De bewerking van vlas tot linnen is bekend vanaf het begin van de mensheid. In het begin van de Bijbel lezen we al dat er klederen worden gemaakt van getweernd fijn linnen. En drieduizend jaar voor onze jaartelling geven de oude Egyptenaren linnen mee als grafgeschenken voor de Farao’s. Archeologen zijn te weten gekomen dat zij linnen maakten van een fijnheid, die onze moderne ontwikkeling en techniek heel lang niet kon bereiken. Ook in Europa zijn er vondsten gedaan die erop wijzen dat men al in de ijzer- en bronstijd vlas kende.

Van de sterke vezels van vlas werden tal van levensnoodzakelijke produkten gemaakt, zoals touwen en werktuigen om te kunnen vissen en jagen. Uit het vlaszaad werd ook olie gewonnen met vele toepassingen, maar het meest bekend is vlas nu vanwege de verwerking tot linnen.

De geschiedenis van linnen kleding is interessant. Gisteravond las ik het boek ‘Vlaslinnen, van wieg tot graf.” Een boek wat ik in Den Haag bij een antiquair kon kopen en wat ik fijn vind om in mijn shop te plaatsen. Samen met een paar andere boeken over de verwerking van vlas tot linnen. Het eerste boek, van Lijnzaad tot Vlaslint, is een grondige studie over de verdwenen industrie die in Zuid Holland vroeger een belangrijke rol heeft gespeeld. De twee kleinere brochures zijn uitgegeven naar aanleiding van twee tentoonstellingen in Leens. Opvallend is hoe gedegen deze boekjes zijn: grondige studies naar de rijke historie die het linnen ook in het noorden van het land heeft gespeeld.

Het nieuwere boek is geschreven vanuit Vlaams perspectief, want in Vlaanderen heeft de vlasindustrie vele eeuwen gebloeid. De zandige bodem en het klimaat waren daartoe geschikt. Het boek Klässbols Linnenväveri is eigenlijk een catalogus, met heel mooie foto’s van gedekte tafels. Ook in Zweden was er een rijke cultuur om het vlas te verwerken tot een hoogstaand cultuurprodukt, want zonder damasten tafellakens kus je zo’n tafel niet zo mooi aankleden. De foto op de achterkant van het boek toont het mooie blauwe vlasbloemetje.

Meerdere keren was ik in een museum waar de mogelijkheid was om een film te bekijken over het unieke procedé om de vlasstengels eerst te laten rotten en daarna te bewerken. Die filmpjes zullen ook wel op internet te zien zijn en het is zéker de moeite waard om daar eens kennis van te nemen. Het lijkt zo gewoon: een linnen tafellaken op tafel leggen, maar als je weet welk proces eraan vooraf gegaan om een tafellaken zo mooi te krijgen, dan kun je er nog meer van genieten. Ook als je op andere wijze gebruik maakt van linnen (bijvoorbeeld door erop te borduren) is het interessant om er eens wat meer van te weten, hoe dat mooie linnen nou eigenlijk is gemaakt.

De onderste foto maakte ik eerder eens in zo’n museum, waar uitleg werd gegeven over de linnen rollen die vroeger op de boerderijen werden geweven, en die zo belangrijk waren voor het gebruiks-linnengoed.

De oude techniek van het filethaken is ook bezig om herontdekt te worden. Ik krijg af en toe bestellingen voor de mooie themanummers van Burda’s die volop patronen en afbeeldingen bieden voor filtehaakwerk. Die tijdschriften staan vol met patronen van grote voorstellingen die vroeger gemaakt werden en die voor ramen werden gehangen of over kastdeuren gespannen. Die voorstellingen kwamen vaak uit de mythologie, maar er zijn ook veel patronen in omloop geweest van weelderige bloemenmanden of geromantiseerde vogels. Hier twee voorbeelden van een bloemenvaas en fruitschaal, die ik recent ergens kon kopen. Ze zijn interessant om eens te laten zien, omdat ze informatie geven hoe zoiets werd gemaakt.

