Zigzaggend door een drukke dag vandaag, toch nog even een sterretje.

Deze week alle Ariadnes uit de tachtiger jaren voor € 2,50!
De normale prijs in mijn shop is € 4,50 (soms iets meer als het zeldzame nummers zijn).
Sommigen vinden dat duur, en als je het vergelijkt met rommelmarkt-prijzen dan is dat ook zo.  Maar er is wel een verklaring voor: ik hou er een hele voorraad van bij, en als je een bepaald nummer zoekt hoef je niet eerst tien rommelmarkten af om te kijken of ze dat nummer misschien hebben.
En je kunt mij ook vragen of ik eerst een bepaald nummer wil doorbladeren om te kijken of een gezocht patroon er inderdaad instaat. Dat is ook wel wat waard.
Maar dan nu de kans om één of meer ontbrekende nummers te bestellen voor een lager bedrag.

Dus: deze week alle Ariadnes uit de tachtiger jaren voor € 2,50!
Wacht na je bestelling even met betalen totdat je van mij het aangepaste bedrag hebt ontvangen per mail.

Je kun in m’n shop de zoekfunctie gebruiken, bijvoorbeeld voor een bepaalde jaargang. Typ dan bij ‘Zoek een artikel’ bijvoorbeeld Ariadne 1984 en dan krijg je te zien welke nummers er van dat jaar zijn. Bijna allemaal!

Oude speldenkussentjes gemaakt van een restje velours: die kunnen makkelijk een paar generaties dienst doen. Ik ‘spaar’ deze oude kussentjes en nu heb ik er weer eentje bij, nog van mijn grootmoeder geweest.
En is er ook iemand die oude kaartjes voor maaswol spaart?
Vroeger wisten ze wel wat mooi was: deze oude kaartjes met sierlijk design.
Vroeger wisten ze ook wel wat goed voor een mens was: géén sokken stoppen op zondag!

Handschriften, boeken en drukwerk uit Deventer vonden al twaalf eeuwen lang hun weg naar ontelbare lezers. Sinds de komst van het christendom zijn er in Deventer sporen nagelaten van en in schrift. Onder invloed van Geert Grote en de Moderne Devotie werden talloze manuscripten geschreven. De uitvinding van de boekdrukkunst werd al snel ook in deze Hanzestad bekend. De eerste Deventer druk dateert al uit 1477. In de 15e eeuw beleefde de lokale boekcultuur een ware bloeiperiode en was Deventer de belangrijkste boekenstad van de Lage Landen.

Op 18 november (dat is morgen) begint een dubbeltentoonstelling in Deventer over de boekhistorie, onder de titel “Twaalf eeuwen boekcultuur aan de IJssel.” De tentoonstelling vindt plaats in het prachtige gebouw De Waag èn in de Bibliotheek Deventer. Wij namen vandaag vast een kijkje in deze vernieuwde bibliotheek, waar oud en modern prachtig is gecombineerd.

De bibliotheek bevindt zich in en naast de Proosdij, en dat is het oudste stenen huis van Nederland. Hier zetelde vroeger de bisschop en zijn bestuur.
Het is nu de locatie waar unieke oude drukken van atlassen en bijbels worden bewaard. In de eerste vitrine bewonderden we een zeldzame Polyglotbijbel.

We gingen nog een tijdje een boek lezen in deze rode stoelen, en daarna vervolgden we onze wandeling door de historische binnenstad. Op zoek naar bijzondere boeken voor m’n handwerkboeken-shop. Het is nu zo ànders allemaal, zo makkelijk ook. Boeken bestellen via internet, boeken versturen via de post. Ik geniet ervan, dat dat kan. En op zulke uren als vandaag in Deventer, voel ik me ook dankbaar. Er zijn maar liefst twaalf eeuwen voorafgegaan aan dit gemak! Een enorm lange traditie. Boeken hebben altijd veel invloed gehad, en het is een groot voorrecht dat we ze hebben.

Ik ging naar huis met een paar mooie antiquarische handwerkboeken. Sommige boeken vind je die alleen maar in Deventer Boekenstad!

