Van oud linnen maakte ik wat lavendelzakjes. Het idee dat dit linnen vroeger op boerderijen zelf is geweven van zelfverbouwd vlas spreekt me aan. De ietwat onregelmatige weefstruktuur komt mooi tot z’n recht in deze eenvoudige zakjes. Ik gebruik de lockmachine voor het naaien en de afwerking, dat geeft nèt dat extra wat bij deze zakjes past.

Uit de koffer van m’n man kwamen twee zijden overhemden. Die legde ik op een tuintafeltje. De gehaakte onderzetters (op een schijfje boomstam) komen er ook mooi op uit!

“Hoeveel letters heeft het alfabet?” vroegen we als kinderen, als we zin hadden om wat grapjes te maken. “Zes-en-twintig” kregen we dan als antwoord. “Nee hoor, drie-en-twintig! zeiden we dan triomfantelijk, “want de KLM is weggevlogen!”

Maar gelukkig is de KLM-Boeing uit HongKong ook weer teruggevlogen!  M’n man en dochter waren samen op reis. Elke dag hielden ze me per app op de hoogte van wat ze deden. “We zijn nu in China!” kreeg ik ook een keer te lezen. Cool!! Gewoon met de metro naar China!

En nu kon ik op een mooie zomeravond mijn lief opwachten met een biertje in de tropische tuin.  Ze hadden het dáár warm gehad, maar hier in Nederland was het óók warm. Verhalen luisteren en foto’s kijken: heerlijk!

De letters K en M (het zou helemáál leuk zijn als ik de L ook had) staan in m’n shop! Geborduurd-en-wel!

Bewaren

Het lievelingsplekje langs de Waal bij Beuningen is elke keer verrassend. Vandaag kwam ik daar weer en zag de rivierdijk zoals ik hem nog niet eerder had gezien. Met vierkante strobalen. Het was 35 graden en de hitte zinderde. Het was gewoon een sensatie om daar te zijn!

Vanmorgen vroeg (op de één na langste dag, want die is lang zat) besloot ik nog een duik in m’n lappenmand te doen. Ik had nog een onafgemaakte top die daar al meer dan tien jaar in had gelegen. Er hoefde alleen nog maar een achterkant aan en misschien een rand. Maar na vandaag zeg ik: het kan ook makkelijk zònder rand. Het gaat om het effect. Het effect van de negentiger-jaren-stofjes over het tijdloze landschap-met-strobalen. Maar dat wist ik vanmorgen nog niet, dat het zò zou uitpakken.

Ik moest weer naar de tandarts, en er was geen tijd om nog uren achter de naaimachine te zitten. Ik liet het bij die achterkant, en ging op weg. Op die hele warme tropische dag. Bij de tandarts kreeg ik een nieuwe draad door m’n brackets (beugel). En daarna had ik zo’n zin om even langs de rivier te dwalen. En een slokje uit m’n thermoskan drinken. Nergens was schaduw, de hitte zinderde. En ik genoot!

Begin deze week zat ik tussen twee afspraken in een tijdje op een bankje in het stadspark. Daar werd het steeds voller. De bankjes waren bijna allemaal bezet. Ik zag een vrouw die een oud lapje uit haar fietstas haalde om op het gras te leggen en daar ging ze op liggen. Ik heb ook wel eens gezien dat mensen een oud gordijn meenamen. Maar het is leuker om iets met vrolijke stofjes te hebben. Toch heeft zo’n enkel lapje ook wel wat: het hoeft niet gelijk een gevoerde en doorgestikte quilt te zijn. De reden dat mijn picknickkleed zoveel jaren in de mand was blijven liggen, was ook omdat ik dacht dat ik hem nog helemaal volgens de klassieke manier moest afwerken. Nu denk ik: dat hoeft helemaal niet. Zò voldoet het ook wel. Je krijgt wel wat meer kreukels als je er geen quiltvulling gebruikt, maar ach….

De strobalen boden geen schaduw, dus zocht in nog een grote boom op. Ik lag nu op het afgebakende terrein met een waarschuwend bordje: Betreden op eigen risico. Maar gelukkig: geen grote konikspaarden of brandrode runderen in de buurt.  Even een dutje in het groene gras op het nieuwe picknickkleed. 35 graden en dan dat Waal-windje: heerlijk!

Bewaren

Alles is weer opgeruimd! (bijna dan)
Alles is weer netjes! (grotendeels)
Ik zal maar niet laten zien hoe het hier was….

Het borduurwerkje met de roze Cyclamen is te koop.
En het gehaakte tasje is ook zo’n ouwetje van lang geleden. Simpel is soms the best!

Bewaren

Misschien behoor je tot de o,1 procent van de mensen die last heeft van een zomerdepressie. Doordat er teveel licht is wordt er te weinig melatonine aangemaakt, en dat kan je biologische ritme in de war brengen. En dan is er natuurlijk ook nog de warmte en het lawaai, dus die o,1 procent lijkt me nogal aan de lage kant.

Maar laat ik het maar van de zonnige kant bekijken! Vandaag de langste dag en de kortste nacht, dus vanaf vandaag gaat het weer de andere kant uit. Kun je trouwens ook depressief van worden, van die gedachte. We gaan weer downhill.

Ik heb op zonnige dagen altijd de neiging om nòg meer kleur in de kamer te brengen. Gewoon vanwege de sensatie dat geel ineens zo’n geweldige kleur is in de huiskamer. ’s Winters staat het gek, maar ’s zomers is zo’n zonnig geweven wandkleedje een aanwinst aan de muur. Ik heb dit mooie geweven kleedje maar weer (tijdelijk) opgehangen, en daar hangt het tot er een koper is die het hebben wil. Of tot de dagen weer zò kort en donker zijn dat ik er niet meer tegenaan wil kijken.

Code oranje of code geel, en dan geweven! Een uniek wandtapijtje op de langste dag! (ik denk dat ik geen zomerdepressie heb, eerder wordt ik een beetje hyper….)

Bewaren

Bewaren

Overal ligt wat! Ik heb wat gerommeld en gespeeld. Toepassingen verzonnen voor oude handwerkjes, naadjes repareren, spulletjes ordenen.
En nu weer tijd om wat op te ruimen.
O ja, m’n blog is geen dagboek. Ik doe ook nog allerlei andere dingen op een dag, waar ik dan verder niks over schrijf. Anders zouden mensen misschien de indruk kunnen krijgen dat ik de hele dag aan het rommelen ben. Maar zo erg is het nou ook weer niet. Ik zie m’n blog meer als foto-galerij. Althans vandaag zie ik het zo, want ik had nog wat foto’s die ook een plekje wilden.

M’n gehaakte tasje is nog van vóór de haak-hype. Helemaal zelf bedacht in een tijd dat er nog een handwerkblogs bestonden en internet nog niet vol stond met ideetjes en patronen. En gemaakt toen ik nog zo naief was om te denken dat je restjes zou kunnen opmaken. Hoe heb ik dàt nou toch kunnen denken?
(Er moet altijd wat te rommelen zijn….)

“Het grote kruissteekboek” uit de Ariadne-serie behoort tot de mooiste boeken op kruissteekgebied. Dat vind ik zelf, maar ik herken het ook wel in opmerkingen van anderen. Motieven van Deense afkomst, mooi vormgegeven, en bruikbare patronen. Ik heb al vaker over dit boek geblogd, maar nog niet genoemd dat er vroeger twee voorkanten van waren. Een witte en een lichtblauwe. Het boek met de lichtblauwe voorkant heb ik nu als apart item in m’n shop gezet, wie weet vind iemand het leuker dan de witte voorkant.

