Thuiswerken, het gaat wel

Er wordt massaal thuisgewerkt en nu komen er berichten dat dat al veel had moeten gebeuren. Scheelt files, scheelt stress en scheelt tijd. Digitale vergaderingen schijnen veel efficiënter te zijn en zo zijn er nog wel wat voordelen. Ook mijn man werkt thuis. Hij richtte een werkplek in in de huiskamer. Natuurlijk hebben we er wel even over nagedacht of dat niet beter een kamer op de bovenverdieping moest zijn, maar dit had ook positieve kanten. Ik pas me aan door zelf nu wat meer boven te zijn, want van al dat gebel vlakbij wordt je wel turuluurs. Het geluid staat op de luidspreker en vaak krijg ik wel wat mee van de gesprekken.

In het begin gingen die gesprekken zo:
Hoe gaat het?
Wel prima, maar ik mis het contact met ons team wel.
Waarop mijn man dan zei: Ja, ik mis het ook dat ik niet even bij de mensen langs kan gaan. Elke keer wéér de telefoon pakken, langsgaan is prettiger.
De ander: En de praatjes bij de koffie-automaat, die mis ik ook.

Ik hoorde een collega zeggen: “Het was wel moeilijk om m’n draai te vinden. Er gebeurt van alles thuis. Het ene kind heeft begeleiding nodig bij het schoolwerk, de volgende kan niet inloggen. Het loopt nu wel, maar we moesten heel duidelijk afspraken maken. Dus ik zeg nu tegen de kids: Ik ben aan het werk. Dan moeten ze me met rust laten.”
Reactie van mijn man: “Nou, het is toch een enorme omschakeling!”
Toen begon zijn gesprekspartner nog een zin met “Waar ik gister tegenaan liep….” maar toen probeerde ik me weer af te sluiten, want als ik al die gesprekken mee ga luisteren wordt ik echt gek.

Nu, na een paar weken merk ik dat de gesprekken niet meer beginnen met “Hoe gaat het?” Er wordt gewerkt en hard ook! Mensen hebben aanpassingen en afspraken gemaakt, ‘focus’ aangebracht en ‘hun draai’ gevonden. Er wordt volop gewerkt en dat is een hele prestatie!

(Bij een oud borduurwerkje zocht ik een bijpassend kleurtje om de rand nog wat breder te maken.)