Half november: is het de tijd van de late herfst of de aankomende winter? Mag je zelf kiezen natuurlijk.
Dit mooie paddestoelenborduurwerk plaats ik in m’n shop. Het patroon stond in de Ariadne van oktober 1969, dus je kunt het ook nog zelf borduren als je dat liever wilt.

Of alvast voor kerst borduren? Deze boeken voor Jul – Christmas – Weihnacht – Noël zijn nogal internationaal. Dat geeft ook aan dat ze heel mooie patronen hebben. Met verdere kerst-gerelateerde artikelen wacht ik nog even tot 1 december. Zolang die bladeren nog op m’n gras liggen en de zon zo lekker schijnt is het voor mij nog herfst, en kerst ver weg.

Een heel oud lapje gekregen wat gemaakt is in Engeland in log cabin. In een vorig blogje liet ik een gedeelte zien, nu helemaal. Het is er mooi genoeg voor!
De bloemen kreeg ik erbij.

William Morris was de vader van de arts-and-craftsbeweging. Hij was afkerig van massaproductie en riep op tot herwaardering van het ambacht, het handwerk en het vakmanschap. Dit had grote invloed op nieuwe kunstnijverheidsstromingen in heel West-Europa.
De ontwerpen van deze Design-master zijn nu weer volop in de mode.

In het boek The Art of William Morris in cross stitch staan aansprekende patronen die de mooie en sierlijke aspecten van deze ontwerpen prachtig tot hun recht laten komen. Als je nog een mooi boek zoekt met goed-borduurbare patronen, dan is dit zeker een aanrader. Herken je de kaart die ik een van mijn bloglezeres uit Engeland ontving?

De boekenserie uit de Ariadne Handwerkbibliotheek bestaat uit 20 delen, en vijf daarvan zijn door Lis Paludan geschreven. Dit zijn:
Borduur met plezier (1973)
Nieuwe borduurideeën (1974)
Haken met plezier (1975)
Borduren voor iedereen (1976)
Plezier met lapjes (1977)

De boeken zijn oorspronkelijk Deens en werden telkens een jaar later dan de Deense publicatie in het Nederlands uitgegeven. Dan zullen er wel goede contacten zijn geweest vroeger tussen de hoofdredactrice Henriëtte Beukers en de schrijfster.
De boeken verschenen op de Nederlandse markt in een tijdperk dat flowerpower alom aanwezig was, en deze boeken speelden daarop in en boden ideeën en voorbeelden. Ik legde elk boek open op een pagina waarop te zien is dat je mee kon doen met flower power in meerdere technieken: haken, appliqueren en borduren.

Deze boeken zijn nog steeds geliefd, zowel bij een nieuwe generatie handwerksters, als bij de oudere generatie die ze bijvoorbeeld weer gebruikt om met haar eigen kinderen te craften. Ik kreeg een leuke link van Bernardine, die laat zien hoe zij deze boeken gebruikte. Het Scandinavische retro-design is heel geschikt om leuke dingen mee te maken.

Af en toe geef ik me op voor een wandeling met een wandelcoach. Vanmorgen ging ik voor de vierde keer onder leiding van Sonja op pad voor een begeleide wandeling van anderhalf uur. Deze week was het de week van de werkstress, en dat was ook het thema van de wandeling: hoe kun je werkstress verminderen?

De thema-wandelingen in Apeldoorn worden elke derde vrijdag van de maand gehouden. We verzamelden ons met een groepje bij het hek van paleispark het Loo, en maakten kort kennis met elkaar. Allemaal vrouwen die wel eens wilden ervaren hoe dat is: in een groepje lopen en onderweg de instructies opvolgen. Zoals: “Voel hoe je voeten de grond raken, voel hoe je benen de stappen zetten.” Zweverig? Nee, gewoon met de beide benen op de grond. Met aandacht lopen.

