Vandaag laat ik toch maar eens mijn kopje hangen.
Er moet een kies worden getrokken. Ik vind het jammer. Na al die jaren goede zorg is deze kies nu toch ‘op’. Hij zorgt voor problemen en moet eruit.
Gelukkig gaat mijn man met me mee. Twee weken geleden waren we ook daar, en maakte hij deze foto’s. Toen werd besloten dat die kies eruit moest. Ik vond de afgelopen weken wel moeilijk en ben ook wel blij dat ze voorbij zijn.
Vooruit dan maar…..
2 gedachten over “Sneeuwklokjes”
Hallo Margriet,
Er is een tijd dat je eventjes tijd voor je zelf moet nemen, de trein kan niet altijd maar door blijven rijden, helaas geldt dat ook als je een bezoek hebt gebracht aan de tandarts, het is niet anders! De kopjes van de sneeuw-klokjes zijn dicht, maar als het zonnetje gaat schijnen, dan gaan ze open om het zonlicht in hun kopje te laten schijnen. Veel sterkte toegewenst met de genezing van je getrokken kies.
Margriet,
Veel sterkte,trekken is één met verdoving,maar als die uitgewerkt is ben je er nog niet.
Blijf rustig een paar dagen en laat je verwennen door je man.
Groeten,Anneke