Ik vond een onafgemaakt borduurwerkje en dat ben ik nu zelf nog een beetje aan het opknappen. Het hoeft niet zo groot te worden, want daarvoor is het borduurwerk veel te pietepeuterig (naar mijn smaak). Maar het moet wel recht worden en de snaveltjes moeten nog ingevuld. Toen ik het borduurwerkje vond, herkende ik het gelijk: Dat komt uit het grote kruissteekboek! Ik zocht het op, de snaveltjes moeten ook lichtblauw. Nou ja, moèten? Niks moet op borduurgebied. Ik denk dat ik ze oranje-bruin maak.

En als het af is: nog zòveel leuke ideeën in dit boek!

Het duurde een paar jaar, maar nu hebben de roosjes in m’n tuin de smaak te pakken! Eerst gingen er allerlei planten dood op die plek en toen fietste ik een keer in de buurt en zag bij een kantorencomplex deze zelfde roosjes in overvloedige mate bloeien. Toen ging ik op zoek naar een zelfde soort struik-roosjes vanuit de gedachte dat de grond hier in de buurt waarschijnlijk wel hetzelfde is dus wat dáár bloeit kan dan bij mij ook wel bloeien. En dat bleek goed gedacht. Nu dus een roze vracht roosjes in de voortuin.

Ik ben bezig met van alles en nog wat. Beetje sorteren, beetje rommelen, beetje naaien, beetje borduren. Maar straks ruim ik alles weer op.
Op een oud borduurwerkje met een Deens roosje borduur ik twee extra randjes. Het is een schattig (tweedehands) borduurwerkje, maar degene die het maakte heeft geen extra randje wit gemaakt aan de onderkant en bovenkant. En dat toont minder mooi; dan mist de begrenzing.
Het lijkt wel eenzelfde roosje als voorop het mooie boek “Moderne kruissteek-motieven“, waar ik laatst over blogde. Eén exemplaar werd toen gelijk besteld, maar ik heb er nog één.

Ook op oude Hollandse slopen bedrukte roze roosjes. Het linker sloop met roze bloemetjes plaats ik in m’n shop. Deze oude stof van dekbedden of slopen is nu weer heel geliefd onder quilters, die de stof gebruiken in “Hollands erfgoed”-quilts.

Bewaren

Bewaren

Negenentwintig vogeltjes vliegen uit!
Iemand bestelde al m’n vogeltjes-borduurwerken.
Wil je ze misschien zelf eens wat vogeltjes borduren? Het DMC-boekje waar de acht vogeltjes van het linkse lapje instaan heb ik weer te koop (twee exemplaren). Het is het mooie boek Point de Croix Scandinaves.

Wel leuk om ze nog even bij elkaar te zien voordat ze wegvliegen. Ook het verschil in ondergrondstof (waarop je borduurt) is dan goed te zien. Van heel fijntjes tot wat grover.

Elke dag begint met aardbeitjes plukken voor in de pap. Klein en zoet hebben ze een vierkante meter van m’n tuin veroverd.
Ik vond een onafgemaakt borduurwerkje waarop iemand mooie kleine aardbeitjes heeft geborduurd en daar maak ik een randje omheen.
Klopt niet helemaal: voor een borduurwerkje vind ik een begrenzing mooier, maar in het echt heb ik ze laten woekeren….

Een gehaakt kleed op een tropische dag!
Ik was een hele tijd bezig om m’n bloeiende planten bij elkaar te zetten om een mooie foto te maken.
En iemand anders was een hele tijd bezig om een werkelijk prachtig kleed te haken. Het kleed ziet er heel mooi uit en is een sieraad op tuintafels en straks ook weer binnen. Dit mooie en grote gehaakte kleed is voor m’n shop.
Wat een prachtige dagen!

Ach, begin ik daar nu ook al mee? Met foto’s van een bord eten te publiceren? Ik had hem niet gemaakt als blogfoto, maar ik krijg af en toe appjes uit HongKong, met foto’s van wat ze daar op hun bordje krijgen. En toen dacht ik: dan stuur ik ook een foto met mijn zonnige maaltijd. Sla en paksoi uit eigen moestuin, en verder niet te moeilijk doen. Alles is anders als de zon zo overvloedig schijnt!

Het patchwork-dingetje (waar ik nog iets van wil maken) is ook gemaakt in de Roman-stripes techniek. Je kunt met dat patroontje eindeloos variëren en ik ben er nog lang niet mee uitgespeeld.

Bewaren

Bewaren

Uit HongKong krijg ik berichten dat het daar af en toe flink regent. In sommige stortbuien kun je dan haast niet buiten zijn. Maar hier in ons land met het fijne zeeklimaat is het nu warm en droog. Elke dag begiet ik m’n planten twee keer en daar gedijen ze goed bij. Lekker sjouwen met de gieters!

Mijn route naar de stad kies ik vaak langs de fontein in het Oranjepark. Het makkelijkst zou zijn als het water op de plekken valt waar het het meeste nodig is. Niet teveel, niet te weinig….

Bewaren

Van een onafgemaakt bloemen-borduurwerk maakte ik een kussentje. Het voegt zich mooi tussen de bloemen op een zonnige zomer zondag.

Bij de Action kocht ik een bijpassend kussentje. Dat kostte maar anderhalve euro of zoiets. Voor zo’n bedrag ga je niet zelf zitten naaien en opvullen.
Gisteren werd de heg ook aan de andere kant gesnoeid (hjieng, hjieng! dus deuren dicht). Nu schijnt de zon op bijna de langste dag op een plekje achterin de tuin waar de zon anders nooit komt. Ik ging gisteravond speciaal vroeg naar bed (babbelende en barbequende buren op zaterdagavond) om hier vanmorgen om zes uur te kunnen zitten. In de vroege ochtend als alles zo mooi en stil is.

En van een klein quilt-stofje naaide ik nog een bijpassend kussentje. Het stofje was te mooi om door te knippen. Ik had geen vulling meer, dus vulde het met verfrommelde plastik zakken. Op zulke zomerse dagen moet je niet moeilijk doen, maar gewoon genieten als het kan!
Fijne zondag!

In een mooie serie boeken over mannenmode wordt de kostuumgeschiedenis besproken door een deskundige modejournalist.
Het Shirt bijvoorbeeld, wat zich heeft ontwikkeld van een functioneel (onder)hemd tot een zelfstandig modeartikel. Nu zijn er shirts in allerlei vormen en dessins: van business tot casual, van smoking en extravagant tot sportief.
In het deel over Kostuums & Colberts gaat de auteur drie eeuwen terug en behandelt de vele variaties die kleermakers, ontwerpers en beroemde dragers voor het pak en het los gedragen colbert hebben bedacht. Een leuk overzicht.
Ook de delen over Ondergoed, en over Dassen & Accesoires  zijn interessant. Het smalle halssieraad heeft zich in de afgelopen eeuwen ontwikkeld van een symbool voor bechaving en netheid tot een bijna niet meer weg te denken mode-artikel. In het boek is via mooie foto’s ook weer van alles terug te vinden: van halsdoeken tot designer-dassen, van losse zwierige strikken tot black-ties.

Boeken over mannenmode zijn er niet zoveel, en deze vier delen plaats ik met plezier (vlak voor vaderdag!) in m’n shop.
Voor vaderdag is er in mijn huis morgen niet zoveel te beleven, want mijn man is op reis. Hij ging met onze dochter mee naar HongKong en beleeft daar dus een unieke vaderdag-ver-weg met z’n dochter. Ik krijg af en toe een appje dat het zo warm is daar. Stropdas dus niet nodig!

