Dankdag op 1 november

Vaste dagen voor bepaalde vieringen waren in de Middeleeuwen heel gewoon, mede door de invloed van de katholieke kerk. Aan het eind van de zestiende eeuw, toen er in Dordrecht een belangrijke Synode was gehouden, werd het houden van vaste bededagen ook door de protestantse kerken overgenomen. Tijdens oorlog en andere rampen moest er massaal gebeden worden. Wanneer er een bid- of dankdag nodig was, werd dit door de landelijke of provinciale overheid uitgeroepen.

Twee vaste dagen zijn nog uit deze periode overgebleven: Biddag voor Gewas en Arbeid in het voorjaar, en een Dankdag voor Gewas en Arbeid. Eerst werd er alleen gebeden en gedankt voor het ‘gewas’, waardoor er te eten was. Toen de industrialisatie toenam, werd het bidden en danken voor ‘arbeid’ eraan toe gevoegd.

Vandaag is het weer zo’n Dankdag (voor Gewas en Arbeid), die in sommige kerken nog wordt ingevuld met een bijeenkomst. Ik vul het vandaag in door dankbaar te zijn voor ons voedsel en werk, en door het laten zien van deze twee stukken stramien. Er is een kleurenafbeelding op gedrukt die geborduurd kan worden en dan hoef je niet steeds op een patroon te kijken. Wat je dan borduurt? Een afbeelding van de beroemde geschilderde handen van Dürer of een afbeelding van het beroemde schilderij van Millet.

Het opvullen van zulke stukken stramien is een rustgevende bezigheid, die meestal alleen verricht kan worden wanneer je èn genoeg te eten hebt gehad èn er genoeg gewerkt is waardoor er geld en vrije tijd is om rustig verder te kunnen leven. Dus alleen al het borduren van zulke werkjes is een ‘Dankbaarheids-verhogende handeling’. Dat wij dit kùnnen, dat wij dit mògen. Er zijn zoveel plekken waar dit nìet kan …..

Wat hebben wij veel om dankbaar voor te zijn!