Zilveren herinnering

Op twaalf-twaalf heb koester ik zilveren en kostbare herinneringen aan mijn vader, die op die dag jarig was.
Hij had het vaak over de volheid van de tijd.
Twintig jaar geleden was zijn laatste verjaardag.
Nog steeds zeggen mensen tegen mij dat ik op mijn vader lijk. Een paar dagen geleden zei iemand dat nog, en dat raakte me.
Hij was een sprankelende man met bruisende ideeën, schreef vele boeken en talloze artikelen.
En toen begon ik tien jaar geleden te bloggen, en nu weet ik dat ik inderdaad wel op hem lijk.
Maar ik mìs hem ook. Vooral op 12-12.
En na dit blogje ging ik even naar de IJssel: