Ik ben een kast aan het leeghalen en daarna nemen we hem mee naar ons eigen huis.

De eerste lentedag: Flower-fairy streek even neer in de Forsythia.
Ik had al een tijdje een andere foto van haar klaarliggen, om eens een keer wat te laten zien over het gebruik van zilverstiksel bij borduren. In de vleugels van dit blauwe wezentje is zilverdraad gebruikt en dat voegt nog wat toe aan de fijne verschijning.

Je ziet ze niet zo vaak, deze bloemige schatjes. Maar vandaag streek ze toch even neer op een Scilla-tapijtje bij de voordeur van m’n ouderlijk huis. Dat zijn we aan het leeghalen en ik ben blij dat ik nog even mee kan maken dat de Sterhyacintjes bloeien.

Jàren geleden begon iemand aan de letterlap (ontwerp van Kate Greenaway) maar hij kwam nooit klaar. Nu bestelde ze bij mij het geborduurde alfabet en dat ging gister op de post. Maar ik heb nog meer! Ik heb ook nog een een pakket met een half-afgeborduurd alfabet (eveneens door iemand vele jaren geleden begonnen, maar nooit afgekomen), en die plaats ik nu in m’n shop. En ik heb nog een compleet nieuw pakket, wat ik ook te koop plaats. Alfabetten in drie stadia van voltooiing dus!

Hier en hier liet ik eerder het geborduurde alfabet zien (twee versies).

Het alfabet-schilderij wat ik gister verstuurde is voorlopig het laatste geborduurde schilderij wat ik verzond. Tot Pasen stuur ik geen grote dingen meer op (zoals geborduurde schilderijen). Je kunt deze wel gewoon bestellen, maar dan krijg je bericht dat de verzending nog even wordt uitgesteld.

De afgelopen maanden heb ik veel tijdschriften toegevoegd aan m’n shop. Bijna elke handwerk-techniek heeft een eigen tijdschrift en vaak zijn de oude tijdschriften nog heel bruikbaar, en dat geldt zéker voor de tijdschriften voor haken en borduren. Ik ben niet klaar gekomen met alles wat ik nog heb liggen, maar ik ga nu even een tijdschriften-toevoer-stop houden, tot na Pasen. Ik heb ook nog veel boeken liggen (die zijn nà de tijdschriften aan de beurt) en veel handwerk. Ik laat alles nu een tijdje liggen. Er staat genoeg in m’n shop en ik heb even m’n aandacht nodig voor andere dingen.

Deze als laatste nog: Leuke kleine borduurmotieven voor Lente en Pasen.
Dus de titel van dit blogje kun je op twee manieren uitleggen: het zijn ook de laatste tijdschriften vóór Pasen!

Handwerk is leuk maar ook ‘betrekkelijk’. Ineens kan het ook zo onbetekenend lijken. Er was gister een aanslag in een tram in Utrecht en heel het land werd erdoor opgeschrikt. Reacties die ik hoorde waren: We konden erop wachten totdat het ook bij ons zou gebeuren. Dan dacht ik: “Nou, daar heb ik ècht niet op zitten wachten hoor!” Het is belangrijk om te weten waaròm het in onze tijd gebeurt. Wereldwijd vinden dit soort aanslagen plaats. Verschrikkelijk voor de slachtoffers en hun familie, en schokkend voor het hele land.

Een foto met een eenvoudig alfabetje had ik nog liggen dus die gebruik ik nu, om een paar regels te schrijven over hetgeen ons allemaal bezighoudt. Het ziet er leuk uit, bij een mooi servies, maar ineens is het zo betrekkelijk. Ik mijmer er wat over. Een mens gaat een gang door het gekregen leven, een leven van A tot Z. Met alle fases en gebeurtenissen. Van groei naar volwassenheid en van betekenis en relaties. Een leven met alle letters. En hoe vreselijk is het als iemand dan zò plotseling en zò willekeurig uit het leven wordt gerukt. Als het leven niet voltooid kan worden. Als alle relaties abrupt worden afgekapt en iemand uit het leven wordt geschoten. Zo erg!

