Quilts in Kantens

Eeuwenoude kerken vertellen een versteend verhaal, hoe in een haast feodaal stelsel het leven strak was georganiseerd. De christelijke normen en waarden beheersten de levens van mensen en bepaalden mede het landschap. Tijdens het quiltfestival konden bezoekers vele van die oude kerkjes binnengaan. Soms was het een bonte toestand binnen, met textiele vertelkunst die vanaf de kansels en over de banken hing. Het ging nu in die kerken een paar dagen om kijken, minder om luisteren zoals dat honderden jaren de gewoonte was. Een enkele keer had ik ook een eigen quiltje bij me, en dat hing ik hier in Kantens over een uitlegbordje. Het bordje vermeldde hoe oud deze kerk wel is. Meer dan duizend jaar.

Vaak als ik die kerk of dat kerkje dan weer was uitgekomen, dan wilde ik nog niet gelijk weer terug naar de auto. M’n man hing ook ergens rond, hij fotografeerde zeldzame plantjes die op de oude muren groeien. Meestal kwamen we elkaar dan wel weer ergens tegen op zo’n wierde. Het waren zulke bijzondere momenten op bijzondere plekjes, en dan ook nog onder de warme zomerzon. Soms legde ik dan m’n quiltje nog ergens neer. Niet om oneerbiedig te doen om zoiets op een grafzerk te leggen. Maar om iets uit te drukken. Het motief van dit quiltje heet “Trip around the world”. Een groots thema. Overal in de wereld staan of stonden kleine en grote kerken. Die eeuwenlang de christelijke boodschap hebben verkondigd. Op sommige plekken in de wereld zijn kerken een geliefd doelwit om te bombarderen en kapot te maken en de christenen te vermoorden. In ons land zijn er kerken die al duizend jaar in stand zijn gehouden maar nu niet meer kunnen functioneren. Omdat er niet genoeg gelovigen meer zijn. Tientallen jaren ontkerstening hebben voor een probleem gezorgd: wat moeten we nu met deze kerken?

Ik was weer verder gelopen rond de kerk. Het was doodstil en ik dacht dat niemand me zag. Maar het viel kennelijk toch op. Niet alledaags om een Trip-around-the-world-quiltje aan de ingang van een verstild en versteend bouwwerk te leggen. Wat doe ik daar? Er komt een oudere man aanlopen. Het werd een interessant gesprek. Hij was de kerkrentmeester. Ik krijg het hele verhaal te horen over de reparaties van het gebouw, de reparatie van het wereldberoemde orgel (“daar komen nu mensen speciaal voor, om daar op te kunnen spelen”), en de reparaties van de klokken. Die klokken had hij zelf nog gezien als tiener, dat de Duitsers die hadden weggehaald. Dus nu wisten we dat hij in de negentig was. Een oudere man, die opdrachten heeft gegeven voor herstelwerkzaamheden voor honderdduizenden euro’s. Het gebouw is nog prima, en zou zò nog honderden jaren kunnen functioneren. Maar er zijn niet genoeg gelovigen meer.

Weer thuis kijk ik naar het nieuws. Ik bekijk een paar documentaires. Vaak komt pas later aan het licht dat dingen toch anders waren dan gedacht. Of anders dan dat er bewust in het nieuws was gebracht. Het gaat wereldwijd om nogal grote problemen. Een Trip Around the World is ook: Problems Around the World.
En dan de reacties op al die documentaires en onthullingen: iedereen snàkt naar vrede en veiligheid, rechtvaardigheid en eerlijkheid.
De roep om èchte christelijke normen en waarden is misschien nog wel nog nooit zo groot geweest als nu!
Leven we op een Kantelpunt?
Ik wil het niet al te stevig aanzetten, door zomaar te zeggen dat de christelijke kerken hebben gefaald in het brengen van de boodschap van christelijke naastenliefde. Maar er zijn natuurlijk wel flink wat misstanden geweest. En nu is er een schrééuwende behoefte aan èchte waarheid en solidariteit.
Wereldwijd zijn de problemen enorm! En wat verlangen we intens naar een Turning Around the World. Dat waarheid en gerechtigheid uiteindelijk mogen zegevieren!