Ik kwam een heel veld Guldenroede tegen, plant uit mijn jeugd. Solidago is goed voor de nieren, leerde ik vroeger.
Ik heb gelijk maar een hele emmer vol geplukt. Een deel daarvan laat ik drogen, daar kan ik deze winter thee van zetten.
Voor de zondagse foto heb ik een oud kussentje opgezocht, door mij gemaakt (ook in mijn jeugd).

Nòg weer zo’n stralende herfstzondag: fijne dag gewenst!

Een week geleden onderging ik een ooglid-correctie. En natuurlijk was dat toch wel een beetje spannend. Het is toch een kleine operatie. Op de terugweg voelde ik me  nog wat hyper van de adrenaline. Ik lag lekker in de kussens achterin de auto en bekeek de wereld vanuit een andere positie als gewoonlijk. Ik vond de lucht zò mooi! Alsof ik die voor het éérst weer zag! (ik ben nu eenmaal soms een beetje overdreven, maar op dat moment voelde het zo).

Weer thuis vroeg mijn lieve man waar ik trek in had. En ik somde op: Cake. Met ijs. En een scheutje advocaat. En een flinke spuit slagroom. Hij heeft gelukkig zelf ook nog fantasie dus kocht hij ook nog wat ‘boerenjongens’ (in rum geweekte rozijnen). Elke dag kreeg ik zo’n portie. Wat kun je dáár enorm van genieten!

Na een paar dagen had ik weer zin om wat te borduren. Een maand geleden borduurde ik een rode cirkel, maar nu wilde ik alleen grotere kruisjes voor een grote rode ster. Het ging best wel weer. Alleen merkte ik dat ik geen zin had om langer dan tien minuten ergens mee bezig te zijn.

De laatste foto is van gister, nadat de hechtingen waren verwijderd. Op een mooi plekje aan de rand van het dorp ging ik eerst nog een uurtje naar de lucht kijken voordat ik weer naar huis reed.
Het was een bijzondere week en ik ben blij dat alles zo voorspoedig is verlopen. En het is fijn om ‘weids’ te kunnen kijken!

Deze week liet ik elke dag een foto zien van een geborduurd schilderij of schilderijtje. Als afsluiting dit borduurwerk van een zeeslag uit 1573.
Dit schilderij stuurde ik vandaag op naar Nieuw-Zeeland. Meer dan vier eeuwen geleden voeren de echte boten op de Zuiderzee, en nu vliegt de geborduurde weergave door de lucht naar de andere kant van de wereld: ook wel weer bijzonder!
Hier blogde ik eerder over deze geborduurde zeeslag.

Hoop dat jullie het leuk vonden om een week lang geborduurde schilderijen te zien op m’n blog. En wat zullen we morgen eens gaan doen?
M’n ogen zijn er wel weer aan toe om nog eens wat bijzonders te zien….

Een geromantiseerd Biedermeier-tafereeltje.
Mooi gemaakt in petit point.

In de plaatselijke krantjes van het dorp waar ik lange tijd heel vaak kwam, stonden af en toe artikeltjes over de ooglidcorrecties die een gespecialiseerde huisarts uitvoert. Ik was bij haar wezen vragen of mijn moeder ook nog voor een ingreep in aanmerking kwam. Maar m’n moeder was er op haar leeftijd toch voor teruggeschrokken. Toen bij die eerste ontmoeting met deze arts besloot ik al: op het juiste moment laat ìk me door haar opereren. Soms heb je dat in één minuut het vertrouwen er is. Zelfs zo dat ik totaal niet tegen de ingreep heb opgezien. Eh… eigenlijk verheugde ik me er zelfs op….

De ingreep was vorige week. Het was bijzonder om weer in het vertrouwde dorp terug te zijn. Ook dat droeg eraan bij dat ik me op m’n gemak voelde. In het krantenartikel over deze gespecialiseerde huisarts had ook gestaan dat zij de kunst verstaat om tijdens het opereren gezellig te praten met de patiënt. En zo ging het ook bij mij. “Ik blog elke dag over handwerk, vertelde ik, en mijn lezers weten dat ik hier nu lig”. Dat vond ze wel bijzonder. We praatten nog even verder over handwerk. “Hechten is eigenlijk ook borduren, zei ze, gewoon met naald en draad.”

En dat heeft ze fantastisch gedaan! Vandaag mochten de hechtingen eruit. Het is mooi aan het genezen. Ik ben blij!