Allereerst is te zien dat er mooi garen is gebruikt van goede kwaliteit. Want als zo’n filethaakwerk voor een raam werd gehangen, dan bleef het daar vaak jaren hangen en was er veel inwerking van licht. Het garen moest er tegen kunnen dat het licht er zo lang op zou inwerken. Ik heb vroeger eens gordijntjes gehaakt die aan de oostkant van het huis kwamen te hangen. Toen die er na vele jaren werden afgehaald, bleken ze bijna poreus te zijn en vielen vanzelf uit elkaar bij de aanraking. Mindere kwaliteit katoen verteert gewoon na verloop van jaren. Maar er is ook fijn garen gemaakt wat er wel tegenkan.

Bij het onderste werkje is te zien dat degene die hieraan begon eerst een lange rij lossen heeft gehaakt en daarna aan de eerste rij van het patroon begon met mooie regelmatige open hokjes. (Een ‘hokje’ onstaat door één stokje, één losse, en dan een volgend stokje op de overgeslagen steek van de vorige rij.) Toen de eerste rij af was, hield ze nog ‘opzetlossen’ over, en die bleven daar gewoon bungelen om later af te werken. Juist dat dit niet gedaan is, is interessant. Het is namelijk helemaal niet erg om die eerste rij lossen nìet precies uit te tellen. En ook niet nodig om helemaal overnieuw te beginnen als je niet uitkomt. Dat moet natuurlijk wèl als je opzet-lossen tekort komt, maar hoeft niet als je opzet-lossen tevéél hebt. Het stukje wat in het begin teveel is gemaakt, kan makkelijk op 2 of 3 cm. afgeknipt worden. Daarna haal je die lossen uit tot aan het haakwerk, en hecht het draadje af. Dit heb ik vroeger vaak zo gedaan en is niet moeilijk om te doen.

Het is natuurlijk ook jammer dat degene die dit gemaakt heeft, er nooit toe heeft kunnen komen om de aan- en afhechtdraadjes af te hechten. En daarna het werkje op te spannen. Door het opspannen worden de ‘hokjes’ nog iets groter en strakker en is de voorstelling nog beter te zien. En is er natuurlijk de voldoening dat iets op een mooi plekje kan worden opgehangen. Veel maak- en kijkplezier gewenst aan ieder die nu ook bezig is gegaan met filethaken! En die ook déze oude techniek weer in nieuw ‘daglicht’ brengt.

Hendrik Willem Mesdag is de beroemde Nederlandse zeeschilder uit de 19e eeuw. Hij en zijn vrouw Sientje verrijkten Den Haag met twee musea: het Panorama Mesdag en het Mesdag-museum. Op een zondag in november deed bezocht ik beide musea. Hier hangen schilderijen waar je al een beetje van gaat houden als je ze voor het eerst ziet op een schoolreisje, en waar je blij bent om ze weer opnieuw te zien als er zomaar een goede gelegenheid is.

Een panorama is een typische 19e eeuwse kunstvorm die een tijdje populair was, maar daarna werd verdrongen door de opkomende film. Nu in een tijd waarin alles beweegt is het juist weer geweldig om middenin zo’n panorama te staan en dan rondom de zee, de duinen en het dorpje Scheveningen te zien liggen. Je kunt helemaal rondlopen en je waant je ècht even helemaal op een hoog duin!

In de aanloop naar het panorama hangen ook een paar Hollandse School-schilderijen en die geven een goede indruk van hoe het leven in de 19e eeuw was. In het bordje bij dit schilderij uit 1873 staat geschreven dat Mesdag zich aangetrokken voelde door de bedrijvigheid van de mensen op straat en de tekst eindigt met “Maandag wasdag!”

Weer thuis, en nu is het maandag. Ik hoef alleen maar de wasmachine aan te zetten, en hou tijd over om blogjes te schrijven (wat ik graag doe). Wàt is er veel veranderd in een eeuw!
Altijd kijk ik op oude schilderijen ook naar de breiende vrouwen, vaak in de deuropening van hun eenvoudige huisje.
Een schilderij brengt je even in een andere wereld. Alles is aan mode onderhevig. Vroeger waren die panorama’s razend populair, en nu kan ik via een blogje nog wat foto’s laten zien.

