Grijs breiwerk op dikke pennen

“Mag ik een sjaal voor je breien?” vroeg ik aan m’n zoon.
“Ja hoor!”
“Hoe breed wil je hem hebben?”
“Zo breed”.
Dus begon ik te breien op ‘zo breed’. Ik heb al eens eerder een sjaal gebreid met gerstekorrel en dat werd mooi. Het is wel net alsof je het hele breiwerk twee keer breit, doordat je steeds die draad van voor naar achter en andersom moet wisselen. Maar het wordt wel mooi.

Nadat ik een eindje had gebreid, merkte ik dat ‘zo breed’ niet ging werken. De sjaal zou niet lang genoeg worden, want ik heb maar drie van deze bollen.
Overnieuw, iets smaller.

Nu had ik de helft van de bol opgebreid en kon een berekening maken. Halve bol is 25 centimeter, dus drie bollen wordt dan één meter vijftig. Net zo lang als m’n centimeter dus, en die hing ik dan ook maar even om m’n hals. Zou m’n lange zoon dat lang genoeg vinden?

Vast niet, dus ik moet nog een keer overnieuw beginnen. Nu moet ik nog iets anders bedenken, want nòg smaller zou niet meer aan de verwachtingen voldoen. Ik besloot een pen groter te zoeken, en daarvoor moest ik eerst m’n hele breipennenvoorraad maar eens uitzoeken. Ik breide al op pen 6 en nu zocht ik 6,5. Maar die blijk ik helemaal niet te hebben; ook raar! Dan maar met pen 7.

Hè hè, het lijkt zo simpel: drie bollen mooie wol (ergens gevonden), een zoon die wel een sjaal wil, en meer dan genoeg breipennen. Maar toch duurt het even voordat je lekker anderhalve meter achter elkaar door kunt breien. Maar nu ik eenmaal verder kan breien is die sjaal vast wel af voordat hij weer op bezoek komt.