Een quilt maken is altijd: iets willen communiceren.
En een quilt tentoonstellen is dus: communicatie. Het brengt altijd interactie op gang. En er is ook veel interactie tussen quilters onderling. Het is een heel wereldje. Een wereldje waarbij ‘show and tell’ en ‘come and see’ belangrijk zijn. En quilts moeten ook gezien worden in de context van de tijd. Er is nu al langer een verschuiving van het traditionele quilten naar artquilts, maar die vroegere quilts zijn er ook nog!
De quiltroute van het Quiltfestival startte in Warffum en daar waren in de grote hal ook veel oude quilts te zien. De Stichting Nationale Quilt Collectie heeft tot doel een brede collectie van quilts aan te leggen, van traditioneel tot modern. Al deze quilts vertellen iets over de cultuur en de tijd waarin ze gemaakt zijn. Door het verzamelen van deze quilts zorgt de Stichting Nationale Quiltcollectie ervoor dat ze behouden blijven en het verhaal er achter levend.
We hadden deze quilts al gezien bij de start van de route, en de volgende dag gingen we op bezoek bij Bep. Hoe we erop kwamen weet ik niet, maar ze vertelde over haar negen meter lange quilt, met de blauwe babyblocks. “O, maar die heb ik gezien!” Dus na ons bezoek aan haar gingen we nog weer even naar Warffum, om die lange quilt nog op de foto te zetten. Want ook het benoemen van die Nationale Quilt Collectie hoort bij dit verslag. Goed om te weten dat deze stichting een evenwichtige collectie wil opbouwen, met al die ‘quiltblocks’.