Een zondagmorgen in november in Den Haag. Vanaf het station liep ik naar het Vredespaleis.
Dit is het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties. Eeuwenlang is de wereld verscheurd geweest door bloedige oorlogen. In de vorige eeuw kwam het vredesideaal sterker dan ooit naar voren en werd dit idealistische paleis gebouwd. Maar kort daarna woedde de Eerste Wereldoorlog, die groter en desastreuzer was dan ooit tevoren.

Ik stak m’n fototoestel door het hek en maakte een foto van het paleis zonder hek. Toch kies ik voor deze foto. Mèt hek. Er staat gewoon een hek om dit paleis. De vrede lijkt onbereikbaar.

Een klein tasje gebruik ik voor m’n mobiel en de sleutel van een bagagekluisje. Dan kan de grotere tas die ik bij me heb voor een dagje-uit opgeborgen. Vlak bij dit paleis staan een paar musea die hun deuren weer hebben geopend voor bezoekers, na twee weken van strenge restricties. Nu mogen we er weer naar toe.
Vlakbij dit paleis staat een groot en indrukwekkend monument 1940-1945. Want nadat dit ‘Vredespaleis’ was gebouwd, kwam er nòg een verschrikkelijke oorlog. De woorden ‘De tyranny verdrijven’ zijn uit het Nederlandse volkslied en maken altijd weer indruk op me.

Een deel van mijn kleine-kusentjes verzameling, allemaal zelfgemaakt. Af en toe vond ik het leuk om zoiets te maken.
Nu neem ik een klein kussentje mee en stap in de trein.

In een paleis in Den Haag vond ik een mooie plek om het even neer te leggen!

Vol enthousiasme begon ik aan het nieuwe jaar. Net 60 geworden, wat zou dit dit jaar brengen? Ik besloot alle data van handwerk-evenementen die ik dit jaar wilde bezoeken in m’n nieuwe agenda te schrijven. Een hele lijst, ik wilde overal wel naar toe. Textielfestival, Quiltdagen, Handwerktentoonstellingen. Maar het één na het ander werd afgezegd en inmiddels weten we dat er helemaal niks is doorgegaan. Wat een raar jaar!

Er zijn ook oude agenda’s waarvan we na vele jaren juist blij dat ze nog ‘leeg’ zijn, dat niemand erin heeft geschreven. Dat geldt o.a. voor de kalenders van Haandarbejdets Fremme. Dit jaar ben ik gecharmeerd van deze agenda en borduurde de juli-vogel en de augustus-vogel en liet ze zien op m’n blog. Ik had ook nog zin in de november-vogel en die is nu net klaar.

Er ging zojuist wat fout met de nieuwsbrief. De introduktie van de vorige week stond er nog bij. Als dat nieuwsbrief-vogeltje eenmaal is gevlogen kan ik het helaas niet meer terughalen om het te herstellen. Hopelijk volgende week weer een complete nieuwsbrief!

 

Blijdschap over de zon die in de kamer schijnt en een gloedvolle Chrysant belicht.

Genieten van een prachtige bos bloemen, die een vriendin en buurtgenoot kwam brengen, als dank voor iets wat ik voor haar mocht doen. Het voelde zò goed om samen even na te praten over een intensieve periode die ze doormaakte en waar nu een keer ten goede is ingezet. Oh, wat is zo’n bos bloemen dan extra prachtig, wanneer die met zoveel liefde en blijdschap gegeven werd.

Genieten van een etui, waar mijn man om vroeg omdat hij er één nodig had. Deze had ik nog liggen, vorig jaar op een fair gekocht. Die fairs en braderieën missen we wel natuurlijk.

Genieten ook van twee netten mandarijnen, die ik zomaar in m’n winkelwagentje kon leggen. Ze zijn er weer! En een leuk retro zeephoesje, kwam ook tevoorschijn. En een half afgemaakt haakwerkje, dat wou ik ook nog eens laten zien.

Het is gewoon genieten van de zaterdag, met van alles te doen en te vinden en te lezen en te maken. Mogen jullie mannen ook zagen in de huiskamer?
Ik zocht m’n alleroudste speldenkussentje op, wat ik maakte als kind. Het kan ook zijn dat mijn moeder het voor me maakte, dat weet ik niet meer. Het hoorde bij mijn eigen kinderspulletjes, en ik bewaarde er de speldjes van de Spirograph in en die zitten er nog steeds in. Het kussentje is gevuld met zaagsel, en zo kwam ik op het idee om het hier maar even op te leggen. Als kind vond ik het heel spannend dat m’n moeder zei: ga maar even wat zaagsel bij elkaar vegen, en zij had dat weer van háár vader geleerd.