Bewaren

Bewaren

We zouden elke week een wandeling moeten maken om vitamine G op te doen, en als dat niet lukt in je eentje dan is het ook heel fijn om met iemand af te spreken.  Ik had me opgegeven voor een georganiseerde wandeling en die begon bij de tweede ingang van paleispark het Loo en terwijl ik even wachtte nam ik één van m’n pas-genaaide tasjes in gebruik. Ik had er een focus-borduurwerkje opgemaakt. Om mezelf eraan te herinneren dat ik wel weer wat meer mag focussen.
In het tasje had ik wat onafgemaakte patchworkjes meegenomen en de grote houten bank op de parkeerplaats was een mooi plekje om die even op neer te leggen. Allemaal handwerkjes met Roman Stripes motief, die ik een jaar of tien geleden maakte. Nu heb ik ze tevoorschijn gehaald en ben aan het bedenken wat ik er eens mee zal doen. Vind ik ze nog wel leuk?

De wandeling ging beginnen en ik borg ik de streepjes en kleurtjes weer op in de auto en we gingen het park binnen. En dan is het: één verademing van groen en rust! Zo mooi!
Alle kleine kleurtjes en starre streepjes zijn al gauw vergeten en de natuur neemt het over. Een prachtig park met lommerrijke paden waarlangs statige bomen en weelderig groen je op adem brengen.

En als ik dan weer thuis ben, dan weet ik weer: Ja, ik wil tòch verder met die streepjes en kleurtjes. Het is mijn manier om die groene pracht en kracht weer te geven in lapjes. Ik hou van lapjes en van kleurtjes. Dus ik zie wel wat ik er nog eens mee doe. Vitamine G in een groen tasje denk ik dat het wordt.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Van oude tapisserie-schilderijen kun je mooie tassen maken. Meestal gebruik ik stevige keperkatoen of een mooie ribstof. Nu zie ik: ook denim is heel geschikt. Het geborduurde melkmeisje komt er prachtig op uit! Ik zat deze geborduurde weergave van het beroemde Vermeer-schilderij in m’n shop, en ben benieuwd welke nieuwe bestemming de melkschenkende vrouw dan gaat krijgen.

Bewaren

Bewaren

Mijn quilt is in HongKong!
Vorige week kreeg ik een een lastminute-vraag van m’n dochter: of ik nog een quilt had die ze mee op reis kon nemen. Ik had een paar uurtjes de tijd voordat de koffer dichtging, dus ik dook in de mand met onafgemaakte projecten. Aan een oude top naaide ik snel een rand en een achterkant, en zo was er een picknickkleed klaar. In de stad waar miljoenen mensen wonen zijn ook veel parken dus een picknickkleed komt altijd wel van pas.

En nu kreeg ik deze foto’s. Zit ze daar op een campus, met uitzicht op de skyline van HongKong! Ze maakt weer eens wat mee!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Met een bos roze bloemen (Alstroemeria) probeer ik me voor te stellen hoe het is als ik een borduurwerkje helemaal op zou vullen met lichtroze.
Het is een borduurwerkje waar ik drie jaar geleden een keer aan begon en wat al een tijdje in de mand ligt. Het is tijd om die mand eens leeg te halen!

Het tuintafelkleedje (van Beiersbont), wat ik een paar dagen geleden ook liet zien met een zaterdagavond-pizza, heb ik in m’n shop geplaatst. Ik heb er zelfs twee!

Bewaren

Zo’n borduurwerk grenst aan the Art of Embroidery, en dat zullen veel mensen het niet met me eens zijn, want het gaat alleen maar om kruisjes produceren. De ‘Art’ ligt dan ook meer in het ontwerp, wat ooit iemand maakte van een landelijk tafereel. Het is toch wel een soort Art-impressie, met al die ruiters in hun rode jasjes en dravende en drinkende paarden. Op de achtergrond een kasteel, een koets, een boerderij. Een boer en boerinnetje die met elkaar overleggen en op de voorgrond al die paarden en hun berijders. Met een foto krijg je zoiets niet voor elkaar om dat allemaal in  één voorstelling te krijgen, en met een schilderij ook niet. Dus heeft de borduurkunst ook wel een steekje vóór op andere kunst-vormen, ook al gaat het alleen maar om het produceren of reproduceren van kruisjes, ik weet het. Maar in een goed-ontworpen borduurwerk kun je van alles bij elkaar passen en dat maakt dat het toch een eigen plaats onder de beeldende kunsten heeft (vind ik).

Dit mooie wandkleed heb ik van een precies (maar dan ook werkelijk precìes) bijkleurende achterkant voorzien. Een mooie fijne ribstof in een soort aubergine-achtige kleur die precies de kleur van de geborduurde paarden is. En nu zou je er een wandkleed van kunnen maken (nog even een paar lusjes eraan, of gewoon met de nietmachine op een vuurwerkstokje hechten). Of je kunt het opvullen en dan is het een kussen. Een groot speelkussen voor bijvoorbeeld een kinderkamer, of een artistiek (Art-istiek!) kussen in een bijzonder interieur. Ik plaats dit mooie borduurwerk in m’n shop, en daarin ook een foto van een stukje achterkant. Een leuke geborduurde voorstelling om heel lang naar te kijken.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Letters en monogrammen borduren: klassiek en nog altijd leuk!
Iemand (die ik niet ken) begon eens aan een ambitieus project om het hele alfabet te borduren in mooie schuine letters op linnen ondergrond. Maar na zes-en-een-halve letter was de inspiratie op (denk ik) en zo bleef de lap jarenlang liggen. Ik stond ermee in m’n handen en besloot de schaar erin te zetten. Daar ging ik een kussentje van maken. Voor geroutineerde handwerksters misschien overbodig, maar voor anderen die ook zoiets willen: wel altijd even een binnenkussentje maken.

In een heel leuk klein Alfabetboekje staan ook mooie voorbeelden om letters te borduren. Je kunt kiezen uit een Actie-alfabet, Art Nouveau, Traditioneel schrift, Klassieke hoofdletters, of je kunt Parijse initialen naborduren. Ik koos voor één letter in Art Deco, op een mooi linnen lapje. Veel mensen hebben nog mooie kleine lapjes borduurstof liggen en misschien is dat een idee: met één letter laat je de stof goed uitkomen, en zo’n projectje is te overzien.

En zo is m’n kleine kussentje geworden:

Er lag zòveel tuin-afval dat het niet in de groene container paste. Dus toen de container was geleegd, haalde ik hem gauw weer op van de straat en vulde hem opnieuw, en liep er snel mee naar de andere kant van de straat. Zo werd de container op één dag twee keer geleegd, en daarna vulde ik hem nog een keer met de rest en nu is het terras weer vrij voor de tuinstoelen. Ik hoop dat ik er vandaag een uurtje ongestoord kan zitten, maar de ervaring heeft geleerd dat er op mooie dagen meestal veel herrie is.

Vorige week snoeiden wij ook de heggen (vandaar de berg afval, die niet in één keer in de container paste). Bij uitzondering maken we eens per jaar gebruik van een electrische heggeschaar. De eerste vijftien jaar dat we hier woonden wilde ik zo’n ding niet hebben, want ik vond dat je dat je buren niet kon aandoen, om zo’n lawaai te maken in een woonwijk. Dus snoeiden we gewoon met de heggeschaar, en dat gaat ook best. Dan hoef je zo’n takje maar één keer te knippen en dan is het precies op de lengte die je hebben wil. Maar we hadden zò vaak last van alle electrische apparaten in de buurt, dat ik uiteindelijk besloot om er ook maar één te kopen. Bam, in één zwiep ga je langs de heg en klaar ben je. Maar zo denken anderen er helaas niet over. Met zo’n ding in de hand gaat het van: “Hjieng, hjieng, HJIENG!” En nòg eens, en nòg eens! Nog een centimeter eraf en nòg een millimetertje meer. Ik snap dat niet. Je kunt er gewoon in één keer langsheen gaan en het lawaaiding dan weer opbergen. Maar helaas: als mensen zo’n apparaat eenmaal hebben dan blijven ze er eindeloos mee heen en weer jakkeren. En als het hegje dan na twee uur eindelijk klaar is, begint de volgende met z’n hogedrukspuit of andere lawaaiapparaten. Op zulke mooie dagen houdt het nooit op!

