Een golf van meeleven gaat door ons land en de wereld, na de verschrikkelijke beelden en verslagen over het neergeschoten vliegtuig. Vele harten zijn gebroken en kunnen niet meer gerepareerd. De eerste dagen kon ik me nog afsluiten voor de berichten over deze ramp; we maakten immers zelf een ingrijpende gebeurtenis mee. Iets wat tòch al zo onbevattelijk was, schoof ik nog even voor me uit. Ook gisteren aanvankelijk: ik las nu.nl en zag een bericht over de lange files naar de kust (waar ik heus niet tussen had willen zitten), en maakte een stukje naar aanleiding van mijn zomerse quilt. Dat wìl je dan ook zo graag: denken aan mooie en fijne dingen! Maar nu is het een paar dagen later, en heb ik ook volop kennis genomen van de verschrikkingen van de ramp. Voorafgaand aan de hartoperatie van deze week, schreef ik dat mijn hoofd misschien niet zo naar Handwerkjes zou staan. Nu is dat nog meer het geval. Vanmorgen geef ik gehoor aan de oproep om massaal naar een kerk te gaan om te bidden voor de rouwenden. Lijkt me een goed idee. Het zijn vreemde en warme dagen, waarin iedereen op eigen manier het nieuws en de hitte verwerkt. De blogjes over Handwerken komen later wel weer.