Ook met betrekking tot de dader zie ik iets met het alfabet, namelijk een grondig verstoord alfabet. Ergens is iets enorm mis gegaan. Na de D kwam er geen E of zoiets. Misschien ging het bij de eerste letters al mis en is aan het begin van iemands leven al een basis gelegd voor scheefgroei en stoornis. Of misschien deugde het hele systeem niet waar deze mens in geboren werd. En was het inderdaad ‘wachten totdat het een keer fout zou gaan.’ Maar dan hebben we als maatschappij wèl veel werk te doen, om vroege signalen te onderkennen en om krachtige en bijsturende maatregelen te nemen.

Ik kijk nu even anders tegen dit alfabetje. Het leven (van a tot z) is zo kostbaar. En kwetsbaar.

De knoppen van de oude magnolia staan op springen. Dit is de week dat alle bloesem en blaadjes tevoorschijn komen.

Fijne zondag!
Ik ga nog weer naar m’n ouderlijk huis, waar het steeds leger wordt. Deze aquarel nam ik eerder mee naar m’n eigen huis. Telkens haalden we wat op.

In 1910 liet freule Lita dit poppenhuis bouwen. Ze was toen 34 jaar, dus het was niet bedoeld om mee te spelen maar om aar kostbare collectie miniaturen aan haar vrienden te laten zien. Het huis wat ze liet bouwen was modern voor die tijd, en het interieur toont ook moderne vindingen die in de betere kringen net opgang deden, zoals electrisch licht, telefoon en een stofzuiger. Een jaar of vijf geleden is het poppenhuis met veel liefde en vakmanschap gerestaureerd en nu is het weer één van de pronkstukken van het Haags Historisch Museum. Daar wierp ik er afgelopen weekend een snelle blik op maar je zou er nog veel langer naar kunnen kijken. En dan een beeld vormen van de inrichting van zo’n Haags Huis van Honderd jaar geleden.

De woonkamer van Lita’s herenhuis is gevuld met mooie spulletjes, zoals een mooie spiegel boven de schouw. Aan weerszijden van de schouw hangen ‘schilderijen’ met landschappen. De dame des huizes doet een dutje op de fluwelen bank.

Poppenhuizen spreken nog steeds tot de verbeelding en kunnen in alle tijds-modes worden gemaakt. De markt voor poppenhuisliefhebbers is groot genoeg voor een eigen tijdschrift en dat is het tijdschrift Dolls House Nederland. Hierin staan veel leuke en bruikbare tips en ideeën voor het maken van vele kleine en grote onderdelen voor inrichtingen van poppenhuizen.

Lang geleden stond er een kast langs de straat waar wij toen woonden. Die kast was roze. We belden aan en mochten hem meenemen. Daar was ik toen heel blij mee. Toen we verhuisden verfden we de kast groen en daar was ik nòg blijer mee. Alles wat je erin zette stond mooi. Nu zijn we hem aan het uitruimen want hij moet plaatsmaken voor iets anders. Ook wel goed, na twee decennia is het leuk om eens wat te veranderen.

Maar ik ga hem ook missen. De kast waar àlles wat je erin zet mooi uitkomt. Mijn man verzamelde Maastrischts Aardewerk. Op de bovenste foto een deel van het Bouquet Bleu servies. Daar hoef ik dan alleen maar een gebreid doekje bij te leggen…

En nu weer aan het werk!
(Ps tip: gebreide vaatdoekjes zijn nu weer hip!)

De grote Duitse handwerk-uitgeverij Burda gaf tijdschriften uit die ook in het Nederlands verschenen. En dat uitgevers er goed in zijn om mooie jonge vrouwen op hun covers te plaatsen dat weten we inmiddels wel. In onze tijd zijn er weer andere dingen in de mode dus dan lijken deze tijdschriften niet meer zo interessant. Toch zijn ze dat wèl, en dan met name vanwege de deskundige behandeling van sommige handwerktechnieken. Soms zijn dat technieken die je niet zo vaak tegenkomt in andere tijdschriften. Enkele voorbeelden: Doorstikken van gewatteerde stoffen, Smok-cursus, Haken met gegolfd galon.

Verder zijn er veel onderwerpen die ietwat Duits zijn en interessant kunnen zijn voor degenen die daar juist naar op zoek zijn, zoals het beschilderen van een boerenkist, Linnenborduursel, Vlechtwerk van pitriet, Kleedje met oogstbloemen, Gobelinborduursel met soedanwol, Bonte merklappen en Folklore-borduursels. En dat allemaal om Plezier met Handwerken te hebben en te houden!

