Sjaal op Schier

Vijf dagen waren we op Schiermonnikoog, vorige week, en daar doe ik nu in een paar blogjes verslag van. Nu een blogje met vijf foto’s van een heel fijne sjaal die ik bij me had. Sjaals zijn allang niet meer recht en simpel, maar hebben hebben mooie vormen en kleuren. Deze nieuwe aanwinst had ik mee (niet zelf gebreid) en voldeed heel goed.

Precies de juiste kleuren, waarmee ik nu ook de fantastische kleuren van het eiland kan accentueren! En hier ook nog de grillige vormen van water en wind kan benadrukken, die ieder plekje op het eiland authentiek, verrassend en boeiend maken.

Met m’n sjaal fietste ik het hele eiland rond. Ook tot aan de kwelder, met de uitgestrekte vlakten begroeid met zeealsum.

Terwijl wij er waren werd er volop gepraat over een conflict wat de eilanders hebben met Natuurmonumenten. Het hele eiland was volgezet met lelijke en betuttelende knalgele bordjes. Die werden vervolgens door een paar eilanders weggehaald, maar de ‘dieven’ zijn gearresteerd en nu kreeg de zaak landelijke publiciteit. Ik sprak met iemand die het nieuwe Hippo-bier verkocht, speciaal om geld in te zamelen voor de protest-aktie (natuurlijk kocht ik een paar flesjes) en hoorde dat er vandaag nog een groot artikel in de landelijke pers komt. (Dus ben ik met dit blogje lekker actueel).
Op één van onze fietstochten kwamen we zo’n paal tegen, die ontdaan was van zo’n lelijk bordje. Daar hing ik ook even mijn sjaal aan (zodat ik nu dit verhaal kan vertellen; ik werk graag mee aan terechte protestakties….) Maar ik zei wèl tegen die bierverkoper: “Het is wèl een luxe-probleem hè? Stel je voor dat je toch dagelijks zòveel natuurschoon om je heen hebt…..

Op de vijfde dag weer terug naar het vasteland. Vlak voor we de boot op gaan is het zo zonnig dat je het liefst met een zomerjurkje gewoon nog aan een tweede rondje over die dijk wilt beginnen. Achteraf hadden we makkelijke een boot later kunnen nemen, maar dat wisten we toen nog niet.

Onderweg zouden we iemand ophalen, en dat duurde allemaal wat langer dan gedacht. Dus gingen we nog naar een museum in Dokkum (zie volgende blogjes) en toen dat klaar was kregen we nòg wat extra tijd. Daarom wilden we nog een uurtje naar een natuurgebied waar we bijna langskwamen. We parkeerden bij het nationaal park Alde Feanen, en wilden daar een wandeling maken. Maar dat was echt nìet te doen! Duizenden muggen begonnen mijn benen aan te vallen. Ik had gelukkig mijn sjaal bij me, en die gebruikte ik als een soort staart om continu de muggen van me af te slaan. Ik kon nèt één foto maken en toen gingen we maar weer terug naar de auto. Gelijk al weer heimwee naar Schier: wat was het heerlijk daar!
En precies de juiste sjaal bij me, dat voegt altijd nog wat toe (vind ik).