Strandhuisjes, daar ‘doet’ Schiermonnikoog niet aan. Met die flauwekul hoef je daar ècht niet mee aan te komen. Eén strandtent mag er staan (daar heb ik een paar keer gezeten, en dat was heerlijk!). Maar niet die gekkigheid van een hele kustlijn verstoren voor een paar kapitaalkrachtige lieden die daar zo nodig een huisje willen hebben.
Ze zijn wel schattig hoor, zulke strandhuisjes. Vooral om ze van stof te maken. En er dan gezellig naar te kijken. Deze drie huisjes prijken op een langgerekt patchworkje (voor m’n shop) en vond ik nu ik weer thuis ben.
Maar zònder is het strand echt oneindig veel mooier. Oneindig? Bijna wel ja. Nergens is het strand zo breed en zo leeg als op Schiermonnikoog. En dat is echt een bijzondere ervaring, om daar te lopen en te zitten en te niksen.