Op de laatste dag van ons Haagse weekend kocht ik een bos tulpen in zo’n bloemenstalletje. Véél leuker dan bloemen kopen in de supermarkt. Al eeuwenlang spreken die tulpen tot de verbeelding en we hadden dan ook mooie tulp-impressies gezien in de musea die we bezochten. En nu is het er weer volop de tijd voor om ze in onze vazen te zetten!

Of om ze weer even ùit de vaas te halen…. Ik zat op de bank en m’n oog viel op een kleedje, wat ik ook mee had genomen uit Den Haag. Ergens gevonden. Het is gemaakt in de doorstop-techniek. De ondergrond is niet de gebruikelijke Aida-handwerkstof want dat is voor doorstoppen minder geschikt. Voor doorstoppen wordt een ondergrond gebruikt van monostramien.
Ik geniet van de (Hollandse) kleuren.

“Een nieuw modeseizoen en dus een nieuw Hema Breiboek, zoals je dat van breigaren-winkel nummero één gewend bent.”
“Gewoontegetrouw biedt de breimode volop fantasie en bvariatie en dat zie je in dit boek terug.”
“Ziezo, hier is ons nieuwe breiboek, dus u kunt weer aan de slag.”
“Het kon haast niet anders: na ’t succes van ons eerste breiboek meosten wij wel een nòg mooier en nog dikker Breiboek maken. En dit is ‘m dan.”
“Breien is mode maken. We wensen u veel plezier bij het breien. En veel succes met de resultaten.”

Lange tijd waren de Hema Breiboeken brei-bepalend. Je kocht zo’n boek (liefst als het net uit was), kocht de aangegeven wol en ging breien. Keuze zat!
Nu zijn deze boeken geliefde verzamelaars-boeken. Vanwege de nostalgie, maar ook omdat de boeken gewoon nog weer bruikbaar zijn.
Bij de vroege uitgaven (die destijds vier gulden en vijfenzeventig cent kostten) kon ik geen jaartal vinden. Weet iemand uit welk jaar deze boeken komen?

Macramé is onverminderd populair. De tijd dat de plantenhangers en uilen in typische zeventiger-jaren inrichtingen de boel opvrolijkten is allang voorbij en ook de associatie met alto-toestanden is er niet meer. We zien hippe hangers  in toonaangevende tuincentra en ik zag er ook één in de deftige Bijenkorf. Daar maakte ik dan maar eens een foto van.
Twee Engelse tijdschrift-achtige boeken en een compleet macraméboek heb ik om in m’n shop te plaatsen en deze zijn (vanwege de foto’s) juist wèl heel leuk vanwege de tijdsbeeld-associatie van de zeventiger jaren. Macramé past zich moeiteloos aan aan iedere tijd en omgeving. In één van deze publicaties wordt benadrukt dat macramé al duizenden jaren oud is en nooit zal verdwijnen. “It is one of the world’s oldest and most satisfying art forms. Without needles, hooks, or complicated tools, the student of Macramé can produce beautiful, artistic, or functional objects easily and enjoyably.”

Dus voor wie haast geen Nederlands tweedehandsboek meer kan vinden en het niet erg vind om de voorbeelden in het Engels te zien:

De Stichting Goed Handwerk (opgericht in 1951) organiseerde tentoonstellingen, gaf patronen uit, schreef landelijke wedstrijden uit waarvan de resultaten werden beoordeeld door deskundigen, organiseerde cursussen, en gaf ook boeken uit. En ook het tijdschrift verscheen een paar keer per jaar, met daarin veel informatie over wat er allemaal te doen was op het gebied van handwerk, en vaak ook interessante bijdragen over specifieke handwerktechnieken of etnisch handwerk. Het ledental groeide naar 10.000. Bij het 30 jarig-jubileum in 1981 schreven ze in het tijdschrift (het laatste tijdschrift in de foto-collage) schreven ze: “Welke leek had in de vóóroorlogse jaren handwerken leren maken in Perzisch-ajour of kende de Cuna-techniek van Patchwork? En had men vroeger ooit handwerktentoonstellingen gezien, waar naast gewone handwerken ook kunstnaaldwerk van kunstenaressen werd getoond? o.a. wandlappen in zeer gevarieerde vorm? Kortom, er was een nieuwe wereld opengegaan voor de vrouw.”