Terwijl ik snel de tweede lading groenafval in de container stopte, pakte ik een borduurwerkje waar ik net mee bezig was. Achteraf zie ik er wel wat symboliek in: Vroeger, toen die herrie niet bestond…. En er nog gewoon klaprozen en korenbloemen mochten groeien tussen het graan….
OK, I get it…. vroeger was heus niet alles beter. Maar die rotapparaten voor particulieren bestonden nog niet, en dàt was wel beter! Je kunt ook gewoon met je heggeschaar…..

Bewaren

Een leuk lapje gebloemde stof, van wat dikkere kwaliteit, lag er al jaren. Vandaag heb ik daar tasjes van gemaakt. Die komen altijd wel weer van pas. Om weg te geven. Of om in m’n shop te zetten? Zou iemand die willen kopen dan? M’n vorige gebloemde tasje (van William-Morris stof) werd wel af en toe besteld, maar dat was dan ook een erg mooi stofje. Dit ook wel, maar dit motief is wat bekender. Nou, ik probeer het gewoon. En misschien breng ik nog iemand op een idee, als je ook een mooi lapje hebt liggen waarvan je al jaren denkt: wat zal ik er eens mee doen? Tasjes maken!

Het geborduurde kussentje maakte ik al wat langer geleden. Het patroon komt uit het boek Moderne kruissteek-motieven, met oorspronkelijke Zweedse motieven. Eén van m’n lievelingsboeken.

Als je ook een kussentje wilt maken van een borduurwerk, dan kan het mooi uitpakken als je er eerst een bijpassende rand omheen naait. Dat geeft een begrenzing aan het borduurwerk.  Over dit kussentje blogde ik al in 2014: Kruissteek naar Deens design. Al m’n oude blogjes zijn nog terug te vinden, maar als het van pas komt verwijs ik er ook gewoon naar.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Nu ik toch al m’n  stoffen tevoorschijn heb gehaald, wilde ik ook voor dit oude kussen een nieuwe achterkant zoeken. Zoals je ziet zijn er meerdere mogelijkheden en een bepaalde ondergrond- of achterkant-kleur doet véél om een borduurwerk tot leven te brengen. Maar ik besloot het maar zo te laten en het borduurwerk zò in m’n shop te plaatsen. Iemand die het misschien hebben wil, kan het dan bij haar eigen interieur passen met een eigen gekozen achterkant.

Ik heb al vaker over de mooie oude tapisserie-steken geblogd en daarom kon ik dit kussen ook niet laten liggen. De binnenvulling was verpulverd en de achterkant versleten, dus die heb ik er gelijk afgehaald. Wat een moeite voor iets waar ik dan maar een paar euro voor vraag. Maar het gaat me vooral om de foto, om te laten zien hoe mooi die oude borduursteken waren en zijn. Met eenvoudige steken in spannende kleuren kunnen heel mooie effecten worden bereikt. In dit geval is er geborduurd op monostramien en dat geeft ook het mooiste resultaat. Als je nog ergens wat kunt kopen van dat mooie stramien en als je nog wat wol hebt, dan kun je eindeloos variëren.
En mocht je daarbij verlegen zitten om wat voorbeelden, dan denk ik dat het boek De nieuwe wereld van de naaldkunst (waar ik pas over blogde) het mooiste boek is op dit gebied. Bij die talloze mogelijkheden vond ik het leuk om nu eens zo’n oud borduurwerk te laten zien, want die had ik dacht ik nog niet eerder op m’n blog.

Van oude tapisserie-schilderijen kun je mooie tassen maken. Ik noem ze tapisserie-tassen en ik heb er al een heel stel maar had zin om er nog wat bij te maken. Een tas wordt het mooist als je er een bijpassende achterkant bij kunt passen en daarom heb ik al een hele tijd ribstoffen en andere stevige stoffen opgespaard. Nu heb ik alles voor me uitgespreid en ben aan het puzzelen. Sommige borduurwerken knappen er heel erg van op als je de glasplaat ervoor weghaalt, en als je de juiste achterkant-stof kunt vinden komen ze nog beter tot hun recht.

De bovenkant van een borduurwerk werk ik eerst af met een smal randje van dezelfde stof, dat maakt het daarna een stuk makkelijker om de tas mooi af te werken met een binnenvoering.

Voor wie zin heeft om ook zoiets te maken plaats ik nog zo’n geborduurd schilderij van een spinnende vrouw in m’n shop. Lijkt me leuk voor iemand die zelf wol spint!

Bewaren

Bewaren

Oud textiel (of plastik zakken) kun je verknippen tot repen en verwerken tot kleden of ook wel andere dingen. De resultaten kunnen verrassend zijn, zo lees ik op de achterkant van het boekje “Doe iets leuks met resten stof”. Vorige week was ik een dagje bij m’n nicht op bezoek en zij was ook met zo’n resten-project bezig: van oude t-shirts maakte ze repen en die breit ze tot een mandje. Het mandje is nog niet klaar, maar werd alvast in gebruik genomen door haar drie-jarig-dochtertje. Toen m’n nicht nog studente was, maakte ik voor haar ook zo’n bonte lappendeken, en die zag ik nu na vele jaren weer terug en dat was leuk. Inmiddels spelen er twee kleine meisjes op. Ik ging gelijk ook de grond zitten om mee te doen met spelen. We stopten alle popjes in het mandje en zeiden dat het aan een luchtballon hing en zo vlogen we de hele tuin door. Ik ben geloof ik nog steeds aan het nagenieten van zo’n zomers dagje spelen.

Het boek Voddeweven is het meest bekend als je bezig wilt zijn met resten stof en het heeft ook een hoofdstuk over de geschiedenis van het weven van voddekleedjes. Het kleinere boekje “Doe iets leuks met resten stof” is net als het andere boek ook een oorspronkelijk Zweedse uitgave (want deze traditie komt oorspronkelijk uit Scandinavië). Dit kleine boekje behandelt het Haken, Vlechten en Knopen van repen stof “tot een verrassend resultaat”. Breien staat er niet bij, maar dat kan dus ook, zoals m’n nicht liet zien.

Bewaren

Een onafgemaakt borduurwerk: wat zal ik er eens mee doen?
Ik kreeg deze vrolijk geborduurde bloemen vorige week. Als ik zoiets zie, dan ga ik altijd eerst eens over nadenken wat ik ermee wil. Een kussen of een tas van maken? Maar ik heb al zoveel kussens en tassen.
In m’n shop zetten? Maar het kleurt ook wel leuk bij dat àndere kussen. Toch iets van maken dan?

Eerst maar eens nat maken en in model trekken. Nu lijkt het al heel anders. Het was een paar dagen mooi weer om zulke klusjes te doen, maar toch let ik er wel op dat ik het dan niet in de felle zon te drogen leg. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar iemand zal dat misschien ooit eens tegen me gezegd. Beter om in de schaduw te leggen.

En nu kan er dan iets van worden gemaakt. Maar ik heb ook nog zoveel àndere dingetjes waar ik wat mee wil. Het is wel een beetje veel!
Vaak is iets borduren wel leuk, maar om het dan ook àf te ronden is een heel ander hoofdstuk.
Vandaar ook dat er zoveel onafgemaakte handwerkjes op markten terecht komen. Enerzijds is dat jammer, anderzijds helpt het om te bedenken dat het om het plezier van het borduren gaat. Maar toch…. een onafgemaakt handwerk daagt me uit om er dan toch eens iets van te maken. Herkenbaar?