Ik ben een beetje aan het experimenteren met een blogje met meerdere foto’s. Het is aan de ene kant wel leuk, om zo wat meer tegelijk te laten zien. Aan de andere kant weet ik het niet, of ik dit wel zo wil. Ik denk dat ik het toch liever bij één onderwerp per blogje hou, zoals ik al bijna zeven jaar doe. Wat vinden jullie?

Succes-boekjes met veel leuke borduurpatroontjes zijn de kleine boekjes van DMC. Hierin veel leuke en kleine borduurpatroontjes die uitdagen om iets te borduren. Iets ‘kleins’ kan trouwens net veel effect hebben, dat ligt ook aan de ondergrond waarop je het borduurt. Vaak wordt een klein borduurwerkje gemaakt op een klein lapje handwerkstof (vaak met de bedoeling om er een kaart van te maken). Maar je kunt het kleine motiefje ook op een grotere ondergrond maken, waardoor het mooi tot z’n recht komt, de aandacht trekt en een leuke indruk maakt.

In deze serie DMC-boekjes zit ook weer een deeltje met kerstmotiefjes. Zelf vind ik de patroontjes leuk die worden gepresenteerd op rode ondergrond. Dat geeft gelijk een mooie uitstraling.

Als ik zo een collage maak van acht boeken of boekjes tegelijk, dan kun je niet zien hoe groot die boekjes nou eigenlijk zijn. Ze tonen allemaal even groot. Daarom plaats ik in m’n shop ook altijd de afmetingen erbij, zodat je weet wat je verwachten kunt. Nu dan ook even hier benoemd: dit zijn de kleinste DMCboekjes die er gepubliceerd zijn. Klein maar fijn!

Deze week stuurde ik het geborduurde schilderij met afbeelding van een boeket droogbloemen naar iemand op. Voordat ik dat deed maakte ik nog gebruik van de gelegenheid om daar twee velletjes uit oude Margriet-tijdschriften op te leggen. Want ik herinnerde me mijn voornemen om zoveel mogelijk van deze afbeeldingen te laten zien op mijn blog. Nu dus de droogbloemen! Het patroon van deze droogbloemen behoort tot de meest gebruikte patronen van de Mies-Bloch-produkties.

De linker afbeelding is wel vaker bewaard door handwerkende vrouwen. Op de foto hierboven zie je dat er een tekst onder staat. Die neem ik hier over, want dit is dan een soort archief-blogje, vanwege de culturele waarde van dit bekende ontwerp.

’t Is al jaren geleden, dat Mies Bloch dit droogbloemenboeket voor Margriet samenstelde. Trouwe lezeressen zullen zich dat nog wel herinneren. Het boeket staat er echter nog heel fleurig bij, zoals je mag verwachten van droogbloemen en een handwerk in kruisjes. Daarom brengen we dit telpatroon op veler verzoek na al die tijd nòg eens. De ondergrond is een warmrood of terrakleurig handwerklinnen, dat ongeveer 11 draadjes per cm. heeft. Bloemen en bloempot, waarvan elk steekje over drie draadjes gebordurud is, meten ongeveer 65 bij 78 cm. Dat is vrij groot, maar heeft als voordeel dat het borduren weinig van de ogen vergt. Wie een kleiner en fijner handwerk wil, kan het boeket over twee draadjes borduren. De afmeting van het geborduurde gedeelte wordt dan ongeveer 43 bij 53 cm. Een telpatroon hoeft nu eens nìet besteld te worden, dat zit in deze Margriet!” (dat is het telpatroon wat ik op de onderste foto laat zien.)

Vermoedelijk is dan de rechter pagina de afbeelding die vele jaren eerder was gepubliceerd. Er staat helaas geen jaartal op, maar er staat wel informatie op de achterkant. Ook die neem ik over. “Alle benodigde materialen voor het borduurwerk ‘Droogboeket’ zijn compleet als Handwerkpakket, voorzien van ons uittelpatroon. Dit is in tal van handwerkzaken of op de handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land verkrijgbaar tegen een bedrag van f 27,95.”