Het bestuur van de stichting was dus tevreden en ging ook verder. Inmiddels is de Stichting opgeheven, maar deze tijdschriften zijn er nog. Voor mij zijn ze leuk om door te bladeren omdat er bijvoorbeeld veel aankondigingen in staan van boeken die in de zeventiger en tachtiger jaren nieuw (en spannend) waren, en nu geliefde en gezochte tweedehandsboeken. En voor anderen kunnen deze tijdschriften interessant zijn vanwege de specifieke artikelen, bijvoorbeeld over de historie van kaartweven.

Opvallend in deze collage zijn de tijdschriften met een grote I op de voorkant. Dat zijn de nummers waarin de handwerklijsten van een paar jaar werden weergegeven. Op deze lijsten staan de patronen die de stichting zelf uitgaf, bijvoorbeeld een borduurpatroon van Hollandse uithangborden. Deze patronen hebben hun weg gevonden naar veel Hollandse huiskamers en het zijn er vooral heel véél!

Eén van deze flower-fairys ging vandaag op de post. Ik heb alleen ‘dubbele’ borduurwerken in m’n shop want er is ook nog een Perebloesem-fairy en die hoop ik ook nog eens tegen te komen. Zodat ik een foto kan maken van alle zes bloemen-feeën waarvan het patroon vroeger in de Ariadne stond. De zes zijn: Roosje, Kersje, Sterhyacint, Perebloesem, Braampje en Rode klaver.

Ik vond een keer wat uitgescheurde velletjes met deze afbeeldingen en legde die bij de borduurwerken. Veel borduursters hebben deze patronen gebruikt en er mooie borduurwerken van gemaakt. Leuk om te zien dat zij daarbij ook de aangegeven ondergrond-kleur van het handwerklinnen hebben gebruikt. Op die kleuren komt dit borduurwerk het mooist naar voren.
Veel borduursters zijn ook nog weer op zoek naar de Ariadne met de patroonbijlage waar deze flower-fairy’s op staan. Het is de Ariadne van december 1977. Ik heb weer twee nieuwe exemplaren hiervan te koop. Ruim veertig jaar later zijn het nog steeds aansprekende patronen.

Er was er eens een stichting die na de oorlog Goed Handwerk wilde bevorderen. Een aantal enthousiaste mensen hadden al publicaties van deze stichting verzorgd in verschillende tijdschriften zoals “Ons gezin” en “De Vrouw en haar Huis”. Maar de doelgroep was groter dan de abonnees op die bladen dus het werd tijd voor een eigen uitgave. Met een beginkapitaal van 10 gulden ging men van start en toen kon men beginnen met het uitgeven van een eigen gestencild tijdschriftje. Hierin was aandacht voor patronen die de stichting Goed Handwerk wilde aanbieden om daarmee vrouwen te helpen hun huizen en hun gezinnen te verfraaien. In het begin verscheen dit tijdschrift drie maal per jaar, en ergens in de jaren tachtig was men dan bij het honderdste nummer gekomen. Dat is handig voor mij, want dan kan ik daaruit wat informatie halen (dat nummer ligt midden-links op de foto).

Ik hoop natuurlijk die oude nummers ook nog eens tegen te komen, maar in die terugblik in 1984 werd al gezegd dat veel vroeg materiaal verloren is gegaan. In het begin was het ook maar een eenvoudig mededelingenblaadje. Het mededelingen-aspect (dus het verenigingsaspect) heeft altijd een belangrijke plek ingenomen in deze publicaties, en die zijn na al die jaren niet meer zo relevant. Het gaat over aankondigingen van tentoonstellingen en het bespreken van het artistieke werk van handwerksters die in die dagen vernieuwend bezig waren. Maar veel nummers hebben ook artikelen die nu nog wèl interessant zijn. Bijvoorbeeld artikelen over Gecombineerde versieringstechnieken, Geweven en gevlochten banden, Kunstenaars en vrouwenkleding omstreeks 1900, Linkshandig breien, Goudborduren, de Zijdekultuur in Frankrijk, Ikat. Met dergelijke artikelen wordt het handwerk in context geplaatst en het is altijd interessant om wat meer te weten over de geschiedenis van handwerktechnieken.

Dus voor wie het leuk vindt om kennis te nemen van de uitgaven van de Stichting Goed Handwerk, of voor wie een artikel over één specifiek onderwerp zoekt, plaats ik deze oude uitgaven in m’n shop. Er komen er later nog meer.