Zondagochtendkussentje!

Als het gegons en gebabbel in de buurt me teveel wordt, dan zet ik wel eens een fonteintje aan met wat kabbelend water. Een klein rotspartijtje in een hoekje van de tuin. Maar ’s morgens om 6 uur is het nog heerlijk rustig. Ik stond speciaal vroeg op om te genieten van de rustige uren en genoot ervan hoe het ochtendlicht over de schutting gleed. Dat eerste prille ochtendlicht in de zomer is zo mooi!

M’n kussentje borduurde ik op een oud lapje stof wat nog van m’n grootmoeder kwam. Op zo’n gekleurd oud lapje linnen komt een eenvoudig patroontje in één kleur goed uit.

Fijne zondag!

Op sommige avonden heb je maar weinig nodig. Een pizza op een kleedje van Beirsbont.
Stilleven op de zaterdagavond…

Mijn voorraadje perlé-garen.
Ik hou van kleurtjes, en ik hou van voorraad en ik hou ervan om te bedenken wat ik nog allemaal wil maken.
Te veel misschien!

Vroeger is er in Nederland veel gehandwerkt in de kelimsteek. Nou ja, of het echt véél was weet ik niet, maar in ieder geval meer dan nu. Mijn tante was een expert en maakte verschillende mooie kleden (die zijn nog ergens bij een zus in huis). Als ik nu ergens iets van kelim zie dan wil ik het altijd gelijk wat beter bekijken, juist omdat je het niet zo vaak tegenkomt. Dit mooie kleedje vond ik een tijdje geleden ergens en ik dacht dat één kleur (staalblauw) was versleten. Want er waren wat opengelaten plekjes op het kleed, en op sommige plekjes was alleen een lange draad te zien, in plaats van de kenmerkende kelimsteek. Gister was het tijd om dat eens wat beter te bekijken, want een (andere) zus kwam op bezoek en zei dat ze zo’n zin had om iets van kelim te maken. Ze bladerde al mijn patronen door en zocht wat uit. Ik haarde voor haar dit kleed tevoorschijn en samen keken we er eens goed naar. In één van die oude patronen stond precies uitgelegd hoe je de kelimsteek moet maken, en óók dat je eerst de ondergrond moet bedekken met een extra draad. Zodat later het stramien niet meer te zien is. Dus de kleur staalblauw in mijn kleed is niet versleten, maar het was nog juist niet helemaal af. Dan is het ook juist wel een goed idee om een paar detailfoto’s te maken, om het goed te laten zien. Want de instructie in die boekjes was vroeger in zwart-wit en nu kunnen we mooie kleurenfoto’s maken.

Hoe heb ik het trouwens kunnen denken, dat die ene kleur versleten zou zijn? De Nederlandse wol die speciaal werd gemaakt voor smyrna en sudan en kelim stond juist zo goed bekend vanwege kleur-echtheid en motten-werend. De kleden die nu zo’n zestig jaar oud zijn of nog ouder, zijn nog steeds erg mooi om te zien en als ze niet ergens op de grond hebben gelegen zijn ze vaak nog niet versleten. Dit kleed plaats ik later in m’n shop (het is nu te mooi weer), en dan kan iemand die paar plekjes grijs-blauw nog afmaken en dan heb je een prachtig kelimkleed!

De ‘oude wereld van de naaldkunst’ en de ‘nieuwe wereld van de naaldkunst’ op één foto. Rond 1900 werden tapisseriesteken geoefend op een borduurlapje en het is verrassend hoe mooi de kleuren er na (bijna) een eeuw nog uitzien. Het is heel leuk om die steken nu weer opnieuw te gebruiken. De schrijfster van het mooie boek verzamelde al in 1971 heel veel oude steken bij elkaar en dit boek is nog steeds heel aantrekkelijk. Zij was destijds deskundige in de decoratieve naaldkunst en in de opzet van het boek is haar kunstzinnigheid en deskundigheid terug te zien. Het boek De nieuwe wereld van de naaldkunst staat al wat langer in m’n shop (en wordt nu ook weer gebruikt bij cursussen). De meeste exemplaren hebben kleine scheurtjes in het stofomslag (het zijn natuurlijk ook al wat oudere boeken). Maar soms kom ik ook een exemplaar tegen wat helemáál geen stofomslag heeft. Omdat dit zulke mooie boeken zijn, plaats ik die nu ook maar gewoon in m’n shop; het gaat tenslotte om de inhoud en sommigen vinden het minder storend als het oorspronkelijke omslag weg is.

Ook het mooie oude borduurlapje is te koop. Om de kunst aan af te kijken, òf om gewoon van te genieten!

Bewaren

Er lag een ansichtkaart op de mat. Altijd leuk! Blauwe luchten boven oude steden of prachtige natuurgebieden, die blauwe luchten hóren er gewoon bij! Ik heb altijd m’n ontvangen kaarten bewaard en zocht er net een paar op voor de foto. Van een zus in Amerika en een vriendin in Zwitserland en van ouders in Afrika: met elkaar reizen we de hele wereld over!

Op m’n prikbord boven de computer hing al een tijdje een textiel-decoratie. Ooit een keer gekocht, maar wat moet je er eigenlijk mee? Ik wilde hem ergens voor gebruiken toen we naar een Atlantic Island gingen, maar zag zo gauw geen toepassing. Nu wel, want gister kreeg ik een mooi gestreept lapje stof. Daar heb ik gelijk maar een tasje van gemaakt. De textiel-decoratie bleek een stikker te zijn, makkelijker kan niet.

Vroeger was op reis gaan een hele klus. Je moest lopen, of je kon op een paard gaan zitten. Daar zijn de onderstaande handwerkjes nog een herinnering van. Van sommige oud-Hollandse tegels (met die typische afbeeldingen) zijn ook borduurwerken gemaakt: leuke tafereeltjes. Je zou deze ruiter en marskramer (of misschien draagt hij wel visjes aan z’n stok) kunnen loshalen uit hun lijstjes. En misschien heb je ook nog wel zo’n leuk blauw gestreept lapje liggen waar je een tasje van wilt maken. Deze borduurwerkjes passen er dan goed bij!

Mijn tasje ligt in ieder geval vast klaar, want ik wil best nòg eens naar zo’n Atlantisch eiland. Toch ook wel boffen om in een tijd te leven waarin we niet meer hoeven te lopen maar met vliegtuigen overal kunnen komen!

Bewaren

Bewaren

Bloemetjes, vogeltjes en vlindertjes: dat zijn misschien wel de meest voorkomende onderwerpen om te borduren. Zelf ben ik er dol op, en dat begon al in m’n kindertijd. Het boekje middenop de foto had ik van m’n grootmoeder gekregen en daaruit borduurde ik zes vogeltjes onder elkaar, tot het lapje vol was. M’n moeder hielp me met de afwerking en zo was mijn liefde voor borduren (en voor oude handwerkboeken) geboren. Het kleine schellekoordje hing jarenlang op m’n kamer, maar later kreeg ik er genoeg van. “Zal ik de vogeltjes losknippen?” vroeg ik aan m’n moeder. “Nee joh, dat zou ik niet doen!” reageerde ze bezorgd. “Later vind je het weer leuk en ben je blij dat je het zo bewaard hebt.” Ze had gelijk, en nu ben ik er trots op dat ik dit oude schellekoordje uit mijn jeugd nog heb!

