Dieren om te haken, om te breien, en om op andere wijze te knutselen!
Amigurumi is de Japanse kunst van het breien of haken van kleine knuffelbeestjes en dat is nu al een tijdje een rage. Op internet zijn veel patroontjes te vinden om dieren te haken en er verschijnen ook veel nieuwe boeken, zoals het boek Minihondjes haken. Het is leuk om dan om ook nog eens een ouder boek in te zien, zoals het boek Gehaakte Poppen en Dieren. Dit is een Ondori-uitgave, en dat betekent meestal dat ze oorspronkelijk eerst in Japan zijn uitgegeven. Dit boekje verscheen al in de zeventiger jaren. In ander boek uit die tijd is het boek van Lis Paludan. Haar Knuffeldieren zijn heel kenmerkend voor die tijd.
Ook het boekje Gehaakte Dieren is al een ouwetje, en dat maakt het extra leuk om nu weer te gebruiken.

Dieren kunnen natuurlijk ook worden geborduurd. In het boekje Zoo van DMC staan heel veel fraaie borduurvoorbeelden. Een veel oudere uitgave van DMC is ‘De Huisdieren‘ en daar staan ook heel leuke voorbeelden in. En je kunt ook hondjes borduren op geperforeerd papier!

Dieren kunnen worden weergegeven op Foamboard. Of je kunt ze maken van Styropur (het boekje Piepschuim-decoraties staat niet op deze collage, maar wel in m’n shop). En ik vond ook het boekje Dierensier, met voorbeelden om dierfiguren te maken van kralen.

Volop dieren dus, om te haken en te breien en nog veel meer!
Hieronder mijn eigen oude knuffelpoes (maar het zou ook een konijn kunnen zijn). Ook als illustratie dat (dieren)knuffels waar je aan gehecht bent geraakt, heel lang meegaan!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Mooie en historische plekjes worden gelukkig soms goed in ere gehouden. Ik maakte een wandeling over het Jodenpaadje in Brummen. De Joodse gemeenschap uit Bronkhorst liep vroeger over dit smalle paadje naar de synagoge. De muur langs dit pad is nu een Rijksmonument.
Aan het begin van dit paadje stond een bordje en dat had ik al vaker gezien. Vandaag was een mooie dag om de auto even aan de kant te zetten en dat paadje gewoon even op en neer te lopen. En daarna ging ik koffie drinken bij m’n moeder en bij haar in de tuin werken, want daar was het ook een mooie dag voor. Maar het maakt toch altijd wel weemoedig, zo’n paadje.

Vandaag had ik dit tasje mee. In de IJsselkleuren.

Trots als een pauw: dat kun je zijn als je iets bereikt hebt of je wilt gewoon iets laten zien wat je in huis hebt. Je steekt gewoon je veren omhoog en vangt graag een paar bewonderende blikken op.

Deze gehaakte pauw hangt al een tijdlang in mijn handwerkkamer te pronken maar hij mag nu wel bij iemand anders trots zijn, dus plaats ik hem in m’n shop. Het patroon van deze gehaakte pauw kwam ik onverwacht tegen toen ik een paar oude Durable-boekjes doorbladerde. Iemand vroeg in welk boekje de meeste variatie staat van gehaakte valletjes, kastrandjes en rechthoekige gordijntjes. Dat is lastig te zeggen, want ze staan allemaal wel boordevol patronen. Toch is er wel wat verschil, want het ene boekje heeft meer ronde kleedjes en het andere meer gehaakte spreien. Ik bladerde een paar boekjes door, met die specifieke vraag van ‘rechthoekige gordijntjes’ in gedachten. Toen vond ik in het boekje “Met Durable Katoen kunt u alle kanten op” die gehaakte pauw. Het is altijd leuk om het patroon tegen te komen van een bepaald handwerk.

Wie graag trots wil zijn op zijn eigen gehaakte pauw kan dus in genoemd boekje het patroon vinden. Of anders dit filethaakwerk kant en klaar kopen, maar dan zitten er wel een paar kleine gaatjes in. Geeft niet, ook een pauw laat wel eens een paar veren vallen, en is dan nog steeds mooi.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Van bloemen krijg ik nooit genoeg.

Midden in een woonwijk fietsten we langs een stukje land waar de Dahlia’s zo overvloedig bloeiden dat we maar even afstapten. Het hek stond open, en we gingen naar binnen. Het was een soort gezamenlijke volkstuin van een Dahlia-vereniging. In een hoekje, op de afvalhoop lagen afgedankte bloemen en daar nam ik er een paar van mee, omdat ik dat niet kon laten.

Thuis bleken ze ondanks het gesjouw in de warmte nog mooi genoeg voor een paar dagen in een vaasje. Bloemen. Altijd weer willen we bloemen zien. Of willen we ze weergeven in schilderkunst of handwerk.
Het leuke boekje Flora & Fantasie toont verrassende mogelijkheden om bloemmotieven aaneen te rijgen tot stilistische figuren die heel aantrekkelijk zijn. Daarna kun je die bloemmotieven gebruiken om te schilderen of te borduren. Of om te weven of te batikken.

Toen ik thuiskwam van m’n dagje-uit gingen we nog even in onze eigen tuin zitten en zakte ik door de teakhouten stoel. Na bijna twintig jaar is die nu verrot en kapot. Jammer. Ik heb m’n fantasie maar even gebruikt om een deel van het mooie grijze hout te gebruiken als ondergrond voor de afgedankte Dahlia’s.
Het speldenkussen van een bloemetjesstofje is een nieuwe aanwinst voor mijn speldenkussen-verzameling.

Bloemen: daar krijgen we nooit genoeg van!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Dikke handwerkboeken, waar (van) alles instaat zijn een genot om door te bladeren!
Zoals kinderen aan het eind van de vakantie blij zijn met een dik vakantie-boek, zo kunnen handwerksters genieten van een dik handwerkboek wat weer volop inspiratie biedt (als je dat misschien nodig zou hebben). Die oude degelijke boeken, die zo zorgvuldig werden samengesteld, verdienen het om met vernieuwde waardering te worden bekeken. Uitgevers van toen publiceerden prachtige boeken, waaraan deskundige schrijvers meewerkten. Soms zijn de ruggen wat verkleurd, en kijken we wat anders tegen de mode aan, maar de informatie ìn die boeken is nog steeds bruikbaar en behulpzaam. Zoals de uitgever in het voorwoord van het meest bekende grote handwerkboek zei: “De grondtechnieken zullen nooit verouderen.” En die staan allemaal duidelijk en deskundig beschreven.

Eén van deze boeken werd besteld en moest als postpakketje worden verstuurd. Dat moeten ze bijna allemaal, want ze zijn te dik voor de brievenbus. Misschien schrikt dat sommigen af, die hoge portokosten. Daarom heb ik een idee: deze week hoef je bij bestelling van één of meerdere van deze dikke boeken geen pakketkosten te betalen, maar alleen de gewone kosten voor het verzenden van een boek. Er is keuze uit heel veel van die dikke handwerkboeken, die nu weer zo ideaal zijn om te gebruiken:

De grote handwerkencyclopedie
Het grote handvaardigheidsboek
Het nieuwe grote handwerkboek
Handwerkboek
Groot werkboek voor de vrije tijd
Manual of Needlework

Ook de grote handwerkboeken van Jelles zijn te zien op de foto. Ze passen nèt door de brievenbus, maar ze zijn toch ook wel dik. Ze zijn verschenen in diverse uitvoeringen. Vroeger waren deze degelijke handwerkboeken een begrip. Ze werden op diverse opleidingen gebruikt. Over dit boek wat in vele edities en onder twee titels is verschenen schreef ik eerder een blogje: Ik kan handwerken.

Het Beste Naaiboek is nieuw op m’n shop. Maar liefst 500 pagina’s degelijke uitleg over àlle aspecten van het naaien.
De Complete Gids voor Handwerken stond al langer op m’n shop. Beide boeken zijn van Reader’s Digest. Het zijn mooie en complete uitgaven.