Onderweg stonden we een paar keer stil en gaf Sonja wat informatie. Zoals dat werkstress niet zozeer te maken heeft met de hoeveelheid werk, met deadlines, of met een vervelende leidinggevende. Maar met de manier waarop je daar tegenaan kijkt. Je ervaart stress, maar die situatie hòeft niet stressvol te zijn. Je denkt bijvoorbeeld dat je van alles ‘moet’ en je gaat maar door totdat het af is of totdat je zelf doodmoe bent. Daarnaast krijg je ontzettend veel prikkels; zoals interrupties of afleidingen. En als er dan ook nog iets onverwachts gebeurt, of je krijgt een extra klus of tegenvaller, dan kunnen we zomaar in de stress schieten. En dat is niet aangenaam, en ook niet gezond.

Maar er zijn dus veel betere manieren om met werkdruk om te gaan. Keihard werken om alles voor elkaar te krijgen, todo-lijstjes afwerken en jezelf uitputten zijn meestal niet de beste manieren. Sonja liet ons voelen welk tempo ons eigenlijk het beste ligt. Eerst moesten we het pad wat voor ons lag met hele kleine babystapjes lopen. Tèrgend langzaam. Daarna iets sneller, maar nog steeds hele kleine stapjes. En daarna in ‘gewoon’ tempo. Vervolgens in looppas, en daarna een stukje hardlopen. Dat vond ik een leuke oefening. Je wordt je ervan bewust dat je uit gewoonte een bepaald tempo aanhoudt, maar het zou misschien best wat langzamer kunnen. En op momenten dat je niet ‘vooruit te branden bent’ misschien juist wat sneller. Sonja gaf de opdracht om allemaal het pad te volgen, ‘tot het bankje’ en daarbij wat te experimenteren met je eigen tempo. Beetje afwisselen.

We kwamen bij het bankje, waar we koffie kregen. Een wat hoger punt in de Kroondomeinen, waar ik me lekker ‘top’ voelde!
Na de koffie volgden er nog wat oefeningen, waarbij ik m’n tasje gebruikte om een bepaalde boom te markeren. Bij die boom moest ik even nadenken. Ook in mijn Tweedehandswerk ervaar ik wel eens stress, omdat het vanzelf méér is geworden. Groei is natuurlijk fijn, maar het betekent ook meer werk.

Een wandeling met een wandelcoach is een prima manier om je hoofd leeg te maken door bewust te bewegen en te focussen op één onderwerp. En te merken dat je al wandelend nieuwe inzichten krijgt. De natuur werkt als een spiegel. Tijdens het wandelen kom je sneller tot de kern van de dingen die voor iemand belangrijk zijn. De herhalende patronen van bijvoorbeeld bomen en takken werken rustgevend. Hartslag en bloeddruk dalen en spieren ontspannen. Angstgevoelens nemen af, en het energieniveau neemt juist toe. Er komt endorfine vrij (het geluksstofje) en het stresshormoon cortisol daalt.

In dit stukje heb ik gebruik gemaakt van de folder van Sonja (“Wat doet wandelen in de natuur voor jou?”) en van haar laatste nieuwsbrief. Die nieuwsbrief – Sonja’s Switchtips – kan ik iedereen van harte aanbevelen!  Je kunt je er via de link op abonneren en als het toch niet is wat je aanspreekt, kun je je ook weer afmelden. Aan het eind van de wandeling vroeg ze me of ik een stukje voor haar website wilde schrijven. Toen bedacht ik: dan kan ik net zo goed eerst een stukje schrijven voor m’n eigen website.

Tenslotte heb ik ook een vraag aan jullie: welke nieuwsbrieven kunnen jullie mìj aanbevelen?
Ik zou best nog wat meer interessante nieuwsbrieven willen lezen. Hebben jullie nog een tip die je mij wilt doorgeven?

De wandeling vanmorgen was heerlijk, maar ik heb nog wel wat stress over: keuzestress! Zoveel foto’s! Niet m’n gewoonte om er zoveel te plaatsen. Maar omdat ik veel tekst wilde verwerken in dit blogje, doe ik het maar gewoon een keer zo.