Een week lang laat ik ingelijste borduurwerken zien op m’n blog. En deze serie maakt ook inzichtelijk op hoeveel verschillende manieren die zijn ingelijst! Van smalle houten randjes tot eikenhouten sterke balken. Deze laatste zijn vastgezet met stoere moeren en hebben een robuuste uitstraling. Lange tijd keken we daar tegenaan als ‘burgerlijk’, in de zin dat het paste in het degelijke eikenhouten interieur van vroeger. Maar op zichzelf genomen is zo’n lijst eigenlijk best weer decoratief! Niet te gauw van gruwelen; iemand heeft vroeger dit borduurwerk met liefde omlijst, en dat maakt dat je toch weer iets milder wordt over deze omraming. Een raam, van waarachter je de vogeltjes ziet vliegen!

Bloggen over tweedehands handwerk is: Met moderne communicatiemiddelen foto’s laten zien van oude handwerkjes.
Hoezo oud? Hoe oud is dat nou eigenlijk helemaal? Een paar decennia slechts. Deze borduurwerkjes zijn waarschijnlijk in de tachtiger jaren geborduurd. Ze tonen onderwerpen die toen al ‘ouderwets’ waren en nu nog meer. De petroleumlamp boven de tafel (maar later kon er gewoon een gloeilamp in). De mooi vormgegeven telefoon waarbij een centrale voor ‘verbinding’ moest zorgen.
Wat gaan die ontwikkelingen eigenlijk snèl! Bij mijn schoonouders hadden ze vroeger nog zo’n lamp. En ‘ouderwets’ heet nu gewoon ‘nostalgisch’.
En  de borduurwerkjes zijn gewoon ‘geinig’. Lekker retro!

Deze borduurwerkjes zijn leuk om te laten zien in een enigszins blog-arme week. Waarin ik er ook weer bij werd bepaald dat ik blij ben met veel moderne ontwikkelingen. Omdat ik ‘zomaar’ een kleine operatie kon laten uitvoeren. Maar deze borduurwerkjes bepalen mij er ook bij dat ik ‘zomaar’ de lamp aan kan doen als ik licht nodig heb. En dat we ‘zomaar’ kunnen communiceren via moderne smartphone’s en computers. Zoals elke dag een blogje. Wat kàn er veel!

En mede daarom zijn die oude handwerkjes ook weer zo leuk. Herinneringen aan een andere tijd!

Wat is de wereld mooi!
En wat is het fijn om met mooi handwerk bezig te zijn!
Terwijl ik dit schrijf, schijnt het gouden ochtendlicht op een verkleurende boom in de tuin. Het is al herfst.
Met handwerk kun je eeuwigbloeiende rozen gevangen houden in een lijstje (alsof het altijd zomer is), en fantaseren bij een paradijsvogel.
Mijn ogen mogen mooie dingen zien! Gouden bomen en mooie borduurwerken.
Maar ik ben ook aan het genieten van een weekje ogen-rust, waarbij ik de computer nog wat vermijd.
Het is heerlijk om naar buiten te kijken en ook om mooie dingen in mijn huis te zien. Wat is de wereld mooi!

Mooie merklap uit 1980.
Straks komen alle borduurwerken die ik deze week laat zien in m’n shop.

Worteltjes zijn goed voor de ogen! Dat krijgt iedereen als kind te horen, en wetenschappers bevestigen het. De oranje kleurstof bètacaroteen wordt in het lichaam omgezet in vitamine A. Het netvlies heeft deze vitamine nodig om licht te kunnen omzetten in electrische signalen aan de hersenen. Deze dagen ben ik er weer bij bepaald hoe fantastisch het is om te kunnen zien! En hoe mooi alles in elkaar steekt! En hoe geweldig het is dat er voedingsstoffen zijn waarmee we ons kunnen voeden!

Er is nòg een groente waar ik deze dagen heel blij mee ben: doperwtjes! Het leek me nogal ouderwets om zakjes doperwtjes op m’n ogen te leggen voor koeling na mijn ooglidcorrectie. Dus kocht ik een eye-pad met gelkorrels die je in kunt vriezen. Wat een prutzooi! Ik vond het helemaal niks en vroeg of mijn lief nog even wat doperwtjes wilde kopen. En die gebruik ik nu op dezelfde manier als ook de arts deed na de operatie. Doperwtjes zijn helemáál niet ouderwets, ze zijn fantastisch!

Zondagsrust, uitgebeeld in petit point.

Ik ga slapen, ik ben moe,
‘k sluit mijn beide oogjes toe.