Dus: net zoals je kinderen aan het eind van de vakantie soms zo’n dik vakantie-boek geeft, kun je jezelf ook een vakantie-kado geven!
Bij een bestelling krijg je altijd een automatisch aangemaakte mail met daarop het totaalbedrag van bestelling plus verzendkosten. Bij die dikke boeken worden gewoonlijk de verzendkosten berekend als pakketje.
Voor deze week gaat het dan anders: na een bestelling kun je even afwachten tot ik per mail een bevestiging van de bestelling stuur, met daarop de aangepaste verzendkosten. Die zijn € 3,95 (het gewone tarief) in plaats van € 6,90 (pakketpost).
Ik heb al een paar passende doosjes klaarliggen!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

We hebben in Nederland prachtige oude gebouwen!

Vanaf vandaag ben ik ook fan van de OV-fiets! Ik sloot een abonnement af voor één cent, zodat m’n gegevens geregistreerd werden. En daarna kon ik zò met m’n OV-pasje zo’n fiets huren. Ideaal! Ik huurde een fiets in Amersfoort en had een mooie dag. Vlakbij de Koppelpoort zat ik een tijd met m’n dochter  op een terrasje aan het water en daarna fietsten we weer verder.

In het boekje Schellekoorden in kleur staan wel 33 van die mooie oude kenmerkende gebouwen uit alle provincies. Lijkt me leuk om daar nog vaker foto’s van te maken met een OV-fiets op de voorgrond!
Het boekje begint met een inleiding over schellekoorden. Voorin zit een langwerpig uitklapblad waarop de gebouwen in kleur zijn afgebeeld. Het boekje is ingedeeld in drie categorieën: Provinciesteden, Kastelen en Friese steden. Dus niet èlk kenmerkende gebouw staat erin, maar gelukkig wèl de Dom in Utrecht. Daar heb ik al een paar keer vragen over gekregen of ik daar een patroon van heb. Maar ook als je een bezoek hebt gebracht aan bijvoorbeeld het Muiderslot, en je hebt zin om na afloop dat kasteel even te borduren, dan kun je in dit boekje het patroon vinden.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

De Houtribdijk tussen Lelystad en Enkhuizen is bijna 30 km. lang. In elk jaargetijde een sensatie om overheen te rijden. Het grootste gedeelte zie je alleen de waterplas links (de Markerwaard), en tijdens een klein gedeelte van de rit kun je ook het water rechts zien (het IJsselmeer). Daarna is dat water weer aan het oog onttrokken door een dijk. Wij hebben deze rit vroeger vaak gemaakt, maar zijn nog steeds onder de indruk als we weer eens naar WestFriesland gaan.

De weidsheid, het water, de dijken en havens. Het vèr weg kunnen kijken. Elke keer weer mooi en anders.

Foto’s maken van meegenomen quiltjes lukte niet echt. We waren te druk met andere dingen.

We gingen naar de Westerkerk in Enkhuizen. Deze is onlangs gerestaureerd en behoort tot de top 100 van de Nederlandse monumenten.

We hadden ons opgegeven voor een rondleiding en mijn meisje-aan-het-venster-tas mocht mee naar boven. Daar plaatste ik haar even in een eeuwenoud ander venster. Daarna was m’n aandacht voor wat we te zien kregen tijdens de rondleiding in de Librije en dat was heel bijzonder. Daar hoop ik later nog aparte blogjes over te maken. Dit blogje geeft alvast de context aan.

We vierden ook nog een verjaardag mee van vrienden, in de plaats waar we vroeger zelf ook hebben gewoond.

Bij avondlicht reden we weer over de lange dijk, nu de andere richting uit. En er zijn misschien vannacht wel sterren gevallen, maar we hebben ze niet gezien. Ik had wel zelf nog sterretje opgehangen tegen een donkere achtergrond.
Het is mooi om af en toe vèr weg te kijken. Ver weg kijken naar de lucht en ver weg kijken naar de geschiedenis. En ook heel waardevol om dat te doen in het gezelschap van vrienden en in de omgeving waar je vroeger zelf hebt gewoond.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Daar hou ik van: plekken vinden waarop belijningen van bijvoorbeeld een quiltje nog extra worden benadrukt. Deze foto maakte ik na een bezoek aan een antiek- en curiosamarkt, waar ik een paar mooie dingen kon kopen. Daar blogde ik de afgelopen dagen over, maar vanaf vandaag  is het weer tijd voor andere dingen om over te bloggen. Vandaag neem ik dit quiltje mee, want we gaan een dagje uit en wie weet kom ik nog meer plekken tegen waar ik het quiltje kan ophangen. Vanmorgen wordt er ook weer een nieuwsbrief verstuurd; veel leesplezier voor wie hem ontvangt. Wil je deze nieuwsbrief ook ontvangen, klik dan hier.

Wie weet zien we nog vallende sterren vannacht, maar anders staan ze alvast op dit quiltje.

Bewaren

Bewaren

Nog een paar schattige merklapjes gevonden, met een overvloed aan rode randjes. Hilda Cathariena borduurde dit in haar jonge jaren. Ik wilde even weten of zij in ‘Duyne’ woonde, maar bij Google’s weten bestaat en bestond er geen plaatsnaam die zo heet. Als je vandaag gaat googelen dan krijg je letters in Hiphop-stijl te zien, een stijl die veertig jaar geleden ontstond.
Elk tijdperk heeft zijn eigen specifieke letter-stijl en honderd jaar geleden waren alle letters op merklapjes ongeveer allemaal zoals op dit merklapje. Maar voor liefhebbers van randjes is dit lapje misschien vooral aantrekkelijk vanwege de overvloed aan randjes. Een half lapje vol, en dat staat wel mooi. Je kunt het bijvoorbeeld zò vouwen dat vooral de randjes goed naar voren komen (en het minder mooie ondergedeelte verdwijnt).
Gelukkig kwam ik tòch nog wat tegen op de antiekmarkt, want het lijkt nu wel wat minder te worden met het aanbod. Het gaat nu om zo af en toe nog eens wat tegenkomen.

Bewaren

Bewaren

Deze drie boekjes representeren drie perioden waarin er volop is en wordt gehaakt.
In de dertiger jaren verschenen boekjes zoals “Nu ook haken“. Daarin stonden patronen voor garneringen (zoals een gehaakt kraagje en gedistingeerd jabot), een smaakvol tafelkleed, tusschenzetsels voor gordijnen, een bedsprei, jumpers en vooral veel kleedjes.
In de tachtiger jaren was Durable volop leverancier van haakpatronen. Wie wilde haken, kocht zo’n haakboekje, waarmee je op de goede toer zat. In die tijd waren gehaakte valletjes en gordijntjes populair. En ook veel spreien en kleedjes. De patronen van die kleedjes zullen wel uit de vijftig tot honderd jaar oudere boekjes zijn gekomen.
En in onze tijd zijn boeken van uitgeverij Librero geliefd. Zoals 300 Haaktips en Technieken. In deze boeken wordt een breed publiek aangesproken. In de tijdschriften uit de dertiger en tachtiger jaren werd er vanuit gegaan dat vrouwen die wilden haken dat eerst al op school hadden geleerd. Zij konden al die patronen wel lezen en gebruiken. Maar in de mooi uitgevoerde haakboeken die nu weer verschijnen, wordt eerst alles nog eens goed uitgelegd, aan de hand van mooie foto’s en duidelijke instructies.
Ik vond het leuk om deze drie boekjes zo eens naast elkaar te leggen. Als representant van drie verschillende haak-perioden.
Voor het breien zou ik ook zo’n weergave kunnen maken, maar dat doe ik niet. Wèl plaats ik het eveneens mooie boek 300 Breitips & Technieken in m’n shop.

Bewaren

Bewaren

Bij het ouder worden willen veel vrouwen graag blijven borduren. Maar het hoeft en het kan niet meer allemaal zo gedetailleerd als vroeger. De tijd van patronen namaken en het ontcijferen van die kleine tekentjes die daar soms op staan is voorbij. En ze hèbben ook al zoveel geborduurd. Soms is daar niet eens altijd een bestemming voor gevonden, en dan is de zin om weer opnieuw aan een groot werkstuk te beginnen er niet meer. Maar ze willen dus wèl graag blijven borduren. En liefst ook alle restjes opmaken van een bordurend leven.
Tijdens de vorige antiekmarkt sprak ik een verkoopster achter een kraam bij wie het klikte. Gelijke leeftijd, en ik zag aan haar spulletjes dat ze ook een handwerkliefhebster is. We kwamen aan de praat en ze vertelde over haar schoonmoeder van 90. Die wil graag blijven borduren, maar niet meer van die moeilijke dingen. En vooral het restjes-opmaken is een belangrijke invalshoek. Niets meer bijkopen, ook al zou je het voor het geld niet hoeven laten. Maar het geeft gewoon een goed gevoel om je eigen garen op te maken. Zo borduurt deze oudere mevrouw het ene kussen na het andere, en de dochter maakt er kussens van. Ze had ze niet bij zich, twee weken geleden, maar beloofde me om ze dit keer mee te nemen. Ik liep naar haar kraam en we begroetten elkaar als oude bekenden. Dat heb je soms. Ik mocht de kussens van haar fotograferen, want die wil ik hier graag laten zien. Vanwege het simpele en o zo bruikbare idee. Fantasie in kleur en vorm. Het hoeft niet moeilijk, het mag ook makkelijk. Het gaat om het plezier van het borduren. En als je een dochter hebt die er een kussen van naait is het helemaal mooi! Ik wens de ouderen dames nog veel borduurplezier toe, en wie weet brengen deze foto’s hen op een idee!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Een prachtig staaltje van bandhaakwerk!
Gezien op de antiekmarkt (en met toestemming van de marktkraamhouder gefotografeerd).
Weer een nieuwe leuke haakvariant!
In het blogje hierna bespreek ik twee oude tijdschriften waarin bandhaakwerk wordt uitgelegd.

Bewaren

Bewaren

“Een blijvend bezit” staat er op de voorkant van het oranje tijdschrift. Dat is niet helemaal waar, want ook deze tijdschriften zijn al verschillende keren in andere handen overgegaan. “Een tijdloos bezit” zou misschien een betere kreet zijn, want de patronen konden in de hele twintigste eeuw gebruikt worden, en nu ook weer. “Tijdloos” zijn deze tijdschriften ook omdat ik er geen jaartal op kon vinden. Toch zit er wel verschil in ouderdom: voor het blauwe tijdschrift werd destijds 47 en een halve cent betaald. Het groene kostte 65 cent, en het oranje één gulden en 25 cent. Prijzen zijn nogal gestegen sindsdien….
“Een aantrekkelijk bezit”, dat zijn deze oude tijdschriften ook, want bij het doorbladeren gaat het kriebelen om deze patronen weer opnieuw te gebruiken.

Maar nu over de inhoud: in het groene tijdschrift en het blauwe tijdschrift staat een mooie uitleg over Bandhaakwerk! Superleuk!
Op een kraam op de antiekmarkt zag ik daar gisteren een mooi staaltje van. Het werd vroeger veel gedaan, en wat een mooie resultaten kun je daarbij krijgen!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Er is zòveel te zien op zo’n antiek- en curiosamarkt! Je loopt langs alle kramen en geniet van alles wat je ziet. En als je daar dan loopt, wil je gewoon wat kopen, ook al was je er misschien niet op uit. Een foto van hoe iets dan op een kraam lag hoort er voor mij ook bij.
Een befje, mooi afgewerkt.
En een kleedje met heraldische motieven.

En een indruk van hoe zoiets dan bij mij thuis eerst even op tafel ligt voordat ik het fotografeer en opruim.
Het boek ‘Patroontekenen’ was besteld en toen ik het daar zo zag liggen viel me de overeenkomst van de witte patroondelen op de bruine ondergrond op.
Het befje plaats ik in m’n shop, het kleedje moet nog even wachten, want dat wil ik eerst nog eens mooi fotograferen met een paar vazen erop.
Het is altijd leuk om thuis te komen met van die onverwachte spulletjes.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Op de antiekmarkt keek ik naar een stapeltje quiltjes op de hoek van een kraam. De verkoopster zag me kijken. Ze zei: “Dan neemt u ze toch allemaal?”
Zogezegd, zogedaan.
Je koopt altijd andere dingen dan je verwacht, en dat maakt het leuk.

Na het afrekenen pakte ik het stapeltje quiltjes en liep verder. Nee, hoeft niet in een plastik zak. Zo lekker opzichtig onder m’n arm is veel grappiger. Even later kwam ik bij een andere kraam en daar legde ik ze even neer. Dan krijg je vanzelf een gesprek. Ze werden bekeken en bewonderd en het was gemoedelijk gezellig. Daarna stopte ik ze in de fietstas want ik ging nog even bij iemand koffie drinken. Onderweg daar naar toe fietste ik door het park. En kreeg ik zin om gelijk maar vast wat foto’s te maken. Daarbij dacht ik aan de maaktster, die misschien ook wel iets van bloemenpracht en bloemenkracht heeft willen uitdrukken in haar quiltjes.

Na m’n bezoek fietste ik weer naar huis en ging boodschappen doen want m’n zus kwam eten. Ik had een behoorlijk sociaal dagje, met al die praatjes en visites en koffie-momenten! M’n zus bewonderde de nieuwe quiltjes ook. Nu is ze net weer weg, en laat ik de nieuwe aanwinsten  aan het eind van de dag ook nog even op mijn blog  zien.

Het is een soort zomerzotheid. Het verlangen om met kleur en handwerk en bloemen bezig te zijn! En het verlangen om te praten en te delen en te herkennen en blij te zijn met elkaar. De beloofde buien bleven vandaag weg en ik genoot van mooie dingen en mooie ontmoetingen!

Bewaren

Alweer zo’n bijzondere blogontmoeting gehad! Ik was vanmorgen op de antiekmarkt, en was net bij een kraampje wat kantjes aan het uitzoeken. Er kwam iemand naast me staan die ook een liefhebber is van oude handwerkspulletjes en deze markt vaak bezoekt. We besloten om samen koffie te gaan drinken op een terrasje, en legden de spulletjes die we tot dan toe hadden gekocht op tafel. Daar gingen we eerst eens uitgebreid over praten. Het zilveren mandje was door m’n tafelgenoot gekocht. Zij is een groot kenner van antiek naaigerei en wist over dit mandje te vertellen dat er een bolletje fijn haakgaren in hoort. Dat was vroeger om mee te pronken. Nu ook nog wel, vind ik…. Voor andere liefhebbers: op deze markt is altijd vrij veel aanbod van zilver naaigerei.

De houten haaknaaldenkoker en een kantje had ik zelf gekocht en heb ik gelijk maar in m’n shop geplaatst. We praatten nog wat over het oude radeermesje. Zou het wel echt een radeermesje zijn, of zou het een deeg-snijdertje zijn? Leuk om daar onder de koffie wat over te kletsen.
Zo’n ontmoeting is sowiso al leuk, maar het was zelfs nòg een beetje frappanter. Deze mevrouw was namelijk degene die recent op mijn blog een korte vraag had gesteld over doorstopwerk. Daarop besloot ik gisteravond nog een foto van een kast met doorstopwerk te laten zien. Daar aarzelde ik wel over, want ik had die dag al drie stukjes en ik wil m’n blog niet te vaak overladen met zoveel stukjes per dag. Nu kon ik het gelijk aan haar vragen: “Vind u dat niet teveel worden, zoveel blogjes per dag?” “Nee hoor, zei ze, ik lees het allemaal graag.” Dus als jullie het ook niet teveel vinden, dan blog ik nog maar weer verder. Nu kan ik óók weer reageren op een àndere reactie op dat kast-blogje, en zo gaat het altijd maar door. Maar nu moet ik even stoppen, er is nog meer te doen!
Alvast deze antiekmarkt-impressie, later nog meer antiekmarkt-blogjes.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Laatste antiekmarkt van het zomerseizoen.
Er ligt van alles op de kramen, maar het is nou ook weer niet zo dat je het ene na het andere merklapje kunt scoren.
Deze kocht ik twee weken geleden en ik ben benieuwd of er vandaag nog ééntje bijkomt. Ze blijven aantrekkelijk, die oude merklapjes van honderd jaar oud.

Bewaren

Is dat nou doorstopwerk? Iemand reageerde op een foto in een blogje van gisteren met die vraag. Het was niet zo goed te zien, maar op deze foto wel! Deze kast fotografeerde ik een een winkel en hier komt het filet-doorstopwerk (ook wel filet brodé) genoemd wel heel goed uit. Ik maakte ook een detail-foto, en dat laat het nog wat beter zien. (Je kunt altijd op een kleine foto klikken en dan wordt hij nog wat groter.) Toch is dit nog lang niet alles wat er mogelijk is, om filet-gaatjes vol te maken. In het heel fraaie boekje Le Filet Brodé staan nog veel meer voorbeelden. Vroeger werden ook vaak de countouren van het opgevulde motief nog omgeven met gouddraad.
In het blogje over Oude boekjes Filet doorstopwerk noemde ik een aantal van de voorkomende doorstop-steken.

De laatste keer custard-vla gemaakt. Nu maak ik het nooit meer. Althans, dat is m’n voornemen. Er stond al een paar jaar een bijna-leeg pak custard-poeder in de kast en nu had ik er genoeg van. Allang over de datum ook, maar dat maakt niet zoveel uit. Ik maakte drie keer achter elkaar custardvla (terwijl we al jàren geen desert meer eten). Mm, best lekker. Maar mierzoet. En nu is het genoeg geweest, het pak is leeg.

Voor een glorieus afscheid van de custard-vla pakte ik wat geborduurde kleedjes uit de kast. Die heb ik ook al jàren, van ver voordat ik met m’n shop begon want ik heb ze altijd al mooi gevonden. Wie ook zulke kleedjes zoekt, kan morgen terecht op de laatste antiek-markt in Apeldoorn. Daar zijn ze nog wel te koop.

Bewaren

Zorgvuldig zocht ik een paar boeken bij elkaar die ik qua onderwerp wel bij elkaar vond passen. Weaving without a loom en Weven zonder getouw. Pas toen ik ze in m’n digitale shop invoerde, zag ik dat ze van dezelfde schrijfster zijn, en dat het ook hetzelfde boek is. Het Engelse boek verscheen in 1969 en slechts een jaar later verscheen het al vertaald en wel op de Nederlandse markt. Het ‘vrije weven‘ was in die tijd heel populair. Een weefsel is – op zichzelf gezien – niet meer dan twee groepen draden die elkaar rechthoekig kruisen. Als kunstvorm is het echter veel meer. Vanaf de zestiger jaren werd weven een creatief uitdrukkingsmiddel waardoor iemand die over fantasie beschikt de kans krijgt de gevoelens te ondergaan die de primitieve wever eens gehad moet hebben.  Dat verzin ik niet zelf hoor, dat staat in het voorwoord, wat helemaal gaat over het Weven als vorm van kunst. Ik vind lang niet alles mooi wat er onder het mom van Nieuwe vormgeving in Weven werd gemaakt. Maar deze drie boeken plaats ik toch wel in m’n shop, want je hoeft ook niet alles mooi te vinden.
Hieronder een geweven kleedje (want als sjaal is hij minder geschikt) waarin iemand heeft geëxperimenteerd met verschillende soorten inslag. En dat vind ik dan wel weer mooi.

Tussen oude familiefoto’s vind je soms foto’s van onze ouders of grootouders in gebreid badpak aan het strand. Daar kun je dan om lachen of je kunt er verbaasd over zijn, maar dan is het goed om te weten dat iederéén er tachtig of honderd jaar geleden zo bijliep. Badmode werd gebreid! En eigenlijk stond dat nog helemaal niet zo gek. In deze oude Steek voor Steek-boekjes vind je de patronen om die keurig gebreide badpakken te maken. Ook andere mooie zomermodellen staan er in beschreven. De foto’s in dit boekje zijn heel mooi en ik laat er wel acht zien in m’n shop.

Drie dezelfde boekjes? Dat geeft me de mogelijkheid om wat over de prijzen te vertellen. Dit zijn boekjes die nergens anders te koop zijn, dus ze zijn zeldzaam, en daarom niet goedkoop in hun ouderdom. Maar de prijzen onderling verschillen, en dat heeft te maken met de conditie. Iedereen die een oud boek koopt of verkoopt wil graag weten wat de staat van een boekje is. Liggen er pagina’s los of zijn er ezelsoren of is de rug versleten? Dat heeft allemaal invloed op de prijs. Deze drie boekjes zijn in verschillende conditie. Ik plaats eerst het duurste boekje in m’n shop, en als dat verkocht is komen de mindere exemplaren en die maak ik dan ook iets goedkoper. Dat vermeld ik dan ook meestal bij de omschrijving.

En na deze uitleg nog een paar foto’s om te laten zien hoe mooi die badmode was:

Bewaren

De iconische praatpalen langs de Nederlandse snelwegen zijn buiten werking gesteld. Bijna 60 jaar lang waren ze de reddingsboei voor autorijders met pech. Doordat iedereen nu een mobiele telefoon heeft zijn ze overbodig geworden. Ze worden verkocht, en daar is veel belangstelling voor. Veel praatpalen zijn al weggehaald, of afgedekt met plastik, maar het lukte me nog om een fotogenieke gele paal te vinden die ik al langsrijdende kon fotograferen.

Wij hadden een paar dagen geleden ook pech. We kwamen terug van een familiedagje en brachten onze kinderen naar het station. Maar toen wilde de auto niet meer starten. We duwden hem nog even in een veilige zone, lieten hem staan en gingen met de bus naar huis. Het was al laat, dus we gingen eerst slapen en de volgende dag verder met regelen. Vandaag kregen we bericht dat de auto gerepareerd was en ging ik hem ophalen bij de garage. Het leek me leuk om dat lopend te doen, want dan had ik geen gedoe met fiets-in-de-auto en zo. Dus liep ik door de stad. Ik kwam bij een kruispunt en hoorde een hoop geschreeuw. Kind in nood. Het kind was op een klein fietsje en werd door z’n vader afgeranseld. Het kind viel en huilde hartstochtelijk maar dat wekte geen medelijden op bij de man. Wel bij mij. Terwijl die man maar doorging met schreeuwen en boos zijn besloot ik maar eens dapper zijn. Ik sprak hem aan en zei dat hij moest ophouden met het kind zo te mishandelen. Expres gebruikte ik een zwaar woord, in de hoop hem tot bezinning te brengen. Maar toen werd hij natuurlijk boos op mij. Dat ik me er niet mee moest bemoeien en zo. Dan kun je verder niks meer. Ik zei nog iets dat hij zich op de openbare weg hoort te gedragen, en dat het dus wèl mijn zaak is als ik langs hem loop en zoveel ellende moet aanzien. Hij trok z’n kind aan de kant en ging verder met schreeuwen, en ik liep maar weer door. Bah! Kind in nood. Hebben ze daar geen praatpalen voor?

Het duurde wel een half uur voordat ik weer rustig was geworden, maar toen was ik bij de garage en kreeg de autosleutels en was ik wel weer blij.
Tjonge, dit heeft echt nìks met handwerk te maken. Misschien wou ik gewoon even m’n verhaal kwijt. M’n blog is af en toe ook een praatpaal….

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Uit het voorwoord van 1926:
“Hierbij hebben wij het genoegen Uw welwillende aandacht te vragen voor dit Haak- en Breiboek, hetwelk het eerste Nederlandsche werk op dit gebied is.
Waar tot heden in Nederland een handwerkboek ontbrak, waarin niet alleen de afbeeldingen van het te maken haak- en breiwerk voorkwamen, doch ook de volledige omschrijving daarvan, meenen wij met deze uitgave in een dringende behoefte te voorzien.
Bij een juiste opvolging van de omschrijving en voorschriften garandeeren wij onze lezeressen, dat zij gelijke resultaten zullen bereiken.”

Het boek werd goed ontvangen door de vrouwen met hun Jugendstil-jurken. En daarna kwam nog een tweede deel, uitgegeven in 1928. Bij dat jaartal denk ik altijd aan mijn oma en mijn grootmoeder, die in dat jaar een baby kregen. Dus dit was dan hun wereld, hun mode-wereld, hun breiwereld….