Die ‘handwerkafdelingen der grote magazijnen in ons land’ waren vermoedelijk de V&D’s, die in de zestiger en zeventiger jaren goed uitgerust waren met vooral borduurbenodigdheden, waar Cécile Dreesmann zich voor had ingezet.
Dit handwerkpakket was dus volop verkrijgbaar, en heel veel vrouwen hebben deze droogbloemen geborduurd. De dochter van Mies Bloch vertelde enige jaren geleden tegen mij dat ze eens met haar moeder wandelde. Het was avond, en de meeste gordijnen waren open. In veel huizen konden ze vanaf de straat de geborduurde droogbloemen zien hangen. “Ik heb heel Nederland aan het borduren gekregen”, zei Mies. Bijzonder dat haar dochter dit aan mij doorgaf.

De telpatronen van zoveel typisch Hollandse tafereeltjes zijn ook erg populair onder Japanners, en het schilderij met de bruine ondergrond mocht ik deze week opsturen naar iemand met een Japanse naam. Maar ook stuur ik af en toe een patroon op naar Nederlandse borduursters die de charme van dit ontwerp zien. Toch heb je ook goede kans dat je nog eens zo’n geborduurd schilderij tegenkomt in een tweedehands verkoop, want er zijn er vroeger héél veel van gemaakt.

Nog even terug naar de twee velletjes met rode en oranje ondergrond. Valt je hier iets aan op?

In de leuke kleine Rico-boekjes staan volop kleine patroontjes. Ik kreeg al weer wat vragen of ik nog kleine borduurpatroontjes voor de kersttijd heb en plaats nu deze vijf boekjes met Advent– en Weihnachts Ideen in m’n shop.
Ook de andere boekjes met Sommerzeit-Ideen en versierde alfabetten zijn aantrekkelijk en staan boordevol mooie patroontjes. Voor veel borduurplezier!

Paddestoelen zijn al een tijdje een hit op social media. Je maakt een wandeling, je ziet een paddestoel, pakt je mobiel en deelt het plaatje op facebook of instagram. Met een vliegenzwam kun je scoren!
Als de paddestoel net de grond uitkomt, is hij nog mooi rond en steken de stippen nog mooi af tegen de rode ondergrond. Die stippen zijn restanten van het omhulsel waarin de paddestoel zat opgesloten toen hij nog onder de grond zat. Maar de paddestoel groeit nog verder door en spreidt z’n hoedje wijder uit en als het regent kunnen de stippen er ook vanaf spoelen.

Ik vond een geborduurd schilderijtje waarbij de vliegenzwam in beide ontwikkelingsfases is te zien. De eerste foto maakte ik in het bos, en de tweede in mijn achtertuin. De bladeren liggen op een grote hoop (ik heb ze maar niet meer teruggestrooid op het gras) en bieden nog voldoende kijkplezier om het opruimen nog even uit te stellen. Heerlijk Herfst!

In kunstzinnige en ambachtelijke expressies hebben mensen altijd versieringen aangebracht op en aan en in gebouwen en gebruiksvoorwerpen. En vaak ontwikkelde een cultuur zich in een bepaalde richting waarbij een traditie werd gevormd in met patronen en motieven die door een grote groep mensen werd overgenomen. Zo is er bijvoorbeeld sprake van typisch Keltische ontwerpen, of juist typische Noord-Afrikaanse kunstuitingen. De insteek van deze serie boeken was telkens dat iemand op het idee kwam om alle patronen van een bepaalde regio te inventariseren en er een boek van te maken. Dat werd soms al in de dertiger jaren van de vorige eeuw gedaan, zoals de verzameling van Decorative Patterns of the Ancient World for Craftsmen. Het boek in deze serie is een reprint van het oude overzicht,  wat tot stand gekomen door de voortgang van de archeologie, waardoor zoveel patronen konden worden ontdekt en opnieuw worden getekend.