Wat doe je met al die handwerkjes? Een goede manier om een handwerk te verwerken is om er iets van te maken wat je elke dag gebruikt. Zoals een hoesje voor je mobiel of je tablet. Had ik de mijne al wel eens allebei tegelijk laten zien? Het patroon van dit cirkeltje-in-een-vierkant komt uit het boek Moderne kruissteek-motieven (maar je kunt het natuurlijk ook makkelijk van deze foto namaken, het gaat om de evenwichtige verdeling van kleuren, dat geeft het effect).

Vanmorgen op koffietijd liep ik naar het station om iemand op te halen. We hadden elkaar nog nooit eerder ontmoet, maar hadden genoeg gemeenschappelijk om een paar uren met elkaar door te brengen. Reina woont in Engeland en was een paar dagen in Nederland en van die dagen was er één bestemd om haar bestelling bij mij op te halen. “Je kunt me herkennen aan m’n Merkwaardig-tas” had ze gemaild. Die neemt ze ook vaak mee naar de ontmoetingsdagen van de Merkwaardig-borduurvereniging, en zo leerde ik dus dat daar ook mensen speciaal voor uit Engeland komen. Maar dan heb je meestal niet zo uitgebreid de tijd om met iemand te praten, en nu wel!
Als eerste kwam er een merklapje uit haar tas (rechts op de foto) wat ze meegenomen had om aan mij te laten zien. In mijn shop had ze twee andere exemplaren besteld. Die wilde ze erbij omdat ze vaak lezingen geeft over merklappen. Dan kan ze laten zien dat een geborduurd jaartal niet noodzakelijkerwijs het oorspronkelijke borduurjaar is. Op de twee niet-ingelijste lapjes staat 1860, maar dit patroon is later nog eens gepubliceerd en vaker nagemaakt. Op het ingelijste merklapje heeft iemand haar eigen borduur-jaar aangegeven, gewoon 1984 dus duidelijk niet uit de eervorige eeuw. Misschien goed ook voor anderen om te weten, dat deze oude patronen later vaak zijn nagemaakt. En het staat iedereen dan natuurlijk vrij om een ander jaartal te borduren.

Er kwam nog meer uit Reina’s tas, en ook uit mijn voorraad, en zo we waren wel een paar uur aan het vertellen over en weer. Ze had ook het boek Historische kruissteekpatronen besteld, en daar mocht ik haar oude etuitje even bij leggen. Echt oud! Voor eventuele liefhebbers van dit boek heb ik nog een paar exemplaren. Het is beslist een mooi boek voor wie van deze oude patronen houdt. Ik vond het leuk om zo’n oud etuitje te zien, want zo vaak kom je dat niet tegen.

Ik kreeg een mooi kadootje: een oud patchworklapje! En daar hoorde ook een verhaal bij. Op een markt in Engeland lag dit op de grond en de verkoopster zei: “neem mee, anders gooien we het weg.” Dus dat deed ze maar. Ze ging al haar vriendinnen langs, maar niemand wilde het hebben. Dan maar mee naar Nederland genomen. En ik ben er blij mee! Zoiets kom je haast nooit tegen, en nu kreeg ik het zomaar! Ik zocht er nog een paar William Morris-kaarten bij.

Ik vond het een bijzonder bezoek, van een borduurexpert. Er waren nog veel meer patronen en handwerken die we over en weer bij elkaar herkenden. Ze vertelde nog dat we in Nederland meestal vertikale rijtjes borduren, op en neer. In Engeland wordt er horizontaal geborduurd, heen en weer.
Bij het afscheid zeiden we ‘tot ziens’, want ‘heen en weer‘ is gewoon een goed idee!

Na een paar leuke uren was m’n bezoek weer weg. Dan moet ik altijd even omschakelen. Ik liep de tuin in, want de zon scheen. Even wat ronddrentelen. De zaadpluizen van deze planten heb ik expres niet gesnoeid. Pas als de vorst er overheen is geweest knip ik ze af.

En ik geniet nog volop van m’n rode bladertapijt. De Acer is leeg, al het blad is afgevallen. Maar harken doe ik voorlopig niet!