Als extraatje zat in het tweede deel  een los vel, met daarop de patronen voor twee doorstop-werkjes.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Oude DMC-boeken, boordevol prachtige patronen om te borduren. Sommige boeken zijn honderd jaar oud, andere vijftig. Met grote vlijt en vaardigheid werden vroeger de mooiste dingen geborduurd, en daar waren dan ook de mooiste voorbeeldboeken voor! Nu zijn dit geliefde verzamelobjecten, maar dat niet alleen: de vormgeving en kleurstellingen van deze mooie plaatjes dagen uit om ook nu weer aan de slag te gaan. Dan zitten we gewoon in een cyclus dat we elke vijftig jaar weer weten hoe mooi het is om (etnische) motieven te borduren!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Na de Tweede Wereldoorlog werd het communistische Oostblok als zeer bedreigend ervaren. Hoe moest Nederland zich verdedigen als de Russen zouden komen? Vanaf 1950 werd een verdedigingslinie aangelegd die tot de negentiger jaren topgeheim was. En ook nu nog hebben veel mensen hier nog nooit van gehoord. Ook wij niet. Maar daar is gisteren verandering ingekomen, want we hadden een familiedag. Eerst gingen we thee drinken op dit mooie plekje. Elke familie wil zich graag wel even koesteren in de grand allure van een havezate.
Na de thee-en-taart liepen we naar de bunkers, die vlakbij landgoed De Haere in Olst liggen. Daar kregen we een rondleiding.

Een gids vertelde ons het plan van destijds. Als de Russen zouden komen, dan zou een groot deel van het land onder water worden gezet. Zodat de communisten met hun tanks niet verder konden. Een strook land van maar liefst 120 km. lang en 5 km. breed zou onder water komen te staan. Deze verdedigingslinie werd gerealiseerd door de bouw van talrijke sluizen die konden worden opengezet. Als dat zou gebeuren, dan zouden heel veel dorpen en boerderijen en landerijen onder water komen, en meer dan 400.000 mensen zouden moeten worden geëvacueerd. Ook het dorp waar wij als familie vandaan kwamen zou aan het water worden prijsgegeven. We stonden daar bij een kaartje naar de gids te luisteren, en zagen toen ons dorp langs de IJssel. Hee, wacht eens even…..! Dat zou betekenen…. We waren er stil van. En hier wisten we dus allemaal niks van!

Vanaf het informatie-bord liepen we met de hele familie-groep naar de bunkers, die destijds waren ingericht om een atoomaanval te kunnen overleven. Even keek ik nog om, naar de landerijen die er nu zo lieflijk bijlagen. Op het pad langs het slootje zouden wij even later ook lopen. Maar dan met een hoofd vol huiver over tijden en omstandigheden die nog helemaal niet zo lang geleden zijn. Met informatie over de tijd die onze ouders als de Koude Oorlog beleefden, die zo heel reëel en bedreigend was.

Twee bunkers mochten we in. Beide compleet ingericht om zo goed mogelijk het gevoel te geven hoe het vroeger was. Ik keek naar de gebreide sokken in de vitrine, en ik dacht: arme kerels die in zo’n koude bunker moesten bivakkeren. Wat een ontberingen.
Daarna gingen we weer naar buiten en deden nog meer dingen die bij een familiedag passen. Rondleiding, lekker eten, foto’s maken, bijpraten. Maar deze informatie en beelden (zo dicht bij huis en nog maar zo kort geleden) vergeten we niet zo gauw meer. Tot de negentiger jaren was dit allemaal tòpgeheim! Ongelooflijk…. Er was een IJzeren Gordijn, dat weten we allemaal. Maar er was dus ook een IJssellinie….

Bewaren

Bewaren

Tussen de kilometers boeken die langs de IJssel in kramen lagen, zocht ik naar oude handwerkboeken.

Ergens bij al die vele kraampjes zette ik mijn tas even neer, precies vóór een stapel handwerkboeken die ik zojuist had doorgekeken. Ik schoof op naar een stapeltje ernaast, maar m’n tas stond er nog. Er kwam iemand naast me staan. Ze zei: “Vervelend hè, wil nèt iemand daar óók gaan kijken.” “O nee hoor, zei ik, vast ook een handwerkliefhebber”, en ik plaatste m’n tas op de grond zodat zij meer ruimte had. Zo stonden we even naast elkaar en ik zag dat zij precies het boek uit de stapel haalde wat ik een paar minuten eerder ook in handen had gehad. “Patronen in kruis- en platsteek.” Er stond een prijsje van 35 euro voorin, dus daarom had ik het maar weer terug gezet in de stapel. Nu zag ik dat zij het in de hand had, en dat ontlokte me een opmerking. Zo kwamen we aan de praat. M’n boeken-zoek-buurvrouw vroeg: “Ken je Randje per Week?” “Jazeker!” zei ik, en voor het eerst in ons korte contact keek ik haar eens aan. “O, zei ik, nu zie ik het! Jij bent Annelies van Quilts and Siggies!” Ze keek me verbaasd aan en toen zei ik gauw: “Ik ben Margriet!” Ontmoeting op de markt! We waren allebei met onze mannen op de markt, dus we gingen niet samen koffie drinken, maar daar hadden we wèl zin in. Wie verwacht dat nou, temidden van de honderdduizend mensen, ergens tussen de bijna duizend kramen, dat je precies op dat éne moment belangstelling hebt voor datzelfde boek!  Het was een korte maar hele leuke ontmoeting tussen twee liefhebbers van handwerkboeken.

Na een paar uur zoeken en kopen gingen mijn man en ik weer naar huis want we hadden een familiedag. Blij met een gevulde tas voeren we weer met de pont naar de overkant.

De mooie boeken die ik kocht moeten nog  even te wachten tot ik ze op m’n shop ga zetten.

Bewaren

Bewaren

’s Morgens  vroeg met de pont de IJssel over. Zo doet iedereen het: je parkeert aan de ene kant van de river, en op hoogtijdagen waarop er boekenmarkt wordt gehouden varen er twee ponten af en aan om iedereen over te zetten. Het is een heerlijk geniet-moment. Het koele windje, het uitzicht op het lange lint van marktkramen. De zin om daar langs te gaan lopen! Maar het knaagde een beetje aan me dat ’s ochtends nog niet had geblogd. Dat probeerde ik goed te maken met een foto, die ik aan de voet van de grote kerk de lucht in blaas. Toch nog even wat van me laten horen, ook al is het tasje inmiddels wel bekend.
Op de pont was ook een man met een microfoon en een man met een camera. Ze interviewden de passagiers en wij luisterden mee. In die korte gesprekjes hoorden we dat mensen ècht uit het hele land hiervoor komen. Vroeg opgestaan en vroeg de rivier over! De Deventer boekenmarkt werd door ongeveer 125.000 mensen bezocht.

Bewaren

Zaterdagavond, nog even terugblikken op de week. Achter mij staan zes Billies (Ikea-kasten) strak naast elkaar. Voordat ik de laatste twee kasten aan het begin van de week ging inrichten, wilde ik eerst nog wat spelen. Omdat het zo mooi staat: die zee van ruimte waar m’n mandjes-verzameling zo goed in uitkomt. Maar de stapels op de vloer wilden ook een plekje, dus de mandjes moesten wat inkrimpen. Toch is het gelukt om nog een paar planken vrij te houden voor de mandjes. Als afwisseling tussen de boeken.
Ik weet niet van alle mandjes waar ze vandaan komen, maar twee weet ik wel met zekerheid: uit Papua Nieuw Guinea. Persoonlijk voor mij meegenomen. Dat geeft wel voldoening, om op zaterdagavond die hele wand vol boeken achter me te weten. En m’n mandjes nog even op mijn blog te showen.

Morgen vroeg weg naar de grootste boekenmarkt van Europa! Die wordt in Deventer gehouden. Zes kilometer marktkramen! Ik ga op zoek naar nieuwe handwerkboeken!

Razend populair: de macramé plantenhanger. Elke krant en tijdschrift schreef er al over. Ik ging eens naar Intratuin om het fenomeen daar te bezien. Eigenlijk was ik daar pas geweest, om snel iets te kopen. In de gauwigheid zag ik toen leuke wand-hangers. En die wilde ik nu nog wel eens wat beter zien. Dus ging ik opnieuw met de roltrap naar boven. Op weg naar boven de foto, en toen ik weer naar beneden ging kon in het voorbijgaan snel het prijskaartje lezen. Meer dan veertig euro kost zo’n geval. Juist leuk voor handwerksters: die worden door hoge prijzen alleen maar méér gestimuleerd om iets zelf te maken! En dat kan, want ik vond nog zo’n retro handwerkpakket, om zelf zo’n wandhanger te maken. Beschrijvingen voor plantenhangers vind je nu overal, maar zo’n zeventiger-jaren wandhanger is nog iets bijzonders. Niet kant-en-klaar kopen, maar zelf maken!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

We liepen door Marburg, een stadje met volop vakwerkhuizen. Het is alweer twee weken geleden, maar ik had nog een paar foto’s om te laten zien. Wat een heerlijk vakantie-gevoel hadden we in het mooie oude stadje. Al die vakwerkhuizen waren erg mooi om te zien. Aan het eind van deze straat gingen we rechtsaf en kwamen in een gedeelte waar de huizen wat minder uitbundig waren gedecoreerd. Iemand had alleen een grote grijze deur te bieden. Maar wat een idee: ook als je geen geld hebt voor opvallende en deftige ornamenten, dan kun je nog wel een eenvoudige versiering aanbrengen. Een slinger van kwastjes wol, en je hele deur is opgevrolijkt!