Ook het boek Decorative Alphabets and Initials is verbazingwekkend, met bijna 4000 initialen en 91 complete alfabetten die in de geschiedenis zijn ontwikkeld en gebruikt. De andere boeken bevatten minder tekeningen, maar zijn net zo fascinerend, bijvoorbeeld het boek over North African Carpets and Textiles.

Van de vele patronen die in culturen gemeengoed zijn geworden, wordt gezegd dat zij horen tot het ‘public domain’. Oftewel: voor iedereen te gebruiken. De opzet van deze boeken is dat de patronen vooral voor ambachtsdoeleinden en handwerkinvalshoek beschikbaar zijn. Sommige van deze patronen zijn weergegeven in kruissteek, en soms zijn alleen de grotere lijnen weergegeven zodat je er houvast aan hebt om er zelf wat mee te doen. Hieronder van elk boek een pagina, zodat je een idee krijgt. Of je nu iets wilt maken wat z’n oorsprong heeft in Polynesië of in het oude Griekenland: overal zijn tekeningen van!

Wel veertig jaar bewaard: oude tijdschriften met dikke bijlagen om meer dan 250 kadootjes of cadeautjes zelf te maken.
Een leuke uitdaging voor wie ze ook heeft bewaard: deze tijdschriften nog eens doorbladeren en kijken of er iets tussen zit wat je nu nog steeds leuk genoeg vindt om te maken!
En als je deze tijdschriften niet zolang hebt bewaard: deze staan nu in m’n shop. Die met het hobbelpaard voorop is uit 1979 en wil na al die jaren graag nog verder hobbelen.

De traditionele klederdracht uit OostEuropa is zeer rijk gedecoreerd met geborduurde bloemen en geometrische motieven waarbij ook veelvuldig gebruik werd gemaakt van kant. In deze collage acht boeken die de fascinerende Oost-Europese naaldkunst belichten.
Later komen er nog meer boeken uit Oost-Europa in m’n shop. Bij deze eerste serie ligt de nadruk op het gebruik van kant.

Vuurtorens werden gebouwd aan de randen en soms punten van het land, om schepen op zee te helpen die ’s nachts en bij storm varen. De lichten van de vuurtoren helpen bij de oriëntatie. Ook al hebben de meeste schepen tegenwoordig een radar om te zien waar het land is, de vuurtorens zijn blijven staan. Oorspronkelijk waren de vuurtorens hoge torens waar bovenop een open vuur werd gemaakt. Dat was te zien aan de oudste vuurtoren ter wereld, de Pharos in Griekenland, maar ook aan de Brandaris, die nog op een ander Waddeneiland staat. Later werden olielampen en nog later electrische lampen gebruikt om het licht vanaf het hoge punt te laten schijnen.

Langs de Nederlandse kust staan elf grote vuurtorens en die zijn nog steeds indrukwekkend om te zien en mooi om op de foto te zetten. Dit is de vuurtoren van Texel, waar ik vorige week een wandeling maakte. Wat een prachtig plekje!

Bij terugkomst plaatste ik na alle frisse lucht met frisse moed weer wat leuke boekjes in m’n shop. Een vuurtoren-liefhebber bestelde één van de boekjes en voordat het op de post ging borduurde ik zelf ook nog zo’n mooi licht-symbool. Dat was ik al eerder van plan geweest, mede vanwege die velletjes vuurtoren-postzegels. Deze zegels plakte ik op het pakje, want het is natuurlijk extra leuk als de postzegels bij de iemands interesse passen.

Als je zou denken dat we alleen maar blauwe luchten hadden, nog deze laatste foto. Toen we daar weggingen, was zelfs de vuurtoren niet meer te zien: helemaal in de mist verdwenen!

Handwerken waarbij de pooltechniek Rya is gebruikt kom ik niet zo vaak tegen. Vroeger werd deze techniek vaak beoefend. Hier zie je het middenstuk van een tafelkleed (vermoedelijk Engels) met vier afhangende stroken die de poten van de tafel ook versierden. Op die stroken zijn vier bijzondere figuren geknoopt. Voordat ik dit tafelkleed vandaag opstuur wilde ik het eerst nog een keer fotograferen.