En ik heb inmiddels veel meer, want recent kocht ik ook een ander lapje met dezelfde vogeltjes, en die is voor m’n shop. Van dìt lapje zou ik het minder jammer vinden als iemand de vogeltjes losknipt, want het lapje zelf is niet zo mooi afgewerkt en de mooie  geborduurde vogeltjes zouden heel goed voor iets anders gebruikt kunnen worden.

Gister had ik het er met mijn visite over hoe mijn blogjes in andere huizen binnenkomen. De één is geïnteresseerd in mijn belevenissen, de ander in de handwerkjes, of in de tentoonstellings-tips. Ik zorg graag voor afwisseling, dus dat is het probleem niet. Wat ik soms wèl lastig vind, is hoeveel persoonlijks ik in m’n blogjes verwerk. Een verhaaltje over m’n allereerste schellekoordje, dat is ook wel persoonlijk, maar niet hinderlijk. Maar misschien is het wel hinderlijk als ik weer begin te zeuren over de herrie in de straat. Ik zou aan dit blogje ook een draai kunnen geven zoals: “Ik hoor liever vogeltjes fluiten als boormachines dreunen.” Helaas is het bij één van m’n buren weer eens zover: de honderdduizendste verbouwing! Er staat een grote container met de uitgebroken muren, keuken en vloeren voor m’n keukenraam. En de busjes rijden weer af en aan. Ik vind het een teleurstelling, want ik had juist graag nu eens lekker thuis willen naaien. Maar met deze herrie op de achtergrond is dat minder leuk.

Zo’n verhaal is dan voor mij wel even zinvol om van me af te schrijven (klagen mag best, af en toe). Maar anderen hebben er niks aan. Als iemand later nog eens googelt op “Vogeltjes borduren”, dan wil ze liever snel kunnen zien wat de mooiste borduurpatronen zijn. Overigens komt dat best voor: dat zoeken naar specifieke vogeltjes. M’n antwoord voor déze vogeltjes is dan: als je op zoek bent naar de borduurpatronen hiervan, dan kun je terecht in het boek Ponts de Croix Scandinaves van DMC. Daarin staan al die mooie vogeltjes en ook vlindertjes, paddestoelen en fruit. Deze patronen zijn min of meer ‘klassiek’ geworden, en zijn later ook in heel veel tijdschriften en als losse patronen afgedrukt.

Bewaren

Vandaag twee blogontmoetingen gehad, en dat was leuk!
’s Middags ging ik naar een oudere mevrouw die me had uitgenodigd om bij haar langs te komen en ’s avonds kwam een echtpaar een bestelling ophalen en dat werd een hele visite. Ik heb ervan genoten! Ik kreeg allerlei terugkoppelingen van wat mensen van mij weten en dan schrik ik wel eens: “o ja, dat heb ik óók allemaal geschreven. Tjonge, hebben ze dat allemaal onthouden?”
Ik kreeg ook complimenten, omdat ik zo trouw elke dag schrijf en dat het meestal wel interessant is om te lezen. De mevrouw van vanmiddag vond de persoonlijke stukjes het leukst, waarin ik vertel over uitstapjes en zo. En ze zei dat ik vast wat heb met taal, want m’n zinnen zitten grammatikaal meestal wel goed in elkaar. Met het echtpaar van vanavond kwam het tot een hartelijk contact en nu rijden ze net de straat weer uit en voel ik me blij na een leuke ontmoeting. Ja, het is ook wel veel werk, elke dag bloggen (dat wordt ook vaak aan me gevraagd) maar het geeft ook veel voldoening!

En ja: al die handwerkjes hè? Ze blijven maar stromen! Ik vind zelf van alles leuk en vind het ook leuk om het hier te laten zien. Zoals dit gehaakte kleedje. Niet alles is sofisticated (ik mocht wel moeilijke woorden gebruiken, kreeg ik te horen) maar dat hoeft ook niet. Met zo’n simpel haakwerkje kun je al je restjes opmaken. Gewoon in het midden beginnen en rondjes haken. Wil je toch iets moeilijkers? Leer dan beter haken! Dat is echt een super-retro boekje uit 1977, waarin toen al alles stond wat we nu weer leuk vinden.

Bewaren

Bewaren

Gisteravond om negen uur kreeg ik een vraag of ik nog ergens een oude quilt had liggen. Die mee op reis kon. Ik dook in m’n mand met onafgemaakte ‘tops’ en vond er één die wel geschikt was. Gauw afgemaakt, en nu zit hij in een koffer. Dat ging voorspoedig en nu heb ik zin om weer eens wat nieuws te maken. Het is al lang geleden dat ik bezig was met quilten. Nu ben ik bezig om m’n lapjesvoorraad te inspecteren en te verzinnen wat ik wil gaan maken. Een fijn handboek is het boek van Katherine Guerrier. Zij behoort tot de top van quilt-deskundigen. In het boek Quilt- en patchworktechnieken geeft ze informatie over de meest voorkomende technieken, zoals Cathedral window, Hawaiaans appliqueren, Sashiko, Glas in lood, Jojo’s, Crazy patchwork,  Folded star, Seminole en Stroken patchwork. Ook de traditionele blokpatronen zoals Log Cabin, Molenwiek en Flying Geese worden besproken.

Bij al deze mogelijkheden zijn er slechts twee probleempjes: keuzestress en tijdgebrek.

Het leuke van deze merklap is dat er geen initialen op staan. Daarom is hij voor iedereen die van merklappen houdt aantrekkelijk, want je kunt hem zò tussen je eigen collectie hangen en dan is hij na één dag al ‘eigen’. De merklap heeft mooie letters en klassieke figuurtjes en daaromheen een mooie rand. Middenop een levensscheepje en een levensboom. Deze ingelijste merklap is heel decoratief, mede door de zachte kleuren. Wie belangstelling heeft kan hem vinden in m’n shop.

Bewaren

Dit is de foute kruissteek!
Héél fout!
Ik huiver altijd als ik oranje kruisen op levende bomen zie. Want het betekent dat ze ten dode zijn opgegeven.
Er waren meer dan tien grote bomen vlakbij mijn huis gemarkeerd. En toen hoorde ik lawaai. Ik liep naar buiten om te kijken of het ècht zo was. Ja, het was echt zo. En nu zijn die bomen dus omgezaagd. Mensen uit de buurt hadden geklaagd dat ze te weinig fietsruimte hadden, dus moesten de bomen omgezaagd om de weg te verbreden. Maar als ìk nou eens ga klagen, dan ben ik bang dat het weinig helpt. Ik zou bijvoorbeeld kunnen gaan klagen dat er te weinig groen overblijft…..

Het beste is om na een diepe zucht me maar weer te richten op de gòede kruissteek, en die is er gelukkig ook. Margit Reij (een handwerk-deskundige van de vorige generatie) schreef een leuk boekje waarin de basis van de kruissteek wordt toegelicht. Ook zijn er hoofdstukken over het voorbereiden voor het borduren, de techniek, het afwerken, en nog wat over aanverwante technieken (zoals assisi en holbein). En nog een hoofdstukje over het gebruik van randen en letters. Een leuk basis-boekje over Kruissteekborduren voor wie door de kruissteek is gegrepen.

Bàh!! Ik hou niet van die bomen omzagerij!

Bewaren

Op het eerste gezicht zou je misschien denken dat al die oude witte kleedjes gelijk zijn, maar dat zijn ze ècht niet! Er is een heel verschil tussen dikte van gebruikte garens, ingewikkeldheid van patronen en ook in toegepaste technieken. Het bovenste kleedje is gehaakt van wat grovere katoen, en het onderste kleedje is gebreid met heel dun garen. Maar ook een overeenkomst: deze kleedjes zijn allebei ovaal, en zo kwamen ze samen op de foto terecht. Het bovenste kleedje liet ik een paar dagen eerder zien, als ideale ondergrond voor een vaas met pioenen op een tuintafel.