In het boek Zelf bezig met wol staan nog veel meer leuke ideeën. Leuk voor kinderen, nu het einde van de vakantie in sommige regio’s al weer nadert, en er misschien nog wat saaie dagen moeten worden ingevuld. Met wol is niks meer saai, zelfs een grijze deur niet!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Vrouwen zijn mooi!
En vrouwen kunnen wel wat!
‘Nederland’ is onder de indruk van wat vrouwen kunnen bij vrouwenvoetbal (gisteravond wonnen de Oranje-vrouwen een halve finale in Enschede).
Maar wij (wij als in: handwerkliefhebbers) zijn ook onder de indruk van wat vrouwen allemaal kunnen op het gebied van de naaldkunst!
Deze oude Anna’s staan boordevol met degelijke uitleg en voorbeelden op het gebied van Handwerk.
Het tijdschrift Anna is een uitgave van Burda, en die staan en stonden bekend om hun grondige en duidelijke uitleg van zeer vele oude handwerktechnieken. In onze tijd komt alles weer terug: Richelieu en Hardanger en Frivolité en Iers Haken en Schwälmer borduurwerk en al die andere technieken. In voorbije tijden konden vrouwen de naald hanteren en maakten ze prachtige dingen! In onze tijd kunnen ze ook nog voetballen, maar de oude naaldkunsten zijn er ook nog!

Met plezier plaats ik deze mooie cover-vrouwen allemaal op m’n blogje. Wel een beetje veel, maar soms moet je eens even overdrijven (vind ik).
Deze mooie vrouwen heten allemaal ‘Anna’ en ze staan nu ook in m’n shop. Je kunt de zoekfunctie gebruiken als je een nummer zoekt waar over een bepaald onderwerp is geschreven, en hopelijk kan die duidelijke uitleg dan nog een keer dienen voor een nieuwe generatie naaldkunstenaressen.
Goed gedaan Anna!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Veel handwerksters van de vorige generatie kennen de drie-delige serie van Het Komplete Handwerken. Sommigen zijn blij dat ze hem al veertig jaar in de kast hebben staan, en anderen hebben spijt dat ze hem hebben weggedaan. Maar hoe is dat nou zo gekomen dat zo véél vrouwen destijds deze mappen kochten? Het antwoord is (indirect) te vinden op de wikkel die nog om twee oude Ariadnes zit. Meestal worden die eraf gehaald, maar bij deze nummers zit hij er nog om. En toen ben ik maar eens goed gaan lezen hoe die mappen in 1975 eigenlijk werden aangekondigd. En dat is een super-staaltje marketing, met volop wervende taal! Citaat:

Overweldigende rijkdom! Als u de kaart aan de achterzijde vandaag nog opstuurt hebt u binnenkort kosteloos een ‘probeer-les’ thuis, die u doet kennismaken met een overweldigende rijkdom aan ideeën, materialen en technieken. Kennismaken met de Cursus ‘Het Komplete Handwerken’ die in èlk opzicht wonderbaarlijk is.
Geschreven op een wijze die hem doet lezen als een boeiende roman. In helder voor ieder begrijpelijk Nederlands. Geïllustreerd met kleurenfoto’s die haarscherp de samenstelling van de materialen laten zien, en die u als een kleurenfilm vóórdoen wat u maken wilt. En de duidelijke tekeningen nemen uw handen als ’t ware vast en leiden ze beweging voor beweging naar het gewenste resultaat.
De cursus is uitgevoerd op stevig, hagelwit papier (halfmat zodat het niet hinderlijk glimt bij kunstlicht) waarop de natuurgetrouw kleurenafbeeldingen tot in de kleinste details tot hun recht komen.

Ik ben zelf al heel lang liefhebber van deze drie mappen, en had er zelfs vorige maand nog over geblogd. In dat blogje deed ik ook de nodige aanbevelingen, maar niet zo ronkend als uitgever Enka destijds deed. Ik lees ook nog even op de binnenkant van de wikkel:

“Ik beloof u met deze cursus niet alleen het zelf kunnen maken van mooie, prachtige, wonderlijke, artistieke, grappige, gewoon fijne en buitenissige dingen. … Ik beloof u bovendien met elke cursus-aflevering een stuk gezellige ontspanning.”

En op de achterkant:
“Iets kant en klaar kopen is leuk. Iets zelf maken en bewonderende komplimenten krijgen geeft bovendien een heel aparte voldoening. Het gevoel dat ontstaat wanneer iets onder je eigen handen groeit is moeilijk onder woorden te brengen. Maar heerlijk is het in elk geval. Er wordt geen woord teveel gezegd als ik beweer dat deze cursus voor u één grote ontdekkingsreis gaat worden.”

Leuk toch? Heel veel vrouwen konden destijds zoveel marketing-taal niet weerstaan en namen een abonnement op de losse afleveringen en bouwden zo deze naslagwerken op. En kregen daar geen spijt van.
En willen jullie zien hoe mijn voorraadje mappen in m’n nieuwe boekenkast staat?
Kom maar op met die bestellingen dus!

Bewaren

Vrolijk spelende kinderen! Volop plezier in draaimolens en zweeftoestellen. IJsjes en koekjes en suikerspinnen eten. Ballonnen voor nog meer luchtige kleuraccenten. Het is volop vakantie, en hopelijk hebben heel veel kinderen en hun ouders plezier!
Dit vrolijk geborduurde wandkleed straalt van alle kanten de jaren tachtig uit, maar ook nu is het een gezellige verbeelding van kinderlijke buitenpret.

Bewaren

Boer, wat zeg je van mijn kippen?
Er is veel veranderd sinds https://www.youtube.com/watch?v=lYDirz9ARnU
(echt even op de link drukken, dan zit dat liedje gelijk de hele dag in je hoofd!)

Nu is het: NVWA, wat zeg je van onze eieren?
Of staat jou het gif niet aan?
Het is het hoofdnieuws, maar we hoeven geen paniek te hebben. Het gaat gelukkig maar om hele kleine hoeveelheden ….

En wat zeggen jullie van mijn pannelappen?
Of staat jullie de kleur niet aan?

Bewaren

Bewaren

Kralen in hun vele fraaie vormen en kleuren en glans hebben altijd al het gevoel voor schoonheid geprikkeld. Vanaf het eerste begin hebben behoefte gehad om schelpen of steentjes bij elkaar te leggen of aan elkaar te rijgen en toen kralen eenmaal waren uitgevonden hebben die dan ook altijd een belangrijke functie gehad. Eeuwenlang hadden kralen ook een grote rol bij gebed en bezinning. Men denkt dat het Engelse woord ‘bead‘ afkomstig is van het oude woord ‘gebed’ of ‘bedu’ of ‘bede’. En ook zonder spirituele bijbedoelingen hebben veel mensen al wel ervaren dat het rust geeft om met een kralensnoer te spelen of kraaltjes te ordenen.

Geen handwerkboek is compleet zonder een historische setting, en in de drie boeken “Borduren met kralen” staat ook wat over de lange historie van het verwerken van kralen. Meestal worden kralen geregen, maar nu een paar boeken over kralen Bordùren. En een heel mooi voorbeeld (wat ook wel in zo’n boek zou passen): een oude applicatie van een kralen-zebra! Op de achterkant is goed te zien hoe dat is gedaan en daarom heb ik daar ook een foto van gemaakt. Als je naar het resultaat kijkt, dan denk je ‘wow’, en als je naar de achterkant kijkt, dan kun je denken: ‘zo moeilijk zal het toch niet zijn.” En dat is ook de bedoeling, ook van alle mooie foto’s in deze boeken: gewoon doen! Dan ben je gelijk in eeuwenoud gezelschap!