Na een weekend Den Haag kwam ik terug met een hele lading foto’s. Wat zal ik daar eens mee doen? Veel foto’s maakte ik – net als veel andere toeristen – om de indrukken langer vast te houden. Tegenwoordig staat bijna iedereen met z’n mobiel voor een schilderij en het is ook een fijne manier om gericht te kijken. Je maakt een foto om er later nog eens naar te kijken en je te herinneren wat je allemaal hebt gezien.
Maar ik maakte ook foto’s van wat ik zag om te relateren aan handwerk. Oude schilderijen hebben zeker een connectie met handwerk en er was veel moois te zien. Al kijkend krijg ik dan allerlei ideeën voor blogjes. Maar om te voorkomen dat die ideeën te lang blijven liggen besluit ik nu om de foto’s allemaal in één keer te laten zien. En er op deze manier een lange blog met een foto-verslag van te maken. Ook omdat mijn blogjes door sommige Nederlanders in het buitenland worden gelezen, en zij het vaak leuk vinden om iets van de omgeving te zien.

Als eerste twee foto’s: na onze museum-bezoeken even de stad in. Koffie in een hip tentje. Aan de gevel hing een bordje dat in dit pand vroeger een lijstenmaker was gevestigd en dat Vincent van Gogh daar zijn lijsten kocht. Ik had voordat we gingen zitten al vier musea bezocht en was helemaal ingesteld op kleur. Dus ik genoot van de kleurovereenkomst van Tasse en tasje.

Schilderijen in musea komen prachtig tot hun recht in zalen met houten vloeren en lambriseringen en zware en deftige stoffering. Ik begon ermee om de franjes te fotograferen die de draperieën bijeenhouden. Met de gedachte van een apart blogje over franjes. Welke gedachte ik dus weer laat varen, m’n blog zou anders vollopen.

Dwalen door zalen. Terwijl het buiten stormt ben je binnen in compleet andere werelden. Eerste foto: Mauritshuis, tweede en derde foto: Paleis Lange Voorhout, derde foto: Colenbrander-verzameling in de Mesdag Collectie.

Puttertje en Parel. Beide beroemde schilderijen hangen in het Maurtitshuis.

Er is zò veel moois te zien! o.a. het portret van Jane Seymour. Holbein schilderde heel minutieus het borduurwerk aan de mouwen en later is dit borduurwerk (waarbij voor- en achterkant precies hetzelfde eruitzien) naar hem vernoemd.

Aan alle vier de zijden van de Hofvijver zijn musea die de moeite waard zijn om te bezoeken. Achter het beeldje van het zoontje van de Haagse graaf (naar een bekend kinderliedje) zie je nog net de vlag van het Bredius-museum wapperen. Dit museum is zeer zeker een aanrader.
De tweede foto is gemaakt vanuit het Mauritshuis, zicht op het beroemde torentje met de werkkamer van de minister-president.
De eerste foto is het Binnenhof, waar ik een vroeger een tijdje gewerkt heb. De herinneringen kwamen weer boven.

We kwamen natuurlijk ook voor de Rembrandts. In het Rembrandt-jaar heeft het Mauritshuis een tentoonstelling met veel werken van hem.

In het Haags Historisch museum is aandacht voor de oude poppenhuizen. De nabootsing van oude manufacturen-winkels geven weer hoe de naaibenodigdheden rond 1890 lagen uitgestald in houten kasten en kisten.

Mesdag was eind 18e eeuw één van de machtigste mannen in de Nederlandse kunstwereld. Hij liet Den Haag twee musea na: het naar hem vernoemde Panorama van het strand en zicht op de zee bij Scheveningen, en de Mesdag-Collectie. Vanuit het mooie gebouw heb je zicht op het Vredespaleis. Ook zijn vrouw schilderde en verzamelde. Maar ik vond het ook leuk om te zien – op een grote foto aan de muur van het museum – dat ze aan het breien was.

Expositie Delfts Blauw in het Gemeente museum en uitstalling van Colenbrander in de Mesdag Collectie.

Bij een bezoek aan Den Haag hoort ook even de Bijenkorf binnengaan. Al was het alleen maar voor de roltrap-experience. We kochten twee mokken omdat we het altijd leuk vinden om ergens mooie mokken te kopen. Ideale souvenirs.

Het wordt tijd om dit af te sluiten. Dwalen door prachtige zalen, genieten van kunst en kust (dat laatste vooral ook zéker door het bezoeken van Panaroma Mesdag). We hebben genoten!