Dit handwerk ‘staat’ in m’n shop, maar het ‘ligt’ ook op de grond.

In het 19e eeuwse Engeland werd William Morris één van de belangrijkste Design-Masters. Hij was ontwerper en ‘utopisch denker’ en wordt beschouwd als de grondlegger van het fantasy-genre. Zijn ontwerpen zijn nu weer volop in de mode en we kunnen dus ook volop genieten van de sprookjesachtige en tegelijk naturalistische kleuren en figuren. Veel vogeltjes en bloemetjes. Morris wordt ook wel de geestelijke vader van de arts-and-craftsbeweging genoemd.

Arten-en-craften doen we nu allemaal volop, en dat levert vaak ook hele leuke contacten op! Vorige week kreeg ik een kaart met William-Morris-afbeelding van een bloglezeres uit Engeland. En vandaag komt ze me opzoeken! Ben benieuwd hoe dat zal zijn, maar één ding is al duidelijk: liefde voor art en craft hebben we alvast gemeenschappelijk. Later nog een heel mooi boek over the Art of William Morris, nu eerst de boel in orde maken.

“Do something wonderful, people may imitate it.” (zei Albert Schweitzer)
“True greatness consists in being great in little things.” (vond Charles Simmons)
“Durven is even je evenwicht verliezen; niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen” (van wijsgeer Soren Kierkegaard)
“We make a living by what we get, but we make a life by what we give” (hint van Winston Churchill)

Deze citaten staan op de voorkant van mooie nummers van Flow. Dit tijdschrift bracht geluk en wijsheid terug naar het gewone leven en liet het bijzondere van het ‘gewone’ zien. Het hoefde niet meer allemaal snel en ingewikkeld, het leven mocht ook slow en simpel zijn. Allerlei ‘gewone’ dingen van vroeger werden mede door dit tijdschrift weer hip en happening. Zoals moestuinen, tuinhuisjes, fluitketels, soep trekken, dutjes doen en wandelen in het bos. Tussen de artikelen over de noodzaak van stiltemomenten en aandacht voor jezelf doken ook allerlei ouderwetse handwerkjes op, die ineens niet meer ouderwets waren, maar helemaal fijn en ‘flow’! Wat vroeger truttig was, zoals koekoeksklokken, kroonluchters, en kralenkettingen, kreeg nu weer de volle aandacht. Ik vond die handwerkfoto’s in deze tijdschriften mooi en verrassend ik genoot ervan. En nu ga ik iets leuks doen met deze hele stapel Flows.

Soms krijg ik een bestelling van een tijdschrift uit het buitenland (meestal een Ariadne Extra) en dan moet er flink wat porto op voor dat ene tijdschrift. Dat is helaas niet anders. Soms sluit ik dan wat extra’s bij, want dat maakt voor de porto niet uit. Deze maand sluit ik een ‘Flow’ bij! Want daar gaat het ook om in het Flow-denken: anderen blij maken.

De hoofdboodschap van Flow is: Simplify your life – Feel connected – Live mindfully – en Spoil Yourself.
Wat dat laatste betreft: jezelf verwennen kan ook met deze oude (vroeger heette dat ouderwetse) geborduurde loper!
Happiness is a form of courage (dat is een citaat van George Jackson, afgedrukt op één van deze voorkanten),
en happiness is – as always – a touch of colour (mijn eigen variatie).

Meestal wordt er geborduurd op witte ondergrond, maar borduren op gekleurde ondergrond kan ook heel goed! Deze oud-Hollandse molens en boten komen goed uit op deze groene ondergrond. Het zijn leuke borduurwerkjes om te verwerken tot tas of tablethoes, of een map om papieren in te bewaren. Dan kun je elke keer kijken naar die vrolijke tafereeltjes, zonder ze eerst zelf te hoeven borduren. Je kunt er ook een klein kussentje van maken, of het middenstuk van een patchwork-blok. Of ze gewoon met twee punaises aan het prikbord hangen: ze zijn gewoon leuk!