Bij een bestelling als deze verheug ik me erover dat zoiets dan weer bij een andere handwerkliefhebber terechtkomt. En dan ik eerst nog het moois hier kan laten zien!
Op de bovenste foto heb ik twee kleine rya-werkjes gelegd, die komen uit Drenthe en zijn ook behoorlijk oud. Mooie voorbeeldjes van deze oude techniek.

Toen we net getrouwd waren, breide ik de ene trui na de andere, zowel voor mijn man als voor mezelf. En sommige truien zijn er na al die jaren nog steeds! Deze witte kabeltrui heeft tientallen jaren in een doos gelegen, diep weggeborgen, maar nu is hij er weer! Ineens kwam ‘hij’ op het idee om hem aan te doen en dat was een geweldig idee want ik werd weer helemaal verliefd op hem. Wat leuk dat zo’n trui je weer helemaal terug kan brengen bij vroeger! De trui staat hem weer geweldig, vooral in de entourage van de Texelse duinen. Vorige week liepen we daar samen! We hadden ook nog een jas over onze truien en dat werd op een gegeven moment te warm. We stopten even om wat uit te trekken en dat was een goede gelegenheid om die trui gelijk te fotograferen. Maar zie je daar die vlakte in de verte? Dat is de Slufter! We gunden ons geen tijd voor een uitgebreide fotosessie en de wind liet de trui niet liggen waar ik  hem wou, maar het idee is wel duidelijk: oude truien zijn zò leuk!

Ook de oude breitijdschriften zijn weer leuk, want daar staan al die foto’s en patronen in waar breisters vroeger zoveel profijt van hadden. Er waren heel veel breitijdschriften vroeger en de fantasie om garens en steken en lijnen te combineren was groot. Maar er stonden ook klassieke patronen in, zoals deze kabeltrui. Ik heb weer een stapel van die oude tijdschriften, meest uit de tachtiger jaren. Hier zijn sommigen weer naar op zoek. Soms omdat ze er spijt van hebben dat ze hun eigen truien en de tijdschriften hebben weggedaan en nu graag opnieuw diezelfde trui willen breien. En soms omdat de weergave van patronen vroeger als prettiger wordt ervaren dan de manier waarop patronen nu worden weergegeven. De meeste patronen in deze tijdschriften zijn makkelijk te volgen en de foto’s zijn nog net zo aantrekkelijk als vroeger.

Dus als ik nu mailtjes krijg van breisters die zeggen dat ze blij zijn dat ze een bepaald oud breitijdschrift kunnen bestellen, dan mail ik soms terug dat ik het hélemaal begrijp! Want het is zò leuk om zo’n oude trui van vroeger weer opnieuw te hebben!

Er zijn zòveel mooie boeken om te borduren! Toen ik hiermee begon had ik echt geen idee hoeveel boeken met borduurpatronen er zijn uitgegeven. Ik kwam gewoon telkens wat tegen, blogde erover, plaatste de boeken in m’n shop, verkocht ze en stuurde ze op. En als een boek dan besteld was, dan was ik blij als ik weer een nieuw exemplaar tegenkwam en zo gaat dat nu al een paar jaar. Dit jaar is de aanvulling van nieuwe boeken minimaal, bij gebrek aan markten en kringloop, maar gelukkig heb ik nog een paar doosjes in m’n eigen voorraad. Ik verheugde me er op om na m’n mini-vakantie m’n boekenplanken weer aan te vullen en dat heb ik vandaag gedaan. Dat was een leuk klusje op een regenachtige maandag in november.

De boeken op de bovenste foto waren uitverkocht en heb ik nu weer op ‘te koop’ gezet. Veel van deze boeken plaatsen het borduren in hun historische context en presenteren tegelijkertijd de patronen zodanig dat je gelijk zin krijgt om iets na te borduren. Dat is ook het waardevolle van deze boeken: ze houden de traditie gaande! En ze geven de borduurster de positieve overtuiging dat het helemaal goed is om te borduren: generaties vóór ons deden het ook!

De boeken op de onderste foto had ik nog te koop en daar heb ik nog meerdere exemplaren van. Ook dit zijn allemaal fijne boeken, rijk van inhoud en met aantrekkelijke borduurpatronen. En als ìets in deze tijd leuk is om te doen, dan is het wel borduren!
(Als je ervan houdt natuurlijk. Ik voel me ook wel eens bezwaard dat ik misschien meer aandacht geef aan borduurboeken dan bijvoorbeeld breiboeken of haakboeken, maar er zijn nou eenmaal veel meer borduurboeken.)

