Nog een locatie

De eerste keer dat ik bij Ton en Bep op bezoek ging is al enige tijd geleden. Ze woonden toen in een historisch huis, waar volop ruimte was voor haar grote handwerkliefde. Ze heeft jarenlang les gegeven in allerlei technieken. Maar het huis had ook aardbevingsschade. En dat gaf veel stress en zorgen. Nu wonen ze in een klein huisje, en zochten we hen op. Natuurlijk wilde ze van alles weten over het quiltfestival. Ik zei dat we niet te lang konden blijven, want er zijn 21 locaties die we allemaal wilden bezoeken. Dat lachte ze weg met: “Dan zijn wij de 22e!”

Dus zo kreeg ik te zien wat Bep nu aan het maken is: twee rollen borduurband worden helemaal vol geborduurd. Gelijk een goede foto voor mijn blog om te laten zien dat oude boeken weliswaar leuk zijn, maar die nieuwe zéker ook! Vooral op het gebied van borduren zijn zòveel mooie boeken verschenen!

Ik vroeg of ze haar “Groninger quilt’ nog had kunnen meenemen naar haar nieuwe huisje. Die quilt had indruk op me gemaakt bij m’n eerste bezoek aan haar. Het was een groepsproject, samen met haar cursisten. Ik herkende de quilt toen direct, want zulke quilts staan volop in het boek wat het Nederlands Openluchtmuseum heeft uitgegeven: “Quilts, een Nederlandse traditie.” Deze lappendekens zijn gemaakt in de 18e eeuw en heel kenmerkend voor die tijd. Dit boek heeft veel invloed op mij gehad en ik vond het toen zo leuk om te zien hoe Bep deze quilt had gemaakt. De quilt is er nog en Ton en Jan houden hem voor me omhoog.
Gelijk ook een goede foto voor mijn blog om te laten zien dat die nieuwe boeken leuk zijn, maar die oude zéker ook! (het boek van An Moonen is later opnieuw uitgegeven: ’t Is al Beddegoet, en dat heb ik nog te koop).

En als je nog eens overweegt om zo’n lappendeken te maken: maak hem dan net zo met zo’n ster in het midden, en zo’n ruitrand; dat voegt veel toe aan de charme.
Dus Bep had helemaal gelijk: deze 22e locatie hoorde helemaal bij onze quiltroute!