En het onderste kleedje zocht ik op omdat ik het bij één van de betere / mooiere Breileerboeken wilde passen: het breileerboek van Burda. Alle Burda leerboeken van vroeger zijn heel volledig, deskundig en nu weer volop bruikbaar. Ik bladerde het eens door, en maakte een aantal foto’s voor bij dit artikel in m’n shop, en kwam toen op een pagina met een achtergrond-artikel over de geschiedenis van het breien. En die pagina is interessant genoeg om niet alleen in m’n shop te plaatsen, maar ook hier op m’n blog te laten zien. Paginagroot is een schilderij afgedrukt wat de oudst bekende afbeelding is van het breien in de Duitse schilderkunst.

Deze afbeelding kun je uiteraard ook op internet vinden (en dan in kleur). Het is een paneelschildering van het Maria-altaar uit Buxtelhude en het is geschilderd door Meester Bertram, omstreeks 1390. Te zien is dat Maria bezig is om met vier naalden een truitje te breien voor het kindeke Jezus.

Overigens is het breien geen uitvinding in de Middeleeuwen geweest, maar was al in de oudheid bekend. Op Griekse vazen ragen amazones zulke strakzittende kousachtige broeken, dat aangenomen wordt dat die ook gebreid zijn. Ook in graven van Romeinse legionaires zijn kousen met een stekenweefsel gevonden. En er zijn nog een paar hele oude sokken en handschoenen gevonden. Er wordt aangenomen dat de kunstvaardigheid van het breien gedurende een aantal eeuwen in vergetelheid is geraakt, en dan in de vroege middeleeuwen weer wordt gepraktiseerd, o.a. in Italië.

Nog veel meer interessans is er te lezen in dit artikel over de geschiedenis van het breien. Maar het boek gaat verder vooral over al die mooie steken die nà de begintijd zijn ontwikkeld, en die in onze tijd weer herontdekt worden. Een boek met patronen voor noppen breien, kabelbreien, patentbreien, ajourbreien, Noors breien, kunstbreien en nog veel meer.

Bewaren

Bewaren

Beste kinderen,
Er was eens een kleine jongen. Hij heette Ot. En een klein meisje. Haar naam was Sien.
Ot en Sien. Jullie vader en moeder kennen die twee kinderen goed. Opa en oma weten ook vast nog veel van ze. En straks zullen jullie dit ook doen. Want dit boek vertelt van hen.
Ot en Sien wonen naast elkaar. Het zijn buurkinderen.

Zo begint het beroemde boek van Jan Ligthart met korte verhaaltjes over twee kindjes die nog niet naar school hoeven en de hele dag spelen en op hun klompjes de wereld ontdekken. De tekeningen van Cornelis Jetses hebben eraan bijgedragen dat het tweetal in ieders herinnering is gekomen. In de meeste huizen kwam wel een boekje van Ot en Sien om uit voor te lezen. En later verschenen de afbeeldingen op serviesgoed en allerlei gebruiksvoorwerpen. En je kunt ze dus ook borduren! Ik plaats een groot stuk voorbedrukt stramien in m’n shop met de beroemde afbeelding waarop de twee kleine kindjes in een ton schuilen voor de regen. Deze afbeelding staat ook voorop het boek van Ot en Sien waarin al die verhaaltjes staan.

In 1971 publiceerde Ariadne een teltekening voor een borduurwerk van een andere beroemde afbeelding: onder de paraplu.
Na wekenlange warmte regent het vandaag en dat is dus een mooie aanleiding om over regenachtige borduurwerken te bloggen.

Bewaren

Beiersbont is een handwerkstof waarop op een heel eenvoudige manier leuke en decoratieve randen geborduurd kunnen worden. De stof wordt al vanaf 1807 geweven door John Van den Acker, een Nederlandse weverij in Brabant. Deze weverij is gespecialiseerd in het weven van ruiten en strepen. De stof is gemaakt van zuiver katoen en verkrijgbaar in veel kleuren. Lange tijd was deze stof ‘ouderwets’  maar ze komt nu weer in de belangstelling. Deze stof wordt veel aangeboden aan oudere mensen die graag willen borduren, maar het niet meer zo goed kunnen zien. Voldoening èn resultaat zijn groot wanneer deze stof wordt gebruikt. De stof is het meest bekend vanwege de tafellakens die ervan werden gemaakt, maar met kleine restjes is ook nog iets leuks te doen.

Traditiegetrouw ging ik op tweede pinksterdag naar de grote Pinkstermarkt in Brummen. Daar kwam ik een kraam tegen waarop spulletjes van Beiersbont werden verkocht en ik kocht wat. Tè leuk om te laten liggen. Nu heb ik een naaldenboekje, een speldenkussen en twee tafellopertjes voor m’n shop. De tafellopers werden aangeboden als ‘kaartenhangers’, maar ik denk dat ze dwars over een tafel óók een heel leuk effect geven. Ik wilde deze spulletjes ook laten zien vanwege de illustratie: gooi nooit een restje Beiersbont weg, want zelfs met het kleinste stukje kun je nog iets leuks doen!

Nog even wat aandacht voor het kleine doorgeregen kussentje: dit is gemaakt op wafelstof. Deze stof heet Ackeron. Daar kun je ook  op doorrijgen. Voor als je nog een stukje zou hebben liggen, en anders is dit kussentje ook te koop.

De allround handwerk-deskundige Henriette Beukers schreef vroeger ook over dìt onderwerp, en daarom staat haar naam op een dun boekje wat illustraties hoe je op Beiersbont kunt borduren. Het lijkt mij een collectors-item, dit boekje, en ik hou het nog even apart omdat ik het zelf nog wil gebruiken. Maar wèl leuk om alvast even te laten zien.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Ik heb een soort heimwee naar vroeger. Hoewel ik zelf nooit in klederdracht-plaatsen heb gewoond. En hoewel er genoeg nadelen te benoemen zijn aan die tijd en ook aan die dracht. Maar toch, het gevoel van schoonheid. En onaantastbaarheid van jonge vrouwen. Het collectieve gevoel van: We kleden ons mooi en netjes aan.
Maar de tijden zijn veranderd, en wij ook.
Toch mooi, deze oude kaarten.
En ik wens ieder een fijne tweede pinksterdag!

Mooie vrije dagen zijn niet voor iedereen mooi. Nieuws over aanslagen en aanvallen bederft het gevoel van vrijheid. Voor degenen die getroffen zijn en hun nabestaanden zullen deze pinksterdagen verschrikkelijke dagen zijn. Ik vroeg me gisteravond af of ik nog wat zou schrijven over de recente aanslag in Londen. Terwijl ik me dat afvroeg, hoorde ik in de verte sirenes op de ringweg om de stad waar ik woon en er vlogen een paar keer helicopters over. Een uurtje later keken we op internet of er al wat nieuws was. Iemand was van een flat gesprongen. Verschrikkelijke gebeurtenissen verweg, maar ook dichtbij. De meesten van ons zijn buitenstaanders, ons treft het niet. Maar het raakt je wel. Mooie vrije dagen. Maar niet voor iedereen. Je staat er wel even bij stil.

En dan wordt je ’s morgens wakker en lees je op het nieuws dat het vermiste meisje is gevonden. Dood. Hoe gruwelijk. Hoe onvoorstelbaar. Zo verschrikkelijk.
De mooie pinksterdagen zijn niet voor iedereen mooi.
En het gevoel in een vrij en blij land te leven is ernstig aangetast. Meisjes van veertien kunnen in het buitengebied niet meer op de fiets naar een klasgenoot om huiswerk te maken. De gruwelijke gebeurtenissen die telkens weer plaatsvinden zijn verontrustend.