De leuke Franse Mango-boekjes staan boordevol kleine en bruikbare kruissteekpatronen, gerangschikt per onderwerp.
Op de eerste rij: Nöel, Fêtes et événements, Summer en Bord de Mer. Oftewel: Kerst, Feestelijke gelegenheden, Zomer en Zee. Het laatste boekje staat vol patroontjes van vuurtorens en schelpen en daagt na een eiland-vakantie uit om daar gelijk iets uit te borduren. Dat komt ook omdat al die patroontjes zo aantrekkelijk zijn weergegeven. En ook omdat ze klein genoeg zijn om zin te krijgen om iets uit te zoeken als tussendoortje.

De tweede rij: Calligraphie, Happy days, Home sweet home en Marquoir. De eerste vol met alfabetten, het tweede vol met patroontjes voor blije dagen, dan een boekje waar ik ook zou kunnen putten met huiselijke tafereeltjes, en tenslotte het zeldzame boekje Marquoirs, waar onze eigen Nederlandse merklap-deskundige aan heeft meegewerkt.

Op de onderste rij boekjes die ik al eerder in m’n shop had en nu weer kon aanvullen: Flowers, Bathroom, Love en Heart. Sommige van deze boekjes verschenen in kleinere oplagen en waren ‘special editions’, met rond de 300 patroontjes. De meeste van deze boekjes hebben meer dan 400 aantrekkelijk gepresenteerde kruissteekpatronen. Veel vrouwen bewaarden vroeger pagina’s uit tijdschriften waarin leuke kleine patroontjes werden weergegeven, met de gedachte om dat later nog eens te gebruiken. Dat wordt nu niet meer zoveel gedaan, en het hoeft ook niet want deze mooi vormgegeven boekjes bieden op elk onderwerp heel veel keus.

Het gehaakte kussenovertrek lag twee dagen geleden nog in een mooi vakantiehuisje over de bank, en nu ligt het weer thuis. De afgelopen week blogde ik over onze korte vakantie op Texel. Een lang weekend of een midweek weg kan zo heerlijk zijn!

Zondag is rustdag en vaak laat ik dan alleen een kussen-foto zien. Maar als ik deze foto nu laat zien, wat wil ik er dan mee zeggen? Daar dacht ik over na. De boodschap dat we het fijn hadden, heeft nu wel geklonken en het is niet nodig om dat nòg een keer te zeggen. Eigenlijk zou ik het liefst willen zeggen: dit kan iederéén doen hoor!

En terwijl ik daarover nadacht, zette ik m’n computer aan voor dit blogje en keek ook even naar de mailtjes. Ik zag dat er weer een nieuwe aanbieding was van de vakantieparken waar wij inmiddels in het mailbestand staan. Ook weer voor diezelfde lage prijs. Daarom denk ik: iederéén kan dit doen hoor! Voor deze midweek betaalden wij 79 euro en daar komt dan nog twee euro voor de koffiefilterhouder bij, want die vergeet je altijd. En nog 20 euro voor een parkeervignet wat geldig is op het hele eiland. De overtocht moet je ook apart boeken, maar als je die niet meetelt en als je zelf de koffiefilterhouder meeneemt, dan ben je dus nèt onder de honderd euro klaar. Of als je zelf je fietsen meeneemt en helemaal niet gaat rondrijden met de auto, dan hou je het gewoon bij dat mooie lage bedrag.

Dus nu dacht ik: ik wil je best die aanbiedings-mail doorsturen hoor! Mail me gerust als je dat zou willen. Het is allemaal goed geregeld als je zo’n huisje boekt. Van te voren krijg je de keycard thuisgestuurd en je hoeft verder niemand tegen te komen. Het strand is leeg, er is ruimte genoeg en het is heerlijk om even weg te zijn. Verschillende paden zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers en zo kan dit voor iedereen een fijn plekje zijn om naar toe te gaan. En dan zelf een kussentje meenemen!