Niet zo nauw kijken nog…
Ook niet naar die groene wolk in twee nuances…

Ik ben aan een herstelweek begonnen, waarbij ik elke dag een borduurwerkje laat zien.
En dit is een schatje om mee te beginnen. Het is vast een kinderborduurwerkje geweest, wat iemand heeft ingelijst. Het is nu geschikt om weer uit het lijstje te halen en op een tas te naaien. Dat wordt een heel fleurig tasje.

Vanmorgen laat ik een ooglidcorrectie uitvoeren. Om mooi te blijven? Ach ja, dat speelt ook wel mee. Maar vooral omdat ik het al een tijdje nodig vindt. Verzakte oogleden zit in de familie. M’n grootmoeder en m’n moeder hadden er allebei heel veel last van. M’n moeder heeft wel eens geroepen dat ze luciferstokjes wilde gebruiken om haar ogen open te houden bij het televisiekijken. Geen goed idee. Maar een correctie durfde ze op haar leeftijd ook niet meer aan. Toen ik haar zo zag tobben besloot ik om niet zo lang te wachten tot het te laat was, en ook om het niet zover te laten komen. Dus maakte ik een afspraak en koos een mooie datum uit. Voor mij is het vandaag een goed idee om dit te laten doen. De arts bevestigde dat ik er zeker voor in aanmerking ben en ik ben eraan toe.

En ik wordt er natuurlijk ook weer een stukkie mooier van! Zo mooi als die jonge meiden zal wel niet meer lukken en dat hoeft ook niet. Maar vanwege de last die ik ondervind, en ook om te voorkomen dat het net zo erg wordt als bij mijn grootmoeder en moeder, ben ik blij dat dit kan!

Mijn webshop gaat een week dicht. Ik neem vanaf nu geen nieuwe bestellingen meer in behandeling.
Je kunt wèl gewoon je bestellingen plaatsen, en daarna krijg je dan ook een automatisch aangemaakte bevestigings-mail. Maar de verzending van het bestelde boek of artikel laat dan nog een week op zich wachten.

Morgen laat ik een kleine operatie aan mijn ogen uitvoeren, en daarna ga ik een week lang rust houden.
Voor mijn blog heb ik besloten dat ik elke dag een foto publiceer van een borduurwerkje. Ik heb nog wel wat borduurwerkjes liggen, die al een tijdje wachten op een plekje. Dus die kunnen dan mooi de komende week een keer aan bod komen. Na deze week hoop ik weer verder te gaan met het plaatsen van handwerkboeken in m’n shop. Nu dus een onderbreking met wat oude borduurwerkjes. Deze heb ik van te voren al gefotografeerd en bewerkt, want de komende week wil ik niet achter een beeldscherm zitten. Dit betekent dus ook dat ik niet zal reageren op mailtjes met vragen. Even m’n ogen wat rust gunnen.

Uit het boek De handwerken op het eiland Marken borduurde ik van pagina 50 alle randjes die daar in patroon staan weergegeven. Ik borduurde op grove ondergrond, waarbij je dan natuurlijk ook meer borduurgaren nodig hebt om de kruisjes mooi vol te laten zijn. Het was even zoeken naar de juiste dikte van het garen want ik wilde niet alleen dmc splijtzijde gebruiken, maar ook perlé-restjes. Dus combineerde ik die twee: één draad koordzijde en twee (van de zes) draadjes splijtzijde. Voordat ik doorhad dat dit het beste resultaat gaf, had ik al een randje geborduurd wat niet helemaal mooi dekte, en daar ging ik dan later nog een keer overheen. Want toen had ik ook gelezen dat het vroeger bij sommige klederdracht ook gebruikelijk was om vrij ‘dik’ te borduren, soms een beetje te dik voor je gevoel.

De Marker randjes die veelvuldig werden geborduurd hebben ook een naam. Ik borduurde mijn randjes in iets andere volgorde dan in het boek (ik vond mijn afwisseling mooier). Van boven tot onder zijn dit de namen van de randjes: Witte vetertjes, Dikke bonnenraaks, Gorgelraaks, Essentje en Emmetje, Hartje met de krul en Wygertje.

Gister ging ik naar de opening van het academisch jaar van de universiteit in mijn stad. Dan worden ook altijd de Fata Academica weergegeven. Deze begonnen gister met een in memoriam van de vroegere rector, die in het afgelopen academische jaar was overleden. Bevolkingsgroep en onderwijsinstellingen hebben in de loop der eeuwen hun eigen gewoonten ontwikkeld om het overlijden van geliefde of belangrijke personen te benoemen of te herinneren. Deze tradities zijn mooi en goed. Om de foto van mijn geborduurde randjes wat op te vullen, legde ik nog wat mooie geweven rouwrandjes bij m’n borduurwerk. Ik vond het er wel wat ‘zwaar’ door worden. Maar toen dacht ik terug aan het ‘in memoriam’ van gister en vond ik het toch goed zo. De vroegere rector had vlak bij mij in de buurt gewoond en ik heb hem ook gekend. Zulke fijne mensen laten heel lang hun indrukken na.