Ze hebben niet zoveel met handwerk te maken, deze poezenkaarten, maar ze zijn wel leuk om bij te sluiten bij een besteld boek. Al eerder had ik een voorraadje poezenkaarten, die ik gebruikte bij bestellingen, en soms kreeg ik een reactie terug dat een bijgesloten kaart werd gewaardeerd. Nu weer een nieuwe stapel.
De kaart van het poesje linksonder is natuurlijk wèl een echte ‘textielkaart’! Wat een schatje..

Een jaar lang heb ik Willem-van-Oranjekaarten bijgesloten bij bestellingen. Daar was ik na de oktober-geschiedenismaand mee gestopt. De kaarten die ik nog over heb plaats ik in m’n shop. En daar vind je ook alle links naar de eerder stukjes die ik schreef over deze kaarten.

Vroeger was de Canna vooral een Zuid-Europese bloem, waar we verrast van opkeken wanneer we op vakantie waren in bijvoorbeeld Frankrijk of Portugal.
Daar zagen we deze bloem veelvuldig langs wegen en in parken. Nu is deze plant ook hier steeds vaker te zien, vooral in gemeentelijke plantenbakken.

Het patroon van deze geborduurde Canna is een ontwerp van Thea Gouverneur. En na al die jaren kun je nog steeds haar specifieke stijl daarin herkennen. Zo komt deze krachtige plant ook in geborduurde vorm goed tot z’n recht.
Het patroon van deze Canna (Lignano) heb ik ook te koop.

Dit mooie borduurwerk plaats ik in mijn shop. Het is nummer TW4949!

Elke dag bloggen: het lijkt dat je dan zeeën van ruimte hebt.
Elke dag een nieuwe kans om iets te publiceren over hetgeen wat ik zie (en wil laten zien),
over wat ik heb (en wil verkopen),
en over hetgeen me bezighoudt (en waar ik wat over wil delen). Elke dag is toch best veel, of niet soms?
Toch kom ik nog wel eens dagen tekort. In het begin hield ik me strikt aan m’n eigen regel: één keer per dag is wel genoeg. Daarna kwam er soms een ‘avondblogje’ bij. Moet kunnen, dacht ik. En inmiddels zijn het wel eens drie of vier blogjes per dag. Dan denk ik: Iedereen leest maar gewoon wat ze interessant vindt, en de rest sla je maar over.

Maar dan nòg, met die drie of vier stukjes per dag, dan nòg blijft er wel eens wat liggen. En ik heb ook gemerkt: als ik m’n eigen ideeën niet strak bijhoud, dan hoopt het zich zomaar op. Dan blijven er foto’s liggen, die ik eigenlijk nog wel wilde laten zien.

Zoals deze foto: die maakte ik dit weekend, in de regen, maar toen wilde ik het laten bij m’n blogjes over de herdenking van de Eerste Wereldoorlog.
En als je dan een paar dagen wacht….. dan is de situatie soms alweer veranderd. Nu liggen al die blaadjes op de grond.
Niet actueel meer…?
Maar wèl mooi genoeg om nog te laten zien.

Het eerste artikel in mijn webshop gaf ik een nummer: TW0001.
En het volgende was nummer TW0002
Zijn al die nullen echt nodig, vroeg ik aan mijn man, die me hielp om het systeem op te zetten.
“Ja, toch wel, doe het maar zo, dan voorkom je later problemen.” Daar kon ik me nog niet echt wat bij voorstellen.
Er kwamen steeds meer artikelen bij, na mijn aarzelende begin.
Na een tijdje waren het er honderd.
En iets later duizend. En toen: tweeduizend. En drieduizend.

En nu: bijna vijfduizend!
De laatste tijd zie ik de teller dit aardige getal naderen.
Ik vind het wel mooi uitkomen: in de maand dat ik mijn eerste lustrum vier, kom ik toe aan nummertje 5000.
Ik ben nu toe aan nummer 4949. Nog 50 artikelen in mijn shop zetten. Dat ga ik wel halen in november: let maar op!