Ik heb altijd een tafellaken op tafel. Vind ik gezellig. En wassen moet ik toch.
Ik heb je gemaild, Margriet.
Bij mij ligt er altijd een geborduurd tafelkleed op tafel en als we eten of thee drinken haal ik het eraf en vervang het door een gewoon gekocht katoenen tafelkleed, want ik vind he wel zonde als er vlekken komen op een geborduurd tafelkleed.
.
Leuk om te lezen dat er nog geborduurde tafelkleden worden gebruikt!
En dat er inventieve oplossingen zijn om ze mooi te houden, namelijk: niet erg vinden dat ze gewassen moeten worden en/of ze even afwisselen met een ander kleed als er gegeten of gedronken wordt.
Ze zijn zo mooi, die oude tafelkleden, en het is maar het beste om ze gewoon te gebruiken!