Bewaren

In Deventer staat een opmerkelijk kantoorgebouw waar we al verschillende keren waren langsgereden. De zin om ook eens een keer de auto aan de kant te zetten voor een foto was er al, en nu was er tijd om het tot uitvoering te brengen. Stonden we daar op een parkeerplaats bij een tegenovergelegen kantoor. Mijn man nam concentreerde zich met zijn telelens op het kleurige gebouw (dat werd de bovenste foto) en ik stond gezellig even op de parkeerplaats te koekeloeren. Toen viel mijn oog op een plekje waar ik mijn tas-van-die-dag wel even wilde ophangen. En terwijl ik dat deed, mijmerde ik een eindje weg. Over die tas namelijk. Die maakte ik lang geleden, in een vreugdevolle impuls om mijn nieuwe naaimachine uit te proberen. In die tijd was het nog heel ongebruikelijk om zulke bonte lapjes aan elkaar te naaien, en toen de tas af was durfde ik hem dan ook niet te gebruiken. Hij verdween naar zolder, want ik vond hem veel te bont en dacht dat iedereen het gek zou vinden als ik daarmee zou lopen. En wat is de tijd dan nu toch enorm veranderd! Niet alleen in textiel kun je gerust kakelbont alles combineren, maar ook gebouwen doen mee met de kleurtrend.
Weer thuis zochten we de naam van dit gebouw op: L’arc en Ciel. Het ontwerp is zodanig dat het glas bij lichtval onder diverse hoeken telkens anders oplicht. Het ene moment kan de gevel groen lijken, en het volgende moment kan een deel oranje kleuren. Hoera voor kleur! En of iemand dat zo aanvoelde: net een uur geleden werd het boekje “Alles over kleur” besteld, maar ik blijf wel zoeken naar nog meer van dat soort boekjes. Hoewel je die soms ook hélemaal niet nodig hebt! Gewoon alles aan elkaar naaien, zoals ik twintig jaar geleden ook deed.

Bewaren

Het ‘Duitse’ kleedje op doorstopstof liet ik vorige week al zien, en nu vond ik een ander kleedje in bijna dezelfde afmetingen. Ik vond het leuk om ze even naast elkaar te zien en de patronen te vergelijken. Een klein foutje is helaas zò gemaakt en het vervelende is dat die gemiste regel dan zo zichtbaar blijft wanneer er geweven is in zo’n mooi patroon.

In de dertiger jaren was er een weefcampagne, opgezet door de toen bestaande Hollandse Kunstzijde Industrie in Breda (dat werd later de Enka). Veel vrouwen weefden toen op een Artsilk-weeftoestel en daar werden mooie produkten op gemaakt. Er verscheen een handleiding die in een behoefte voorzag en vijftig jaar later werd herdrukt, als herdenkingsuitgave. Die latere herdruk is nu nergens meer te krijgen, maar ik heb er twee gevonden en die plaats ik met plezier in m’n shop. Hierin patronen voor o.a. een geweven tas met houten beugel, een sjaal met tweezijdig stippelweefsel, een theemuts in vlechtweefsel, een kussendek met smyrnaknopen, een herensjaal in keperweefsel, een reisétui in fantasieweefsel, en een pianolopertje in kamperfoelie-weefsel. Het leuke van dit soort oude boekjes vind ik dat het een beeld geeft van de tijd, waarin onze oma’s en tantes op de toestellen en met de materialen die er toen waren zulke mooie dingen maakten.

Een paar lege kasten: een wand vol mogelijkheden! Alle stapels boeken die op de grond stonden hebben nu weer een plaatsje gevonden.
Maar voordat ik begon met inruimen eerst nog even spelen. Doen anderen dat ook? Ik herinner me vele keren dat we met onze studerende kinderen kasten kochten en die voor hen in elkaar zetten op hun studentenkamers. En als dan al het timmer- en schroefwerk klaar was, dan maakten we er een plechtig moment van: het eerste boek wat erin werd gezet. Voor mezelf deed ik het nu andersom: even wat aandacht voor de laatste schilderijtjes die naar boven gaan, om plaats te maken voor een nieuwe boekeninrichting. Het wordt mooi strak hier in mijn boekenkamer.

En om dat te vieren ga ik de ingelijste merklap weggeven. Hier schreef ik eerder over deze merklap en kun je nog wat meer detail-foto’s zien.
Het lijkt me gewoon leuk om eens wat weg te geven, maar er is wel een voorwaarde aan verbonden: hij kan alleen worden opgehaald!
Ik stuur hem dus niet met de post. Als je deze merklap graag wilt hebben, en als je in de gelegenheid bent om hem eind van deze week of volgende week op te halen, dan kun je me een berichtje sturen. Dat kan per reactie onder dit blogje, of via het contact-formulier (per mail).
Op vrijdag loot ik wie de merklap kan komen ophalen.

Bewaren

Bewaren

Op het hoogste punt van Marburg (Duitsland) staat een kasteel, en in dat kasteel is een museum. En in dat museum zagen we enkele hoogtepunten van kunstwerken die vroeger in kerken en kastelen hebben gehangen. Dit Gestickter Wandbehang vond ik heel mooi. Hier liet ik er al eerder een foto van zien, met het voornemen om er nog op terug te komen. Een foto hoe het daar in de ruimte hing, en een paar detail-foto’s. Het is gemaakt in 1670, dus inmiddels een beetje versleten, maar nog steeds mooi.

Elk land in Europa heeft prachtige museum-stukken uit die tijd, en voor wie zich daarvoor interesseert heb ik een mooi boek: Needlework, an illustrated history. Het is een Engels boek wat een mooi overzicht geeft van textiel-kunst die al eeuwenlang bewaard is gebleven en nog zoveel zoveel bewondering wekt. Achterin het boek is een sektie met een korte bespreking van een heel aantal begrippen uit de naaldkunst. Meestal ook met een tekening erbij. Bijvoorbeeld: Braidwork, Couching, Dresden-work, Glit embroidery, Mountmellick work, Plush technique, Roseaum , Strapwork, Tambouring. Maar het grootste gedeelte van het boek bestaat uit bespreking van foto’s van garments, altar colverings, dresses, carpets and wallhangings. Allemaal rijk geborduurd. Dit mooie wandbehang zou er goed in gepast hebben.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Een nieuwe boekenkast komt op de plaats waar ik eerst een hele lading geborduurde schilderijtjes bewaarde.
Hier liggen ze achterop de kast, die we net in elkaar hebben gezet.
Ik hou wel van een beetje rommel….

Voor op reis of voor in de tuin: een Klein Kussentje gewoon van Katoen komt altijd van pas.
Niks leukers dan even van de snelweg afgaan en dan in andermans hooi een dutje doen….

Maar ik ben gewoon thuis hoor! En wens iedereen een fijne zondag!
Of een fijne vakantie, voor hen die eropuit trokken op Zwarte Zaterdag. Mooie rustige momenten toegewenst!

De voorkant van een oud handwerkboek nageborduurd.
Ik heb het effect proberen te vergroten door de rand ook te borduren. De onderrand is ietsje groter dan de bovenrand, dus die kreeg één rijtje kruisjes meer.
Meestal borduren we rood-op-wit, maar ecru-op-rood is net zo leuk.

Koffie gedronken bij Ikea. Daarbij kwamen we langs een wand waar je even je tas(je) kon ophangen.
Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen.

Ik had de smaak te pakken! Bij Ikea kun je fijn spelen. (Hoewel je er ook wel eens charijnig wordt.)
Soms is een foto een zoekplaatje.
En soms knalt het tasje er wel uit op de foto. Knalleriger dan dit kan bijna niet.
(Hier zie je het tasje toen het nog in-wording was)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Elke 5 seconden wordt er ergens ter wereld een Billy boekenkast gekocht. Behoorlijk indrukwekkend als je bedenkt dat Billy al in 1979 werd gelanceerd. Heel veel boekenliefhebbers hebben Billies, en wij ook. Sinds 1997. Wij togen weer eens naar Ikea, waar we twee 80 cm. boekenkasten bijkochten. Mèt opzetstuk. Dat is dus eigenlijk samen vier kasten, dus goed voor 20 seconden in de indrukwekkende statistiek. Die boekenkasten moeten nu nog in elkaar gezet en komen dan op de plaats die ik eigenlijk wel vrij wilde houden. Omdat ik daar een wisselende tentoonstelling had van m’n eigen geborduurde schilderijen. Dat stond wel leuk, zo náást de handwerkboeken. Maar op de grond kwamen wat stapeltjes boeken die niet meer in de kast pasten, dus is het beter om toch twee kasten erbij te zetten.