Op een zaterdag in de zomer stonden we om 5 uur op om naar het strand te rijden. Na een week tropisch weer waren er nu buien voorspeld. En die wilden we wel het land zien binnendrijven. Het lukte om nog net voor het begon te regenen het strand op te rennen. We waren bij de Maasvlakte!

O, dat mooie moment waarop de kleuren zo intens zijn! Hier wilde ik m’n quilt op de foto. En die foto bewaarde ik totdat ik nog wat patchworkboeken in m’n shop ging plaatsen. Dit zijn vier Nederlandstalige boeken. Lapjeswerk is uit 1975, de tijd waarin de boeken over patchwork pas net begonnen te verschijnen. Daarna kwamen Patchwork en Patchwork Zelf maken, vertaald uit het buitenland. En zo verschenen er nog wel wat meer boeken op de Nederlandse markt, maar die staan al in m’n shop. Quilttour à la Pompadour is wèl van Nederlandse makelij, bedoeld om te laten zien wat je met nieuwe quiltstoffen kunt maken. De coverfoto werd ook gemaakt op het strand, net als mijn foto’s, want aan zee kun je héérlijk foto’s maken. Vooral als er net een bui aankomt!

Het begint te regenen. Het gouden moment is alweer voorbij. Nu is het weer tijd om achter de naaimachine zitten en weer nieuwe dingen te maken en dan verheugen op een volgende zomer! Boekje erbij nodig?

Er zijn zòveel mogelijkheden en invalshoeken om een quilt te maken!
In het grote Amerika zijn duizenden manieren verzonnen, duizenden variaties bedacht, duizenden mooie quilts gemaakt en misschien ook wel duizenden boeken verschenen. Sommige van die boeken werden meegenomen naar Nederland, in een tijd dat de quiltboekenstroom hier nog op gang moest komen. En een aantal van die vele boeken plaats ik nu in m’n shop, want die bieden nog steeds volop variatie-plezier, technische tips, interessante culturele achtergrond-informatie en visuele inspiratie.

Quilten is zò persoonlijk en tegelijk is quilten ook zò verbonden met boeiende tradities! En daar geven al die Amerikaanse boeken volop blijk van!
Elk van deze boeken heeft een eigen invalshoek, bijvoorbeeld om quilts te maken met een dertiger-jaren twist, of een Nova Scotia achtergrond, of een Kaleidoscoop-invalshoek. Je kunt je eigen Memory Quilt maken, of een snel Holiday project. Je kunt gebruik maken van één van de honderden Patchwork Patterns die Maggie Malone presenteerde, of je laten inspireren door de Indian Ribbon Technique. Je kunt Hearts from the Prairy namaken of je eigen levendige Lap Quilt fabriceren. Er is een OceanWave aan mogelijkheden!

Lang geleden naaide ik stroken aan elkaar van restjes stof die ik mooi bij elkaar vond passen. In die tijd was ik volop aan het patchworken en verzon ik van alles zelf want boeken had ik nog nauwelijks. Maar nu wel! En dat zijn ook weer boeken voor m’n shop!

In de tachtiger jaren werd er in Amerika volop geshowd hoe je met stroken stof leuke quilts kan maken. De Strip Quilting Project Books zijn begeleidende boeken van een tv-serie.
De boeken Quick-and Easy Strip Quilting en Quilting with Strips and Strings laten zien dat er nog heel wat meer mogelijk is dan alleen maar simpelweg stroken stof op kleur bij elkaar zoeken en dan weer aan elkaar naaien.

Ik dook diep in m’n archief om een oude foto van die strokenquilts te zoeken, om bij deze boeken te passen. En daarbij kwam ik deze foto tegen. In die tijd probeerde ik nog méér te verzinnen met die stroken-lopers, en ik vlocht ze een keer door de schutting. Zo gek ben ik nu niet meer (denk ik….)

Ik maakte gister Soep. Van lokale tomaten die ik vorige week meenam uit België.
En daarna maakte ik Sap. Van nog veel lokalere druiven, namelijk die over de schutting van de buren groeiden.

Soep en Sap. Van de herfstmarkt nam ik een heideplantje en een paar pompoenen mee. Een paar gehaakte onderzetters maakten het plaatje compleet.