Aan het begin van de vorige eeuw schilderde Jacob Mesdag een impressie van een zonsondergang bij een rustige zee. Het kleurgebruik is een mengeling van zijn vroegere gedempte kleuren en latere pasteltinten ontleend aan Franse schilders uit zijn eigen verzameling. Na de komst van de Scheveningse haven in 1904 verdwenen de logge traditionele strandschuiten (ook wel bomschuiten genoemd). De haringvangst werd overgenomen door de snellere zeilloggers. Deze informatie stond op een bordje naast dit schilderij in de Mesdag-collectie.

En zo gaat het alsmaar over verandering. Hetgeen schilders hebben vastgelegd is een bron van informatie voor historici. Maar vooral zijn deze Hollandse meesters al eeuwenlang een bron van verwondering en verheuging voor musea-bezoekers en kunst-genieters. Een heel weekend lang hadden mijn man en ik de gelegenheid om Haagse musea te bezoeken. Vanuit ons appartement liet ik elke dag even wat van me horen. Nu weer thuis en zal ik morgen eerst degenen die mij mailden beantwoorden. En de komende dagen nog wat foto’s laten zien van het vele moois wat wij mochten zien.

Ons uitzicht uit het appartement ruim honderd jaar na Mesdag: ook mooie pasteltinten. Maar we hebben gister ook een paar uur naar een flitsend en woest windspektakel gekeken. De zee is altijd indrukwekkend.
Het was bijzonder om een paar dagen zo dicht bij de zee te zijn, en musea in de stad aan de zee te bezoeken. We hebben genoten!

Vlak voor ons weekendje-weg kreeg ik een bestelling van Trijnie van Spanning. Zij bestelde het oudste geborduurde lapje uit m’n shop, dat vond ik al leuk. En ook dat juist zìj het bestelde want ik had haar al wel eens ontmoet en wist dat ze een uitmuntende handwerk-verzamelaarster is. “Zal ik het lapje volgende week langsbrengen in plaats van het op te sturen?” vroeg ik. En dat bleek een heel goed idee. Na het uitchecken uit ons weekend-appartement was het maar een kwartiertje rijden en werden we van harte ontvangen in een huis wat van alle muren smaakvolle handwerkliefde uitstraalt. Om half elf op maandagmorgen aan de koffie in een mooi handwerkhuis!

Allereerst nog even over het Beatrix & Claus-lapje (op de kleine foto): dit had Trijnie gekocht omdat ze een soortgelijk lapje heeft maar dan van het Engelse koninklijk huwelijk. Leuk als borduurlapjes dan bij elkaar gepast kunnen worden! Ik kreeg het te zien maar het kwam al gauw weer onderop te liggen want er kwam nog véél meer uit de doos! Enorm veel prachtig afgewerkte borduurlapjes! Trijnie vertelde dat negentig procent van de ingelijste merklapjes of borduurlapjes niet goed zijn ingelijst. Vaak zit er geen ruimte tussen het glas en het borduurwerk of er is geen zuurvrij karton gebruikt. Als zij een ingelijst lapje koopt, dan haalt ze het los uit de lijst en werkt ze het af met een open zoompje. En dan is zo’n lapje een juweeltje om te zien.

Ook veel lappen kreeg ik te zien die Trijnie zelf heeft gemaakt (de onderste foto). Uit deze grote hoeveelheid koos ik er één om in het geheel weer te geven omdat die me erg aansprak: een lettervariatie van het woord Handwerkclub. Uit verschillende boekjes koos ze allerlei letters om de vlakken mee te vullen.

Het was een bijzonder bezoek en ik heb erg genoten van het vele moois wat ik te zien heb gekregen! En genoten van de hartelijke ontvangst. Het was een bijzonder einde van ons weekendje-weg.

Gelijk bij binnenkomst op bezoek bij Trijnie van Spanning viel mijn oog op een lange pronkrol in de hal van haar huis. Deze rol maakte ze om te gebruiken bij een lezing. Het is een mooie manier om oude lapjes tot een geheel samen te brengen!
(de pronkrol heb ik liggend weergegeven, hij hing aan een deur)

Later kreeg ik nog een paar lappen te zien van verschillende handwerkjes die op een grotere linnen lap zijn genaaid. Wellicht een idee voor andere verzamelaarsters.