Nog meer Friemelkussens maken?

Voorafgaand aan een tentoonstelling in het zuiden van het land, ontmoette ik een mevrouw die Friemelkussens maakt (zie blogje hierboven)
En een paar dagen later, na afloop van een tentoonstelling in het midden van het land, ontmoette ik iemand die misschien wel haar opvolger kan worden!
Er was een klein marktje, waar mensen zelfgemaakte spulletjes aanboden, en daar liepen we nog even overheen. En toen zag ik iets waardoor er een leuk gesprek op gang kwam met de maakster van dit handwerk. Mijn oog viel op een streekdrachtpopje op een tasje. “Dat zou óók goed op zo’n Friemelkussen passen!” was m’n eerste gedachte, en die sprak ik ook uit.

De vrouw achter deze kraam bleek hier samen met haar moeder te zijn, en die kwam er gelijk bij staan, want ze ving een paar woorden op en was geïnteresseerd. Zij werkte met demente bejaarden, en wist me de medische bevestiging te geven van hoe het werkt bij al die onrust. En hoe de handen van die ouderen inderdaad vaak zoeken om iets te doen te hebben. Ik pakte m’n mobiel en liet de foto’s zien die ik nu ook in het blogje hierboven heb laten zien. We waren alledrie enthousiast! Ik zag in Rosa (de maakster achter deze kraam met Trotse Tassen) wel iemand die óók Friemellappen en Friemelkussens zou kunnen maken en hoop dat ze dat gaat doen. Bijzonder hoe de dingen dan zo lopen, met twee van die ontmoetingen achter elkaar.

Wat nodig is: stevige en kleurrijke materialen, zin en durf om combinaties te maken, behoefte om creatief bezig te zijn, en verlangen om een bijdrage te geven die hopelijk iets tegemoet kan komen in waar mensen met deze nare ziekte behoefte aan hebben. Wanneer iemand dit leest en misschien wil helpen om een verdere onderbouwing te geven van hoe dit werkt, en hoe de distributie van nog veel meer kussens en lappen kan worden opgezet, dan nodig ik je van harte uit om een reactie te geven.