Ikea is goed voor massaproduktie, maar zo’n mooi oud borduurwerk…. dat koop je daar niet! Wèl bij mij!
Hoewel…. als ze me zouden hebben bezig gezien daar, dan zou ik ze misschien wel op een idee hebben gebracht…..
Dus wie weet hebben ze dit volgend jaar als print in de collectie, maar de èchte is toch veel mooier!

Bewaren

Of het nou ‘toeristenspul’ is of niet: dat maakt mij niet uit. Ik hou van tasjes van buitenlandse komaf. De uitdrukking ‘toeristenspul’ gebruik ik zelf nooit. Ik vind het nogal denigrerend, terwijl ik juist bewondering heb voor mensen in die in wat voor omstandigheden dan ook hun best doen om iets van hun cultuur weer te geven op spullen die ze hopen te verkopen. Of iets machinaal gemaakt is of niet vind ik ook niet zo belangrijk. Het gaat me om het effect van zo’n tasje. Het gebruikte materiaal, de vormgeving, de motieven, de herkomst. Maar welke technieken er dan zijn gebruikt: dàt vind ik dan wel weer leuk om even op te zoeken. Het tasje links op de foto is mijn laatste aanwinst (die kwam ik zomaar ergens tegen, en hij riep: koop mij!”). Precies tegelijk kwam ik ook het boekje Borduren uit de serie Heerlijk Handwerk tegen. Daarin zijn volgens de ondertitel ‘De allermooiste patronen beschreven en in beeld gebracht.” Er zijn boeken waarin dat veel uitgebreider is gedaan dan in dit kleine boekje, maar voor een snelle blik volstaat dit boekje ook. Er staan steken in beschreven die we veel tegenkomen op buitenlands handwerk. Zoals de stopsteek, de Guilloche-steek, de verbonden flanelsteek, de taksteek, de Bokhara-steek, de Roemeenste steek en de Maltezer kruissteek. Een leuk boekje dus voor iemand die van een buitenlandse vakantie iets meeneemt (geen ‘toeristenspul’, maar gewoon iets moois!), en wil opzoeken welke steek er is gebruikt.

Op mijn tasje is waarschijnlijk de (machinale) Tamboereersteek gebruikt.

Een hartewens voor breisters was het nieuwe tijdschrift Knittax Succes wat in 1958 voor het eerst verscheen. Vrouwen die hierop een abonnement hadden, kregen elke maand volop patronen om hun gezin warm en modieus te kleden. Je hoefde maar de aanwijzingen te volgen en de handel van de breimachine heen en weer te bewegen en daarna de losse panden aan elkaar te mazen, en er was weer een prachtig kledingstuk klaar! Nu bijna zestig jaar later zijn deze tijdschriften een prachtig tijdsbeeld! Al eerder plaatste ik een aantal van deze oude tijdschriften in m’n shop, en nu ook nog deze (laatste) tien. Er staan heel mooie foto’s in.

Ook het boek Brother Knitting Pattern is na vele jaren een prachtig boek om door te kijken. Letterlijk honderden patronen staan erin beschreven en van elk patroon is een mooie foto. Dat moet voor die tijd een bijzonder boek zijn geweest. Vaak plaats ik van boeken ook een paar foto’s van pagina’s in de m’n shop, zodat een koper een beetje kan zien hoe een boek er van binnen uitziet. Maar als ik een boek zelf heel mooi of verrassend vind, dan wil ik die foto’s ook wel eens op m’n blog zetten. Zodat iedereen kan meegenieten hoe mooi dit boek er van binnen uitziet!

Bewaren

Bewaren

Sprankelend en stralend: zo zag de ingelijste kant eruit die ik bij Yvonne Scheele-Kerkhof mocht bewonderen. Ze haalde voor mij een ingelijst kant van de muur zodat ik het op de grond kon fotograferen. Al vaker zocht ik haar op na een antiekmarkt, en nu ook weer. Nadat we een tijdje hadden gepraat haalde ik een boekje uit m’n tas en vroeg of ik het in haar atelier mocht fotograferen. In 1988 was ze één van de auteurs. Het ingelijste werkstuk is hetzelfde als het kant wat rechtsboven in de waaier te zien is (op de voorkant van het boek). Ze zocht voor mij ook de bladzijde op waarin dit werkstuk is beschreven en daar maakte ik ook een foto van.
Yvonne heeft het altijd in zich gehad om een eigen weg te zoeken. Ze is nu een expert met veel ervaring in het lesgeven in het buitenland. Ze heeft zich enorm veel verder ontwikkeld op het gebied van kant. Illustratief voor haar eigen-richting zoeken is de manier waarop ze (ook toen al) de hoeken van het vier-kant verschillend kloste. Ik maakte van alle vier de hoeken een aparte foto om het goed te kunnen zien, en warempel: dan zie je het pas! Speels!
Kenmerk voor Withof Duchesse kant is het dichtere weefsel en het gericht aanbrengen van contouren in de ontwerpen. Het spel van reliëf en schaduwwerking, en dat is dan in deze detail-foto’s ook te zien.

Het boekje lag al een tijdje te wachten tot ik het in m’n shop zou zetten. En nu is het een boekje met een extra aanbeveling: gefotografeerd in het atelier van één van de auteurs!
En ook een aanbeveling: als je zelf nog mooi kant hebt liggen wat is het dan prachtig om het mooi te laten inlijsten! In een professionele en precies bijpassende omlijsting komt zo’n kunstwerkje extra mooi uit.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

De variëteit om te kantklossen is groot. Vaak werden nieuwe soorten kant genoemd naar de plaats waar ze werd ontwikkeld. Zoals Brugs Bloemwerk.
De serie van uitgeverij Terra is ook groot. Groter dan ik dacht want ik vond drie nieuwe boekjes die ik nog niet eerder had: Kantklos allerlei, Parijse kant en Withof Duchesse. Over het laatste boekje was ik enthousiast, en ik ging ermee naar één van de auteurs, waar ik het mocht fotograferen bij één van de werkstukken die in het boekje staan beschreven. De bekende zuster Judith (die voor veel kantklossters veel heeft betekend) schrijft in het vooorwoord dat ‘Withof’ de naam is van het klooster in Etten Leur. “Withofkant” is ontstaan vanuit de Duchesse uit Sluis. Deze kantsoort onderscheidt zich door het vrij dichte weefsel op sommige plekken in de ontwerpen. Mede hierdoor ontstaat een nog sterkere contrast-werking.

In het voorwoord van het boekje over Parijse Kant lees ik dat de meeste publicaties over deze kantsoort voornamelijk patronen bevatten, die dan kunnen worden nagemaakt. Maar er wordt meestal niet bijgezegd waaròm men op de aangegeven wijze te werk moet gaan. De klosster kan dan alleen maar naklossen, maar krijgt er onvoldoende zicht op waarom bepaalde werkwijzen worden gevolgd. Het boek wil dat inzicht juist wèl bieden.
Deze aanpak heeft bijgedragen aan het succes van deze boekenserie. En het is ook altijd weer zo dat het beheersen van de basis ruimte geeft voor verdere ontwikkeling. Bij Yvonne zag ik hoezeer het vreugde geeft als in de loop der jaren een vaardigheid /een ambacht / het inzicht in de techniek kan uitgroeien tot echte kunst! Zij heeft altijd het verlangen gehad om in het kantklossen haar eigen accenten aan te brengen, en nu beheerst ze de vele technieken op een zodanige wijze dat ze in vrije slag de mooiste dingen kan maken. Ik mocht een tasje fotograferen wat ze recent heeft gemaakt: koraalrif op een avondtasje. Op deze wijze toegepast is kantklossen een prachtige techiek die weer helemaal in onze tijd past!

Bewaren

Bewaren