Kleine stroomstoring

Om tien voor half zes gingen ineens alle lampen en apparaten uit. Stroomstoring. Eerst even naar de meterkast maar alle schakeltjes stonden nog goed, dus ik had niet zelf ergens kortsluiting gemaakt. Ik was pas om kwart over vijf thuisgekomen en wilde snel eten koken, maar dat ging nu wat langzamer. Gelukkig kook ik op gas en met een lucifer ging dat nog wel aan. Gauw de aardappels en de groente opzetten. Toen even een appje naar m’n man: “Kijk jij zodadelijk even als je thuiskomt of het bij de andere mensen in de straat ook donker is?” Maar dat berichtje las hij niet meer want hij was al onderweg. Wèl zag ik dat hij net nog had geappt: “Ik ben wat later thuis; vergadering liep uit.”  In dat geval ga ik gewoon nog even bij het raam zitten borduren, bedacht ik lui. Dus terwijl de aardappels kookten, ging ik gewoon om half zes met naald en draad bij het laatste licht voor het raam zitten. Even later komt mijn lief thuis: “Wat is het hier donker!” “Ja, stroomstoring denk ik.” Hij ging gelijk even op z’n mobiel checken. En inderdaad: een paar straten in onze buurt hadden ermee te maken. Dus zocht ik de kaarsen op, en toen konden we bij kaarslicht eten. Best gezellig zo. Denken aan landen waar het altijd zo gaat. Je leest er wel eens over, je hoort er wel eens van: miljoenen mensen leven met altijd die onverwachte stroomstoringen. Maar in ons goed-georganiseerde land gebeurt het maar weinig.

Even later. Eten is op. We beginnen het koud te krijgen want de kachel doet het ook niet. Het is dan wel de eerste lentedag, maar het is gewoon koud. De verwachting is dat het nog een uur zal duren. We praten erover: “Wat mij betreft mag het wel 4 uur duren, dan krijgen we 35 euro terug.” En: “Hoe moet dat dan dadelijk met de koffie? Ik heb zin in een bakkie…” “Dan gaan we lekker ouderwets heet water opschenken want we kunnen nog wel water koken.” “Ga jij maar doen, ik ga eerst even een dutje doen op de bank. Lekker onder een dekentje.” Best gezellig, zo’n onverwachte gedwongen pauze. Niet achter de computer, je nergens meer druk om maken. Gewoon lekker niks doen bij een kaarsje.

En toen: floep! Alles doet het weer! Dat liep gelukkig goed af.
Een paar dagen geleden hadden we hier een andere storing: toen vloog hier een uur lang een helikopter boven de wijk. Volgende dag lazen we op het nieuws dat er een dode was gevallen. Soms gebeuren er zomaar van die onverwachte dingen. Maar een uur zonder stroom is zo erg nog niet.

(In landen waar de stroom vaker uitvalt dan bij ons maken ze prachtige kleedjes! Dit geweven kleedje zet ik in m’n shop. Hier liet ik het al eerder op een blogje zien.)