Bewaren

Op Pinksteren (of Sinksen) wordt de uitstorting van de Heilige Geest herdacht. Het is dan tien dagen nadat Jezus naar de hemel is gegaan. De christelijke kerk ziet deze gebeurtenis (die is opgeschreven in het bijbelboek Handelingen) als het begin van de christelijke kerk.

Pinksteren is in de hele geschiedenis van het christendom een zeer belangrijk feest geweest. In de vroege middeleeuwen werd dit gevierd met een week van verplichte rust, bekend als de Heilige Geestweek. Tot de standaardrituelen behoorden het loslaten van duiven in de kerk, het strooien van blaadjes van pioenrozen en het blazen op de klaroen. Later werd de Heilige Geestweek wat ingekort, en nog later bleven er nog ‘slechts’ drie verplichte rustdagen over. Op de Synode van Dordrecht in 1600 werd bepaald dat hier nog een dag van af kon gaan, en zo is de week al week al wel genoeg ingekort. Het zou geen recht aan de geschiedenis doen om er nòg een dag vanaf te halen. Juist fijn om twee pinksterdagen te hebben!

Er wordt vaak onderzoek gedaan naar de bekendheid en de betekenis van deze dagen. En het bleek dat tweederde van de Nederlanders de betekenis nog wel weet (hoewel Pinkpop en andere festivals ook bekende invullingen zijn geworden). Desondanks gaf Nu.nl een mooi overzicht van de betekenis van Pinksteren, voor wiet het nog eens op een rijtje wil hebben.

Voor deze mooie pinksterdag bewaarde ik een fraai blauw wandkleed met geappliceerde vogels. Het heeft een bijzondere herkomst (maar dat hebben eigenlijk alle handwerken, alleen die weet ik niet allemaal). Een prachtig symbolisch wandkleed voor Pinksteren (en daarna is het ook nog mooi!).

Tasje met gouddraad aan het prikkeldraad.
Een lapje stof met ingeweven goudkleurig motief lag er al een paar jaar. Een lapje wat te mooi was om er niks mee te doen, en ook te mooi om er iets ingewikkelds mee te doen. Alleen maar een paar rechte stiklijnen, dan komt het mooie lapje het beste tot z’n recht.

Het werd een tasje voor dagen ‘met een gouden randje’, waarop je weinig nodig hebt. Alleen een vestje in een tasje, voor als het nèt iets frisser wordt.

Dus als je nog een lapje hebt wat te mooi is om te laten liggen….

Meestal worden de ronde haakwerkjes in wit uitgevoerd, maar het kan natuurlijk ook in kleur.
En natuurlijk kun je ieder patroon voor een haakwerkje gebruiken, en het dan in de kleur maken die je mooi vindt.
Maar een apart boekje, met alleen maar voorbeelden van mooie kleedjes-in-kleur, dat heeft toch ook wel wat.
Een mooi haakboekje: Fijn haakwerk in kleur.
En de kleurige kleedjes zijn ook voor m’n shop.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Ze zijn er maar kort, en als ze er zijn wil je ervan genieten: pioenen! Kenmerkend voor begin juni.
We gingen op bezoek bij familie en m’n zus nam de grote weelderige roze bloemen mee uit haar eigen tuin. En ik nam een kleedje mee. Niet afgesproken, maar het paste wel bij elkaar. Ik ben altijd benieuwd hoe zo’n gehaakt kleedje op een àndere tuintafel staat dan m’n eigen. Nu weet ik het: goed dus!
Het kleedje is voor m’n shop, dus kan straks wel weer op een andere tuintafel liggen.

Bewaren

Escape!
Waaruit dan?
Uit een ruimte waarin je met een groep vrijwillig wordt opgesloten. Door middel van raadsels en opdrachten moet je proberen te ontsnappen. Daar heb je precies een uur de tijd voor, langer niet. En het kost nog geld ook nog om je te laten opsluiten, maar het is reuze leuk!
Er zijn al meer dan 500 escaperooms in Nederland en elke room heeft een eigen thema. Wij gingen het met onze kinderen ook eens uitproberen. Met een filmpje werden we teruggeplaatst in de tijd. Het was 31 december 1999 en de milleniumvrees was alom aanwezig. Bedrijven hadden maatregelen genomen om de verwachtte computerstoring op te vangen. Zo was er ook een tankstation in Woerden, wat uit voorzorg alles had leeggehaald. En nu werden wij in dat tankstation geplaatst en kregen een opdracht.

Als je er meer van wilt weten, druk dan op één van de links, en verbaas je over dit snelgroeiende fenomeen, wat geschikt is voor bonding op bedrijfs- of familie-uitstapjes. Ik vertel er verder niks over, want dat is niet de bedoeling. Je mag niks verklappen als je eenmaal zo’n escape-ervaring hebt gehad. Niks zeggen over waar de sleutels liggen en hoe je de raadsels kunt oplossen. En vooral ook geen foto’s maken. Dus heb ik nu alleen een haakwerkje te laten zien. Na afloop van ons uitje (vorig weekend) gingen we Wandelen in Woerden, en gelukkig had ik nog zo’n geel zonnetje bij me. Zo’n zonnetje komt altijd wel van pas.

En wil je weten of wij slim genoeg waren om binnen het uur te ontsnappen? Nee, helaas…. Na een uur kwam de escape-uitbaatster ons lachend tegemoet en vertelde ons wat we allemaal goed en fout hadden gedaan. En welke raadsels we nog meer hadden moeten oplossen om het spel helemaal uit te spelen. Toen we even later min of meer verbaasd weer buiten stonden merkten we hoe moe we waren. Best inspannend hoor: zo’n escape room !

Iedereen heeft wel zo’n klimophaag, die ooit door een onnadenkende buurman is geplant (omdat die zo lekker snel groeit) en die jaren later een plaag is geworden (juist omdat hij zo snel groeit). Ik wilde er absoluut géén, maar toen we hier kwamen wonen moest ik het onderspit delven, want de buren wilden er wel één. En daar hebben we dus regelmatig last van. Vandaag snoeibeurt!

Gister kwam m’n zus me ophalen en reden we naar twee familieleden die ook wel wat hulp bij een snoeibeurt konden gebruiken. We snoeiden en we veegden en we dronken koffie en we speelden met de kindertjes en we reden met een voldaan gevoel ’s avonds weer naar huis. En nu ligt die heggeschaar hier nog want die had ik gisteravond niet meer opgeruimd. Hoog tijd om onze eigen heg ook een beurt te geven! De buurvrouw kwam al naar buiten: “Fijn dat jullie weer een keer snoeien, riep ze over de heg.” Ik dacht: “Wat mij betreft rukken we hem eruit, het onding.” Maar ik heb het maar niet gezegd. We zien wel.

In ieder geval hebben die klimopblaadjes wel een mooie klassieke vorm. Net als de gestileerde tulpen. Gister had ik het nieuwe exemplaar van het tijdschrift “Merkwaardig” meegenomen (en ook het nieuwe tijdschrift van het Quiltersgilde). Om het even aan m’n nicht en m’n zus te laten zien, want zij zijn ook geïnteresseerd in handwerk. In het tijdschrift van Merkwaardig (de vereniging van Merklapliefhebbers) wordt een overzicht gegeven van de borduurmotieven die elke maand verschijnen, en die dan kunnen worden geborduurd. Het zou me niet verbazen als verderop in het jaar dit klassieke tegelmotief ook nog weer terugkomt, want dat past wel bij deze serie. De klassieke Nederlandse motieven die tot nu toe zijn gepubliceerd in deze borduur-serie kun je ook hier  terugvinden.

Vanmorgen verstuur ik ook weer een nieuwsbrief. Maar nu weer verder met het onding snoeien.